Update 15/12/2012:
hoewel Marieke gisteren en zelfs vanmorgen nog leek te reageren op de
hulp van het toegediende vocht en de medicatie is het tij vanmiddag
definitief gekeerd. Ze was zodanig zwak en haar slijmvliezen zagen erg
wit. We zijn nu wel zeker dat er meer aan de hand was dan een
verkoudheid. Er moet onderliggend een ondermijnende oorzaak geweest zijn
maar gezien we de bloeduitslag nog niet hebben van het labo hebben we
daar geen uitsluitsel over. Volgens de dierenarts zou het kunnen gaan om
kanker. Hoe dan ook: we hebben haar kunnen behoeden van verder leed.
Marieke’s dood komt erg onverwacht; ze was uiteindelijk maar een jaartje
oud. We zullen ons maar troosten met de mooie herinneringen zoals de
talrijke momenten dat ze met haar leeftijdsgenootjes door de tuin rende.
Ze was erg lief voor haar soortgenootjes bij wie ze dan ook graag
gezien werd.
Hoewel we haar geen jaar bij ons hadden is het afgeven van een jong
leventje nog altijd harder dan van een senior die we mogelijk jaren
hebben verzorgd. We hadden haar zo graag veel langer laten genieten en
vooral hadden we haar graag vertrouwen gegeven in mensen. Ze was aardig
op weg want we konden haar al een tijdje passeren zonder dat ze angstig
wegsprong. Aaien konden we haar vanmorgen voor het eerst. Hoewel we
vreesden dat het puur van zwakte was, duwde ze haar hoofdje lichtjes
tegen mijn hand en spinde ze lichtjes. Misschien begreep ze dat we het
beste met haar voorhadden en haar ook nu zouden helpen…
We hebben haar niet in de steek gelaten.
============================
Update 13/12/2012: Alsof we deze herfst nog niet genoeg te verduren
kregen is nu ook Marieke ernstig ziek gevallen. Verkoudheden zijn rond
deze periode schering en inslag net als bij mensen. Het vraagt de nodige
allertheid en zeker na wat we met Shujaa hebben doorgemaakt zijn we
extra op onze hoede. Stel dat er nog anderen volgen met dergelijke
aandoening… We kunnen gerust stellen dat we op onze tippen lopen!
Marieke was al enkele dagen verdacht stil en we zagen haar nu en dan
snotteren. Gezien ze ons niet toelaat om in haar buurt te komen stonden
we machteloos. Medicatie wilde ze absoluut niet nemen wat erg
verontrustend was. Vanmorgen konden we haar “overmeesteren” en medicatie
toedienen waaronder een pijnstiller. Even later ging ze drinken en liep
ze wat rond: de pijnstiller werkte dus! Echter na de middag vonden we
Marieke in één van de buitenverblijven: uit het flauwe gemauw was
duidelijk op te merken dat ze afzag. Het geluk was nu wel dat we haar
konden pakken doordat ze in een kleinere ruimte lag. Het duurde dan ook
niet lang voordat we bij de dierenarts met haar zaten. Onze ongerustheid
was wederom gegrond: Marieke was gedeeltelijk uitgedroogd en de
slijmvliezen waren erg wit. In samenspraak met de dierenarts werd
besloten om bloed te nemen voor ontleding. De sukkel kreeg verder
onderhuids vocht toegediend in de hoop dat we haar op die manier de
nacht door krijgen. Het wordt wederom een nacht van de waarheid. Haar
toestand moet snel keren.
We hopen dat we morgen al wat beter nieuws kunnen melden.
==================================================
We kregen telefoon van een dame die meldde dat ze een jong poesje in de
tuin had kunnen pakken dat er al enkele dagen rond doolde. Naar eigen
zeggen was het beestje wel bang maar ze kon er na twee dagen bench wel
aankomen. “We trapten erin” en lieten het poesje komen. We hadden het
kattinnetje eerst apart gezet en toen bleek al gauw dat het om een
verwilderde poes ging. Hoewel we het bij aankomst maar een viertal
maanden oud schatten was het beestje al wel gesteriliseerd. Dit werd ons
natuurlijk niet verteld maar we zagen even later het gaatje in het oor
dat wijst op sterilisatie via een zwerkkattencampagne. Sommige
dierenartsen geven ter herkenning een knip en anderen knippen er een
gaatje in met een perforator. Ziehier dus het echte verhaal: het poesje
werd gevangen door de plaatselijke zwerfkattencampagne en werd na
sterilisatie terug gebracht met het gezegde dat ze het beestje nog even
warm moesten houden. Zo is het dier in een bench geplaatst. Het is
onmogelijk dat zo’n diertje zich gewoon met de hand heeft laten pakken.
De vrouw zag het echter helemaal niet zitten om een zwerfpoes in haar
tuin eten te geven en dumpte haar dus bij Het dierenthuisje met de
nodige leugens.
Mieke is een erg klein tenger poesje en begon eindelijk na enkele
maanden een beetje vertrouwen te krijgen. Voorlopig hebben we haar
opgenomen bij de vaste inwoners maar we hopen dat ze ooit toch nog
vertrouwen mag vinden in mensen zodat ze nog een eigen knusse thuis mag
vinden.