Update 03/12/2015:
Met verbazing en verdriet hebben we Ami vanmorgen dood aangetroffen in de chalet “Timi’s” waar hij wel vaker de nacht doorbracht. Na dik anderhalf jaar was Ami al wel wat toegankelijker naar ons toe geworden maar binnen slapen of eten was niet echt zijn ding. Hij liet zich dan wel eens aaien maar verder bewaarde hij toch liever wat afstand.
Ami was net als zijn lotgenoten Chico en Budy een niet al te gezond poesje maar het waren dan ook oude zwervertjes die voordien nooit een goede verzorging kregen. Zo’n diertjes zijn nu eenmaal over het algemeen zwakker en sneller oud. Aan de andere kant hadden we het raden naar hun leeftijd en zou de leeftijd die wij toeschreven aan deze duts wel eens onderschat kunnen zijn.
Gelukkig heeft hij tot gisteren nog genoten van zijn eten, zijn melkje en de dagelijkse koekjesronde. We troosten ons met de gedachte dat Ami nog anderhalf jaar genoten heeft van het zorgeloze leventje dat hij hier voorgeschoteld kreeg.
Drie sterretjes dicht bij elkaar aan de hemel… een knipoog naar de drie broertjes.
=========================================
update 09/05/2015
Vandaag woont Ami één jaar bij Het Dierenthuisje. Van het groepje van drie waarvan hij deel uitmaakte, is hij helaas nog de enige die na één jaar nog kan genieten van een onbezorgd leventje. Nochtans waren ook zijn lotgenoten Chico en Budy erg blij met de ommekeer in hun leventje waarbij ze eindelijk verzorging en eten kregen zoals het hoorde. Ook waren ze er allemaal erg aan toe maar gelukkig mag Ami dan toch nog wat langer profiteren.
Hij was en is de bangste van het drietal maar sinds kort zit hij geregeld net als broer Budy dat deed- op het terras te wachten op eten of koekjes én op 22 april zette hij voor het eerst pootjes in huis neer! Met het mooie weer stonden de deuren open. Tegen etenstijd kon hij zich niet langer bedwingen en kwam binnen een kijkje nemen.
Wie weet ligt hij binnenkort languit in huis te slapen…… Dat wordt dan weer zo’n mooi moment om van te genieten zowel voor hem als voor ons!
===================
Update 15/04/2015:
Ami was steeds de angstigste van dit groepje van drie die tegelijkertijd toekwamen als bange zwervers. Sinds enkele dagen begint ook hij steeds meer toenadering te zoeken en zit hij steevast op zijn eten en koekjes te wachten op de gekende tijden. Als het mooie weer nog wat aanhoudt en de deuren kunnen open blijven, verwachten we dat Ami binnen kort binnen op verkenning zal komen.
=============================
Update 11/02/2015:
We hebben Budy helaas gisteren moeten afgeven aan nierinsufficiëntie. Hij had al langer alle tekenen van nierproblemen en kreeg daarvoor zo goed en zo kwaad mogelijk medicatie. Budy was echter een angstige poes, niettegenstaande hij meestal in de Snoezel vertoefde en dan is medicatie consequent toedienen niet eenvoudig. Bovendien werkte zijn leeftijd en algemene gezondheidstoestand niet mee in zijn voordeel.
We hadden het dus al een tijdje in het oog en zagen het aankomen. Gisteren was het dan zover dat we hem plots verdoken onder de bedsprei vonden en hij ons toeliet om hem te benaderen. We wisten voldoende en lieten dadelijk de dierenarts komen. Budy is zo dan toch nog dierwaardig kunnen gaan zonder al teveel stress en verder lijden. We zijn er zeker van dat hij nog erg genoten heeft van zijn warme thuis na al die jaren van ellendig zwerversbestaan waar hij moest overleven van restjes.
Hij was dikke vriendjes met iedereen die het toeliet; het liefst gaf hij aan alle soortgenootjes die hij tegen kwam kopjes. Ami blijft nu nog als enige over van dit groepje maar hij had geen contact meer met Budy gezien hij nog steeds het leven buiten verkiest, althans in de verwarmde chalets!
Budy zal door heel wat spinners hier gemist worden als slaapgenoot want hij kroop graag tegen iemand aan. Wie weet zal Ami nu in zijn pootspoortjes gaan…
=================================
Ami en Budy behoorden tot dezelfde groep als Chico, het poesje met de zeer ernstige snijwonde aan de borst. Op 9 mei arriveerde de eerste lotgenoot van Chico; we noemden hem Ami. Het was een trieste situatie: zwervers die ondervoed waren en bovendien hadden twee van hen zware epilepsie. Buren bevestigden dat ze soms zelfs in het midden van de weg lagen te spartelen.
Ami moest net als Chico eerst langs de dierenarts voor verzorging en de sukkelaar kreeg zelfs daar een aanval op de onderzoekstafel. De eerste bevindingen van de dierenarts: artrose, ondervoeding, mogelijk nierproblemen.
Pas op 28 mei liet Budy zich pakken. Ook hij ging net als zijn voorgangers eerst langs de dierenarts waar dezelfde vaststelling werd gedaan: vlooien, luizen, ondervoeding, artrose…
Eerst werden ze even samen apart gehouden maar zodra ze wat tot rust waren gekomen lieten we ze vrij in de groep. Die eerste weken zagen we ze amper, maar een dikke maand later begon Buddy contact te zoeken. Hij kwam steeds meer binnen en verbroederde met heel wat sociale poezen waardoor het contact makkelijker werd.
Nu we eind 2014 zijn, vertoeft Buddy merendeels binnen in huis. Hij nestelt zich op de zetel of op bed en geniet van de aanwezigheid en aandacht van soorgenootjes. Tegen mekaar kronkelen, kopjes geven, staarten door mekaar krullen,… het is mooi om zien.
Ami volgt zijn vriend niet. Hij is veel schuwer en verkiest nog steeds het buitenleven. Hij gaat weliswaar in de verwarmde chalets slapen maar teveel menselijke aanwezigheid heeft hij liever niet.
Opmerkelijk is echter we dat geen van beiden nog één epilepsie aanval heeft gehad niettegenstaande dit op de zwerfplek repetitief voorkwam. Duidelijk dus dat het bij hen te wijten was aan slechte en te weinig voeding.
Hoe lang we ze nog kunnen verwennen is een groot vraagteken. Ze zijn zeker en vast niet meer van de jongste en de nieren hadden het sowieso hard te verduren. We proberen ze nu met medicatie op te krikken voor zover mogelijk maar verjongen kunnen we hen niet. Maar als je ze zo ziet genieten, denk ik dat ze daar ook helemaal niet van wakker liggen. Ze genieten van elke dag en elk moment…