Update 10/08/2015:
Zoals te verwachten was, maar toch met pijn in het hart, hebben
we vanmorgen Minouchke moeten laten gaan. De kranige senior van 21 jaar en zes maanden was sinds enige tijd graatmager en zowat alle organen lieten het afweten.
Sinds vorige week wisten we dat haar dagen echt geteld waren en
uiteindelijk heeft ze nog eens een week cadeau gekregen. Minouche was een
volhouderke!
Gisteren zagen we haar erg snel achteruit gaan en vanmorgen
was het de hoogste tijd.
In alle rust is ze in slaap gevallen en nu rust ze uit bij haar
overleden vrouwtje…
Minouchke is vereeuwigd op heel wat foto’s waaronder één van de pronkplaatjes die je ziet bij het binnenkomen van Het dierenthuisje en ook op de banner pronkt haar foto.
=========================================
Update 02/02/2015:
We vierden vandaag de eerste verjaardag van Minouche bij Het dierenthuisje. Dat wil zeggen dat ze inmiddels een jaar bij ons is en dus ondertussen 21jaar oud is.
De laatste maand is Minouchke erg vermagerd maar via bloedname hebben we geen oorzaak gevonden. Blijkbaar is het te wijten aan veroudering en kunnen we daar weinig aan veranderen. Eten en drinken doet ze nog steeds prima!
=======================================
Update 25/04/2014:
Minouche heeft een dikke twee maanden tijd nodig gehad maar nu is ze eindelijk helemaal thuis. Reeds na enkele dagen verkoos ze zelf om de tuin in te gaan op zoek naar wat meer rust en dat vond ze in een buitenhokje dat helemaal afgewerkt is met (namaak) schapenvacht. Lekker warm dus en dankzij het kleine doorgangetje ook nog knus en veilig. Ze koos zich een mooi plekje uit wat na twintig jaar ervaring niet verwonderlijk is. Enkel om te eten zagen we haar wel eens uit haar shelter komen maar dan moesten we stiekem op een afstandje toekijken want één beweging was voldoende om haar honger te vergeten.
Dat is gelukkig ondertussen helemaal verleden tijd! Minouche loopt nu regelmatig door de tuin, hoewel ze haar vaste stek trouw blijft als favoriete slaapplaats. Tegen etenstijd zit ze op “haar” krabpaal te wachten tot we haar potje voor haar verblijf plaatsen. We hoeven ons nu niet meer snel uit de voeten te maken; integendeel, haar oogjes roepen nu om wat aandacht en knuffels. Met het hoofd naar haar gebogen, worden we beloond met zachte kopjes. We worden beloond nu ze het naar haar zin heeft.
Als oudste bewoonster is ze ook heel aandoenlijk met haar tandloze mondje. Haar kaakjes zijn net die van een oma’tje maar eten kan ze als een kitten! Hopen maar dat ze zo nog heel oud mag worden…
=================================
Zondag 2 februari ’14 kwam Minouche toe, een twintigjarige senior wiens baasjes helaas moesten verhuizen naar een tehuis. Volgens de dame die zich het lot van het oudje aantrok, was ze nog gezond en wel. Enige minpunt was dat ze angstig zou zijn voor vreemde mensen wat de overgang mogelijk erg moeilijk zou maken. Anderzijds moest de dierenarts eraan te pas komen om haar te “vangen” en dan is de redenatie simpel: als ze dan toch gevangen moet worden met de bijkomende stress dan kan ze beter nog een kans krijgen dan in zo’n situatie te moeten ingeslapen worden. Het is altijd een risico maar als er geen andere oplossing is, heeft ze niks te verliezen.
En gelukkig kreeg ze die kans! Minouche zat erg rustig in haar transportmand bij aankomst. Toen we het bakje openden bleef ze zitten en kromp ze niet in mekaar. Haar houdign was eerder afwachtend maar zeker niet paniekerig. Toen de dame wilde vertrekken en de nieuwkomer nog steeds in de mand zat hebben we haar eruit genomen en op de krabpaal gezet waar ze alles goed kon gadeslaan. Op die plek is ze de rest van de middag blijven zitten. Regelmatig halen we haar aan en dat laat ze zich welgevallen. Toen Bertje als eerste ging kennis maken, kwam ze nieuwsgierig ruiken maar er volgde zelfs geen blaas of grom.
Haar toestand is effectief nog ongelooflijk goed voor haar leeftijd! Ze is een gezette dame met een mooie vacht en weinig of geen uitwendig zichtbare ouderdomskenmerken.
Hopelijk leert ze snel de nieuwe omgeving te vertrouwen en kan ze nog genieten van haar seniorverblijf. Of wie krijgt ze nog wel een “privé-thuis”?! De wonderen zijn de wereld niet uit en de echte dierenvrienden toch ook niet dus wie weet wil iemand haar nog wel die kans gunnen?
Maar je kan haar ook helpen door haar meter of peter te worden.