Porta is erg plots overleden aan nierinsufficiëntie. Ze was ondertussen al een klein jaartje nierpatiënt. Vorig jaar werd dit vastgesteld nadat ze nog eens een tandheelkundige ingreep nodig had. Dat ze geen al te sterke gezondheid had, wisten we dus al en wat gebeurd is, was te verwachten. Alleen gaf ze ervoor totaal geen aanleiding tot ongerustheid. Zaterdagavond at ze nog normaal en nestelde ze zich op haar vaste slaapplekje hoog op de krabpaal terwijl op Paaszondag ze ’s ochtends nog amper kon lopen. Gelukkig heeft ze niet hoeven af te zien en is de dierenarts direct gekomen om haar te helpen. Hoewel ze altijd angstig is gebleven, bleef ze er erg rustig onder wat ons duidelijk maakte dat ze erin beruste.
Wetende hoe we haar in Augustus 2015 aan de poort vonden, opgepropt met haar kittens in een transportmand aan de poort, kunnen we alleen maar spijt hebben dat ze niet langer heeft kunnen genieten van een zorgeloos leventje maar anderzijds heeft ze hier nog genoten en die jaren pakt niemand haar af.
=================================================
Porta werd aan de poort gedropt op 21 augustus 2015. We vonden haar samen met haar drie kittens in een vliegtuig-transportkoffer. De dieren zaten in hun uitwerpselen waaruit we konden concluderen dat ze niet ’s ochtends daar werden afgezet, dan wel eerder de avond daarvoor maar dan heel laat gezien we ’s avonds laat nog een controleronde doen.
Al gauw bleek dat het om erg bange dieren ging die niet gesocialiseerd waren. De kittens waren ca. 12 weken dus al erg groot om nog te socialiseren met mensen. Zij konden na sterilisatie/ castratie gelukkig terecht bij iemand die ruimte had in een stalling. Daar konden ze hun vrije leventje verder zetten.
De mama moesten we langer in het oog houden want zij had medische zorgen nodig. Zo goed en zo kwaad mogelijk verzorgden we de doodangstige poes die zelfs al plaste van angst als we nog maar in de buurt kwamen. Uiteindelijk lieten we Porta in de groep zodat ook zij haar vrijheid kon terug vinden maar toch in een beschermde omgeving bleef voor mocht ze medische nog problemen krijgen. Stilaan kwam ze tot rust en begon ze ons zelfs te vertrouwen. Als het eten werd rond gebracht dan kwam ze al af en bleef ze tot op enkele meters van ons zitten.
Toen we haar plots erg ziek op het terras zagen zitten begin februari 2017 moesten we haar te pakken krijgen. Het was geen eenvoudige opdracht maar het lukte, wat al een teken aan de wand was: Porta was nu wel erg ziek. Net nu de winter stilaan afliep, was het haar toch teveel geworden. Gelukkig kregen we haar er bovenop maar gedurende een dikke week hebben we haar apart gehouden in een kamer en moesten we haar elke avond pakken om te verzorgen. Telkens was het een hels moment zowel voor haar als voor ons maar ze is erdoor geraakt. We hebben na afloop van die stressperiode de deur open gezet en ze nestelde zich in de Snoezel. Op zich mooi want zo kunnen we haar medische toestand goed opvolgen.
In juli 2018 was weer een dierenartsbezoek nodig. Porta had al enige tijd last van haar mondje. Haar vacht klitte omdat ze zichzelf niet meer kon verzorgen maar we konden haar niet zomaar pakken. Ze was al erg verbeterd in haar houding ten aanzien van haar vaste verzorgers maar volle vertrouwen had ze nog steeds niet, dus moesten we wat sluwheid aan de dag leggen. Op een goede avond we konden we haar in een kleinere ruimte lokken met eten en eigenlijk viel het pakken dan nog wel mee. Leuk was het niet, noch voor haar, noch voor ons maar we wisten dat ze de volgende dag verlost zou worden van veel miserie.
De volgende middag was ze alweer thuis en profiteerden we van het feit dat ze haar roes uitsliep om haar een fikse scheerbeurt te geven. Ze ontwaakte even later als een fris geschoren Porta zonder pijnlijke tandjes. Helaas was niet gans het mondprobleem te wijten aan de tanden. Er was een gezwelletje en ontsteking merkbaar. Er werd dan ook bloed genomen en ingestuurd naar het labo. Hopelijk wordt dit niet een volgend groot probleem en kan ze nu pijnvrij genieten.
