Vandaag was het dan zover: eindelijk konden we nog eens een -weliswaar beperkt aantal mensen- verwelkomen in ons stukje hemel op aarde van de beestjes. Het was niet simpel om een systeem uit te dokteren dat met zekerheid zou kunnen doorgaan in deze onzekere tijden en toch alle mensen die al zo lang zaten te wachten om ons te bezoeken een kans te bieden.
We kwamen uiteindelijk op het idee om openthuisdagen “Light” te organiseren wat zou betekenen dat we met groepen van maximum 20 mensen zouden werken zodat we alles konden laten doorgaan binnen het poezenterrein zelf. Heel anders dus dan de mega-openthuisdagen die voor iedereen vrij toegankelijk zijn en die plaats vinden buiten de poezenren. Voor de mensen die nog niet eerder bij Het dierenthuisje op een openthuis kwamen: er wordt dan in groepen van een 40tal mensen rondgeleid over het terrein en zo twee weekends lang van ’s ochtends tot ’s avonds. Veel onpersoonlijker dus, veel meer lawaai maar gelukkig voor de dieren niet meer stress doordat alles buiten het terrein plaats vindt.
Pro’s en contra’s dus die we moesten afwegen maar we kozen voor de veilige en -vooral- zekere oplossing om het dus nu voor een beperkter publiek te doen. Dat het op veel bijval kon rekenen, bewijst het resultaat: alle groepen van deze week zijn alvast volzet op enkele plaatsjes op zaterdag en zondag. De reacties die we vandaag kregen van onze peters en meters, die de bevoorrechten zijn tijdens de eerste drie dagen, waren hartverwarmend. Het was dan ook een heel blij weerzien met velen. Iedereen was ook enthousiast om zijn/haar pete-dier(en) terug te zien tijdens de rondleiding. Helaas waren er veel onder de struiken gaan schuilen voor het zonnetje maar ook zij mochten op begrip rekenen.
Zulke dagen zijn, niettegenstaande de grote extra inspanningen die het van ons vraagt, een opsteker. Zeker na de twee voorgaande dagen van doffe ellende. Zowel kitten Spicy als het senior-sukkeltje Wiske, dat pas vrijdag toekwam, glipten maandag door onze handen. Dat in combinatie met het dagelijkse werk én nu ook nog de extra werken voor de openthuisdagen zorgden ervoor dat we de wanhoop nabij waren. Diezelfde dag brachten ze immers ook nog een hond aan de poort van 1 jaar oud. En als klap op de vuurpijl meldde zich de oorspronkelijke eigenaar van Dorus. Na 1,5 jaar Dorus bij ons te hebben en wetende in welke staat hij toekwam, waren we genoodzaakt om één en ander deftig uit te pluizen alvorens dit zo direct te vertrouwen. We hebben immers al meer meegemaakt…
De dag erna startte op dezelfde wijze : Een poesje dat aan de poort gedumpt was, overleed kort nadat we haar eindelijk konden pakken bij de dierenarts en Ardenne, die begin juni toekwam kon plots niet meer lopen en moest aan het infuus. In tussentijd liepen de werkzaamheden voor de openthuisdagen hier verder, overschaduwd door veel stress en ellende. Uiteindelijk werd gisteren ook met een gerust hart besloten dat Dorus terug naar “huis” kon want dat hij daar inderdaad een zéér liefdevolle thuis had. Maar al die ellende zorgde ervoor dat ondanks dat we doorwerkten tot middernacht, we vanmorgen eigenlijk niet klaar waren met alle voorbereidingen zoals we dit wel gewend zijn.
Om half zes begon de dag opnieuw… met hoofdpijn MAAR we did it! Tegen 10u30, toen de eerste bezoekers aankwamen, was alles en iedereen paraat. Om eerlijk te zijn was ik wel blij dat Peter de rondleiding inzette zodat even alle bezoekers mee op ronde waren en we verder konden doorwerken om de versnaperingen nog in gereedheid te brengen want net dit was er echt overgeschoten.
Enfin, we mogen van een eerste zeer geslaagde dag spreken en Dorus… die zit ondertussen bij zijn eigenlijke gezin. De eerste berichten die we vanavond al toekregen zijn prachtig: een genietende Dorus! Het hele verhaal volgt eerstdaags. Uiteraard brengen we ook zijn meter/peter op de hoogte maar nu gaan we toch nog even met de honden uit wandelen zodat die sukkels ook hun verzetje hebben en dan hopelijk voor twaalven bedje in want morgen wacht er weer een spannende dag!
Dank alvast aan alle bezoekers van vandaag voor jullie warme gezelschap en blijken dat jullie dit echt gemist hebben. We hoorden vaak de woorden “zalig rustig”, “heerlijk genieten” vallen en iemand zij me zelfs “dit is ware wellness”.
Nog even zeggen dat het ons spijt dat we nog niet iedereen dit jaar kunnen verwelkomen en dat we genoodzaakt zijn om een toegang te vragen. We beseffen dat dit heel anders is dan andere jaren maar helaas zijn we gedwongen als we de dieren en ons werk hier willen kunnen blijven volhouden. Een openthuis voor 40 mensen per dag brengt helaas niet op wat een dag met 400 bezoekers opbrengt zelfs niet met de toegangsprijs. Anderzijds horen we van de mensen die Het dierenthuisje kennen en al langer volgen dat ze hier alle begrip voor hebben en zijn er zelfs mensen die vragen om het zo over te doen.
Heb jij ingeschreven? dan zien we jou mogelijk eerstdaags. Zoniet? dan is er nog hier en daar een plaats vrij. Mailen volstaat om te reserveren: info@hetdierenthuisje.be
