Het was een week voor Kerst en in het paradijselijke dierenthuisje temidden de velden van Geel-Ten Aard ging het er erg bedrijvig aan toe. Er was net een koude winterweek gepasseerd wat voor heel wat extra werk zorgde voor de dierenvrienden die het hun behaarde bewonertjes steeds zo aangenaam mogelijk willen maken.
De varkentjes lagen onder een dik deken van stro en hooi omringd door de kippetjes die hun pootjes op en rond hen warmden. De konijntjes en cavia’s kropen dicht tegen mekaar in hun tunnels die ze eigenhandig in de zomer met voorbedachten rade hadden gegraven. Ganzen en eenden kozen te nauwer nood even voor de kleinere drinkbaden in plaats van de bevroren vijvers terwijl de duifjes, hoe koud ook, dagelijks de vervanging van hun badwater zaten op te wachten om hun obligatoire schoonheidsbadje te nemen. De hondjes maakten zich het liefst van al gans de dag onzichtbaar zodat ze zeker niet werden verzocht om een wandeling te gaan maken. En de spinners die waren naar goede gewoonte te vinden op de warmste en zachtste plekjes.
Extra stro, hooi, houtkrullen werden aangevoerd. Pelletkachels werden twee maal daags bijgevuld, de houtstoof bleef constant met hout gevoed, warme dekentjes werden uitgedeeld en water werd meermaals per dag vervangen. Kortom, de ijverige helpers deden er echt alles aan om iedereen veilig en comfortabel door deze zware periode heen te helpen.
Maar ze wisten ook dat heel wat diertjes niet het geluk hadden op zo’n warme thuis en daarom stond steeds hun deur open. Helaas klopten ook deze Kerst heel wat dakloze sukkeltjes aan. Dit is het verhaal van één van hen.
Met een verschrompeld velletje vol klitten en bedroefde oogjes werd “Granni” gevonden in een kelder. Zijn poging om er warmte te vinden, was niet geslaagd maar hij koos gelukkig wel het huis van een dierenvriend waardoor hij bij Het dierenthuisje terecht kwam. Nadat de dierenarts hem hielp opkrikken, bloeide Granni open en genoot hij van het lekkere eten, aandacht en rust. Zijn helpers konden zijn verleden niet achterhalen maar aan de knikken in zijn staartje die hij als een eekhoorn op zijn rug droeg, was duidelijk te merken dat hij een heel verhaal met zich meedroeg.
Op een mooie dag, net voor Kerst, stonden daar zijn eigenaars! Granni heette Toby en had effectief een heel verleden. Als kitten had hij die knikken in zijn staartje al opgelopen nog voor hij in de armen gesloten werd van zijn lieve huisgenoten. Maar toen het noodlot dit jaar toesloeg, wist Toby zich geen raad meer. Eerst overleed het hondje waarmee hij lief en leed deelde en wat later moest hij ook nog abrupt afscheid nemen van zijn geliefde vrouwtje. Het gezin was enorm verdrietig en voor de gevoelige jongen was dit teveel om te begrijpen… hij ging op zoek. Niet dat papa, broer en zus niet goed voor hem zorgden maar zij moesten uit werken en konden Toby niet verwennen met constante aandacht zoals zijn mama dat deed. Hij viel in een enorme leegte wat zijn mensen niet opmerkten omwille van hun eigen verdriet.
En zo werd Toby meer dan twee maanden na zijn verdwijning herenigd met zijn thuis waar hij nu Kerst kan vieren met de mensen die zo van hem houden.
Dit was weer eens een memorabele dag ten huize Het dierenthuisje met een traan van opluchting en ontroering.
Nog heel wat andere dakloze diertjes vonden hier in dit stukje dierenparadijs tijdens deze zeven laatste dagen voor Kerst hun heil maar dat is voor een ander verhaal… De helpers hebben nu hun handen vol met het voorbereiden van het Kerstdiner voor alle bewonertjes.
En weet je wat zo bijzonder is? Ook jij kan deel uitmaken van dit mooie Kerstverhaal! Vraag de Kerstman aub om de diertjes niet te vergeten zodat hij hun thuisje even bezoekt… Dan kan Het dierenthuisje en haar helpers nog heel wat diertjes laten genieten van dit prachtige dierenoptrekje.
Een blikje, een snoepje, een centje… alles zullen ze heel dankbaar en met open pootjes en armen ontvangen!