Helaas is Sardientje erg plots overleden aan chronisch nierfalen. Ze was nog maar twaalf maar helaas heeft de stress vermoedelijk zijn tol geëist. We zagen Sardientje hier toekomen als erg angstig poesje dat zat te rillen van de schrik maar geen poot zou uitslaan. Wetende dat ze ocharme heel haar leventje op een zolder opgesloten was en nu eindelijk sinds eind juli kon genieten van wat ze zo gemist had: vrijheid zonder angst om opgesloten te worden én zonder verplicht contact met mensen maar toch zorgeloos over eten, drinken en een warm slaapplekje.
We zagen haar genieten maar helaas kwam daar nu zeer abrupt een einde aan.
Toen we haar vonden en konden pakken, was het helaas te laat en heeft de dierenarts haar geholpen om verder lijden te voorkomen.
===================================================================
Sardientje maakte deel uit van dezelfde groep waar ook Vlekje, Houwie en nog enkele andere bangere blijvertjes deel van uitmaakten. Hun verzorgster kwam in het ziekenhuis terecht en toen bleek dat de dame er teveel dieren op na hield om nog goed voor hen te kunnen zorgen. Ondanks dat ze de beste bedoelingen had, was de situatie niet diervriendelijk te noemen. Heel wat van deze poezen kregen een liefdevolle thuis bij adoptanten maar enkele waren te angstig. Die lieten we hier bekomen in alle vrijheid binnen het terrein.
Sardientje was een braaf poesje maar ó zo angstig. Ze haalde geen poot uit maar ze trilde van angst telkens ze mensen zag. Ook zij had net als Vlekje jarenlang op zolder geleefd. We wilden haar niet langer in stress laten en gaven haar de vrijheid in de groep. Daar is ze enorm van bekomen maar toenadering tot mensen zoekt ze helemaal niet. Heel duidelijk te zien is dat ze enorm geniet en dat is wat telt. Na twaalf jaar eindelijk rollebollen in het gras, genieten van de buitenlucht, het zonnetje,… Gelukkig kan ze daar nu onbezorgd en onbeteugeld van genieten!
