Met lood in de schoenen stonden we vanmorgen op want hoe spijtig toch dat niemand kwam opdagen om te helpen bij het plaatsen van de afscherming van de pergola. We waren vrijdag zo blij dat alles gesponsord én veel vroeger dan verwacht geleverd werd.
Gisteren slaagden we er alvast in om één wand te plaatsen na wat pas-, meet- en zoekwerk. Het werk van Peter en Skid. Vandaag begon Peter er dan maar alleen aan want die dieren laten wachten tot er hulp zou komen is nu eenmaal niets voor ons. Dan maar weer driedubbel zetten… Rond de middag kregen we het verlossende telefoontje van Bert, die vrijdag ook ter hulp snelde om de panelen te lossen. De reddende helper! Samen werkten ze hard door en voilà, het resultaat: de pergola is volledig gedicht op de aanwerkingen na in de hoeken en de platen die we voorzien met openingen zodat de poezen zonder angst in en uit de veranda kunnen. Zo blijft het hun vertrouwde, veilige stek maar nu heerlijk wind- en waterdicht én binnenkort zelfs verwarmbaar als het echt koud wordt.
Het is zalig om te zien hoe ze alles ontdekken nu de rust is terug gekeerd. Eerstdaags kleven we ook nog stickers op de ramen op loophoogte van de poezen zodat ze niet al spelend tegen de ramen lopen.
Moe maar voldaan starten we de avondronde net na het beëindigen van de werken. We hebben het toch maar weer voor mekaar gekregen!
Bijzondere dank via deze weg aan de gulle schenker én aan Skid en Bert die alles lieten vallen om er mee voor te zorgen dat de poezen nu extra kunnen genieten!
