Lo is op 23 januari in de namiddag van ons heengegaan. Het was een zware beslissing die we samen namen met de dierenarts nadat hij voor de zoveelste keer ziek was. Loke kreeg op korte tijd enkele behandelingen maar steeds werd het moeilijker om hem te helpen. Nu was zijn toestand op enkele dagen tijd, niettegenstaande er direct gerichte medicatie werd ingezet, zodanig erg dat hij naar adem snakte en zijn mond volledig ontstoken was.
Helaas moesten we inzien dat de ondermijnende bloedziekte hem nu volledig onderuit haalde. Gezien de situatie uitzichtloos was en we hem ook niet meer palliatief konden helpen, lieten we hem in alle rust gaan. Hij werd slechts twee en half jaar oud maar wetende dat hij vanaf zijn aankomst als kitten al medische begeleiding nodig had, heeft hij uiteindelijk toch nog een mooie tijd zorgeloos mogen genieten van dit stukje poezenparadijs waar hij heel wat vriendjes had gemaakt.
We moeten ons optrekken aan die mooie tijd en hem herinneren als de prachtige en lieve jongen die hij was. Hij waakt nu over al zijn vriendjes als een schitterend sterretje.
=================================================================
Dat toeval niet bestaat wisten we al langer maar Lo heeft het ons weer eens doen inzien. Deze lieverd kwam doodziek toe als kitten in 2020, geraakte die eerste moeilijke periode door en werd vervolgens ook nog eens slachtoffer van de vreselijke ziekte Fip die hij dankzij de -toen nog- nieuwste medicatie wonderbaarlijk overleefde. Na die periode, wat wil zeggen gedurende een dik jaar, liep alles goed op een onschuldige verkoudheid na die hij snel overwon. Lo gaf aan dat hij meer aandacht nodig had dan wat wij hem hier konden bieden en dus vonden we dat hij een eigen thuis verdiende. Heel wat kandidaten vielen vooral voor zijn schoonheid maar daar gaven we geen gevolg aan.
Uiteindelijk maakten we een afspraak met mogelijk geschikte kandidaat adoptanten die we annuleerden omdat we merkten dat Lo net door hun komst een verkoudheid kreeg. Zo konden we hem sowieso niet laten gaan en dat is ons en zijn geluk geweest hoewel we het echt wel liever anders hadden gezien. Lo was aldus verkouden en toen de dierenarts kwam, wilden we hem laten controleren maar dat kostte ons de grootste moeite. De normaal gezien rustige jongen liet zich niet fixeren en al zeker niet toen we zijn mondje wilden controleren.
In overleg met de dierenarts werd besloten om hem eerst medicatie te geven zodat de ergste symptomen al onder controle zouden zijn en dan een afspraak te maken om zijn tandjes te reinigen want het vermoeden was dat hij pijn had in zijn mondje. Dat vermoeden bleek correct te zijn want toen Lo vrijdag 4 maart bij de dierenarts onder narcose op de operatietafel lag, bleek dat zijn tandvlees erg ontstoken was. Er werd natuurlijk ook bloed genomen en daar kwam dan het erg trieste verdict uit dat deze lieverd een ondermijnende bloedziekte heeft. We ondersteunen hem nu met medicatie zo goed als mogelijk maar gezien het ongeneeslijk is, zal hij dus de rest van zijn leventje bij Het dierenthuisje doorbrengen.
Erg spijtig voor deze lieverd die we zo graag een eigen thuis hadden gegund maar we zijn alleszins opgelucht dat hij nog niet verhuisd was. Dat betekent dat we Lita wel alleen of met een ander vriendje zullen laten gaan want we kunnen haar die kans op een eigen thuis niet ontnemen. Uiteindelijk hebben ze beiden hier meerdere vriendjes gemaakt en zullen ze mekaar niet missen op voorwaarde dat er maar soortgenootjes zijn.
Foto: Lo en Lita toen ze nog niet volwassen waren:
