Humpie kwam samen toe met lotgenoot Hompie. Beiden werden ze bij ons afgezet wegens verhuis. Ze waren zodanig angstig dat we hen na een week in de groep lieten want geen van beiden wilde eten. De broertjes verdwenen in de tuin en we zagen hen amper. Een drietal maanden later overleed Hompie aan nierinsufficiëntie. Humpie had meer geluk. Hij bloeide stilaan open en kwam ook al in onze omgeving. Vooral voor eten en extra lekkers is hij wel te vinden.
Sinds 2023 liet hij zich ook af en toe voorzichtig aanraken. Dit gaf ons de gelegenheid hem te verlossen van enkele klitten zonder hem daarvoor te moeten verdoven of stress te bezorgen. Humpie kan schattig miauwen als hij wat lekkers wil en hij kiest uiteraard zelf hoe dicht hij daarvoor wil komen. Wie weet wat de toekomst nog brengt?
