07/12/’22: Vanmorgen is Dotje totaal onverwacht gestorven. Reeds sinds zaterdag zagen we haar toestand zienderogen vooruit gaan. Ze at goed, liep al wat rond en genoot enorm van een aaibeurt. Alles ging eigenlijk perfect tot en met gisteravond. Gisteren nog kwam de dierenarts langs en was ze aangenaam verrast over haar positieve toestand en de enorme ommekeer.
Toen we vanmorgen opstonden, lag ze languit. Op zich geen ramp want op een aai en eten reageerde ze zoals gewoonlijk. Ze at weliswaar niet zoveel als de vorige dagen maar natuurlijk was het mogelijk dat ze de achterstand had ingehaald. Toen we haar verder aaiden, merkten we echter op dat ze wat uitgedroogd was en dat haar vacht rook naar urine. Ze had vermoedelijk haar plasje laten lopen. Toch gaf ze geen blijk van een epilepsie aanval. Ook merkten we op dat haar ademhaling zwaarder was. We contacteerden de dierenarts waar we een uurtje later terecht konden. We hadden de intentie om haar even aan de bakster te laten bekomen want we hadden het vermoeden dat diarree de reden was van het vochtverlies. Onze verbazing was uiterst groot toen we haar nog geen half uur later levenloos aantroffen. Ze lag op dezelfde manier waarop ze even ervoor lag te rusten.
Een gevoel van ongeloof overviel ons waarna een groot verdriet opwelde. We hebben Dotje slechts tien dagen gekend maar we hebben zodanig met haar geleefd dat ze werkelijk in ons gekropen is. Zo’n lieverd; wat is het verhaal dat ze met zich meedroeg? We zullen het nooit te weten komen maar de herinnering aan dit kranige sukkeltje waarvoor onze hulp helaas te laat kwam, zal ons altijd bijblijven. Hoe kort de periode ook geweest is, we troosten ons met het feit dat ze toch nog onze hulp heeft gekregen en dat we zoveel mogelijk tijd voor haar hebben gemaakt om haar te omringen met liefdevolle zorgen.
Het afscheid hakt erin maar toch zijn we dankbaar dat we Dotje nog hebben mogen helpen. We danken hierbij ook graag de dame die ons kwam verwittigen dat ze haar op een wandeling was tegengekomen waardoor we Dotje konden weghalen van die parking. We zijn zeker dat Dotje die dankbaarheid deelt. Aan iedereen die meegeleefd hebben en het beste voorhadden met Dotje een hartelijke en dankbare knuffel.
===============================================
03/12: Het was gisteren nog een erg bewogen dag. Amper een uur nadat we het positieve nieuws vernomen hadden en haar verhaal hieronder schreef, kregen we opnieuw telefoon van de dierenarts met de trieste melding dat Dotje toch terug een epilepsie aanval had gekregen. Haar glucose was perfect en schommelde niet meer dus was dat toch niet de oorzaak. Weer zette ze de artsen en ons voor een raadsel. We tasten echt volledig in het duister. Uiteindelijk werd besloten om Dotje naar huis te halen en rustig af te wachten in de hoop dat het zou wegebben. Laat ons daar nu blijkbaar toch wel op het juiste pad zitten! Sinds gisterenavond heeft ze geen aanvallen meer gehad. Ze slaapt uiteraard veel maar ook eten doet ze prima. Vooral kuipjes paté zijn haar favoriet. Plassen doet ze mooi op de kattenbak maar tot nu toe heeft ze geen vaste ontlasting meer gedaan sinds twee dagen. Was het dan toch zo dat ze onderkomen was en daardoor in shock ging? Toch was ze niet mager of uitgedroogd… Wellicht zullen we het nooit kunnen achterhalen maar het belangrijkste is dat ze nu begint te genieten. Wat een verandering!
We zijn voorzichtig positief weliswaar maar we zullen er alleszins alles aan doen om het voor Dotje zo comfortabel en rustig mogelijk te houden in de hoop dat ze zo verder kan bekomen. Vandaag heeft ze alvast een Kerstspeeltje gekregen … hopelijk kan ze er binnenkort ook echt mee spelen. Helaas lukt het nu nog niet om een geslaagde foto te nemen.
===================================================
02/12 – 10u: Gisteravond laat kregen we nog het geruststellende nieuws van de dierenarts dat Dotje eindelijk overeind zat en had gegeten. Dat was al heel positief natuurlijk maar toch moesten we nog afwachten hoe ze de nacht zou doormaken. Dankzij de goede nachtelijke zorgen van de dierenarts was Dotje vanmorgen nog steeds aan de beterhand. Zonet had ze weer goed gegeten en nu stonden ze op het punt om terug bloed te prikken om te controleren op haar glucosepeil. Straks gaan we weten of Dotje al dan niet terug naar huis mag komen. Het lijkt er alleszins wel op dat we nu op het juiste spoor zitten. Met andere woorden de epilepsie aanvallen waarmee ze toekwam, waren een eerste indicatie van suikertekorten. Zo zie je maar hoe breed je vaak moet denken!
Meer foto’s hopen we te kunnen nemen als ze terug thuis is want daar hebben we echt niet aan gedacht toen ze er zo slecht aan toe was.
Dit verhaal wordt hopelijk positief vervolgd. Dotje mag op heel wat medeleven rekenen van dierenvrienden die haar nu volgen. Zo ook van Yvette die op het idee kwam om een actie op te starten in teken van ons warmste eindejaar.
===================================================================================
01/12: ondertussen zijn we 3 dagen verder en hebben we al aardig wat doorgemaakt met Dotje. Tot gisterochtend had de lieverd de ene epilepsie aanval na de andere. Bloedanalyse bracht niets aan het licht. De urine daarentegen gaf sterk afwijkende waarden die niet direct konden thuis gebracht worden om tot een oorzaak te leiden.
Vanmorgen bleek Dotje zich beter te voelen. Ze had gegeten en liep rond maar enkele uren later leek het alsof ze in coma lag. We besloten om haar binnen te brengen bij de dierenarts om toch verdere onderzoeken te doen. Uiteindelijk blijkt ze een jong dier te zijn én bleef ze wel goed op temperatuur. Voldoende om haar de kans zeker niet te ontnemen om geholpen te worden.
Er is nu het vermoeden dat Dotje aan diabetes lijdt. het kan een gevolg zijn maar het kan ook de primaire oorzaak zijn. dat is iets wat nu duidelijk zal moeten worden in de volgende 24 uur. Het zijn cruciale uren en een zeer intensieve behandeling. Hopelijk ziet het er morgen wat beter uit…
Dotje kan zeker jouw steun gebruiken! Elke bijdrage om haar te helpen wordt enorm geapprecieerd! Maar ook meters of peters zouden een grote steun kunnen zijn.
Steunen kan je op rek.nr. BE78 6528 1125 0286
=====================================================================================
Dit poesje hebben we deze middag (28/11) gaan pakken aan de provinciaalse visvijvers te Geel. Een wandelaar kwam ons vertellen dat ze het diertje had opgemerkt maar het niet kon pakken. Volgens wat ze vertelde was ze doorweekt en kwijlde ze uit haar mondje.
Dankzij een vangbak hadden we de uitgehongerde sukkel snel te pakken. Het kattinnetje was niet gechipt maar werd wel gesteriliseerd wat te merken is aan het gaatje in haar oor. Ze komt dus van een gemeente waar op deze manier de poezen gemerkt worden. Niet uit Geel dus want daar krijgen de zwerfpoezen een knip in het oor ter herkenning.
Eens thuisgekomen at ze gretig enkele potjes leeg. Echter even later had ze een epilepsie aanval. Dat kan verklaren waarom ze doorweekt was en kwijlde. Vermoedelijk had ze dit dus ook op de zwerfplek al voorgehad.
Voorlopig houden we haar lekker warm en morgenvroeg zal ze onderzocht worden door de dierenarts en zal bloed genomen worden. We verwachten niet dat er een eigenaar zal opdagen maar we hopen wel dat we de sukkel nog kunnen helpen zodat dit niet haar dood hoeft te worden.
De naam was snel gekozen… zo’n lieverd!
Wordt vervolgd.