09/03/’23: Vandaag moesten we met veel verdriet afscheid nemen van lieve Steffie. Slechts een maand na het overlijden van haar broer Sterre reist ze hem achterna. Vorige week moesten we haar in allerijl naar de dierenarts brengen toen ze plots erg verzwakt was. Bloedanalyse wees op ernstige nierproblemen. Het was zodanig erg dat de waarde van één nier zelfs niet meetbaar was. De dierenarts zette alles op alles in de hoop dat we Steffie nog konden helpen. uiteindelijk was ze nog maar vier jaar oud. Zaterdag kwam Steffie terug thuis en sindsdien hebben we haar palliatief verzorgd. In de hoop dat het nog kon helpen, kreeg ze heel wat ter ondersteuning van de nieren. Uiteindelijk konden we deze lieverd nog vijf extra dagen schenken. Vijf dagen waarop ze van iedereen die aanwezig was aandacht en knuffels kreeg. Terwijl ze vroeger absoluut niet hield van pakken of op schoot liggen, vroeg ze er nu om. We hebben het haar zo aangenaam mogelijk proberen te maken totdat vanmiddag helaas de dierenarts moest komen om haar te behoeden voor het lijden dat nu begon aan te breken.
In alle rust werd ze op schoot in slaap gewiegd. Vanaf nu fonkelt ze als dartele ster samen met haar broertje Sterre aan de hemel. We zullen nog vaak aan hen terugdenken.
================================================================
Ze kwamen toe met z’n drietjes: twee zusjes en één broertje: Steffie, Stina en Sterre. Ze zijn vanuit het nestje gezegend met Cerebellaire ataxie. Geen cadeau voor deze lieverds hoewel ze niet beter weten. Ze moesten ermee leren leven en moesten in het begin zich echt wel trainen in het controleren van hun soms onberekenbare bewegingen. Broer Sterre had het minst van al hinder van het motorisch probleem terwijl Steffie maar vooral Stina geregeld omviel zonder dat het eigenlijk de bedoeling was.
Cerebellaire ataxie doet geen pijn aan het dier, heeft totaal geen invloed op hun gezondheid of wat dan ook. Het kan gezien worden als een zenuwtic bij mensen. Sommige mensen vinden het zielig maar niets is minder waar! Reeds verschillende ataxiepoesjes werden inmiddels geadopteerd bij Het dierenthuisje en al die adoptanten zijn heel blij met hun vrolijke schatten. Steeds krijgen we ook de positieve berichten dat ze veel verbetering maken bij het opgroeien en hoe meer uitdaging ze hebben in hun omgeving, hoe meer dat het geval is want dan kunnen ze zich beter oefenen en ontwikkelen.
Zo ook bij dit trio. Dankzij beweging en oefening zijn ze veel vlotter leren omgaan met hun beperking.
In het begin waren ze één echte groep maar dankzij de vele vriendjes die hier rondlopen, zijn ze alle drie hun eigen weg gegaan en zochten ze andere kameraden. Steffie houdt er meer van dan zus Stina om de aandacht van mensen op te zoeken.
