Deze kattin zat als zwerver op een camping waar ze “verzorgd” werd door enkele campingbewoners. Onvoorstelbaar toch dat een dier dat zodanig dik is dat ze amper kan lopen of ademen wat eten toegeworpen krijgt maar dat niemand zich vragen stelt bij haar gezondheid?! Gelukkig was er ÊÊn dame die ervan hoorde en vervolgens contact met ons opnam. Het filmpje dat we toekregen voorspelde geen goeds en toen we haar uiteindelijk toekregen in de vangbak stonden we perplex. Dit hadden we nog nooit gezien en ook de dierenarts die dezelfde dag nog langskwam beaamde dat dit zeer ernstig te nemen was.
Er moest meer aan de hand zijn dan obesitas want op de voorhand had ze geen vetkwabben. Dixie, zoals we haar noemden, was echter erg gestresseerd en kwam al gauw in ademnood. De afspraak was dan ook dat we haar de volgende dag, vrijdag 5 mei, naar de praktijk zouden brengen om haar beter te onderzoeken.
De resultaten waren ronduit vreselijk: overal zaten er tumoren omringd door een massa vocht. Heel eenvoudig uitgedrukt maar uiterst triest: ze was zich gewoonweg aan het verstikken. Het vocht drukte op alle organen inclusief haar longen. Wat moet deze sukkel afgezien hebben! Het spreekt voor zich dat de dierenarts haar niet meer liet ontwaken. Eindelijk was ze verlost van alle miserie.
Dixie heeft nog een zoon die eveneens op die camping rondloopt en die naar verluid ook al neiging heeft om een “rare vorm” aan te nemen. We hebben nu afgesproken dat we haar zoon volgende week ook naar de dierenarts zullen brengen voor controle. Mocht het erfelijk zijn, kunnen we mogelijk voor hem nog wel tijdig iets doen. Hij is gelukkig ook minder mensenschuw wat eventuele hulp wat simpeler kan maken.
Het verhaal van Dixie is intriest. Gelukkig kwam ze nog bij ons terecht zodat ze niet nog langer heeft moeten afzien maar dat neemt niet weg dat wij er erg van aangedaan zijn. Zulke zaken wennen nooit. Het ergste om te verwerken zijn de dieren waarvoor we te laat kwamen…