Thor werd geadopteerd in februari 2016 als kitten. Hij was één van de nest witte kittens die aan de deur van de dierenarts werden gedropt in een kartonnen doos in juni 2015. De dierenarts was echter net dat weekend twee dagen weg van huis en de dieren hebben dan ook gedurende die tijd in de warmte gezeten zonder drinken of eten. Enkele wisten zich te bevrijden uit de doos en die konden we gaan vangen op haar oprit.
Of Thor nu al dan niet één van die ontsnapte kittens was, kunnen we niet meer herinneren maar we weten wel dat de beestjes allemaal op jonge leeftijd al een verhaal hadden én tevens een engelbewaarder. Thor mocht verhuizen samen met een leeftijdsgenoot maar helaas werd zijn adoptante ziek en kon ze niet langer voor hem zorgen. Thor had naar haar zeggen veel zorgen nodig, had chronische diarree en mondproblemen. Bovendien leken beide poezen niet veel aan mekaar te hebben en zo werd besproken om Thor terug te laten komen.
Even was de witte en dove jongen angstig maar dezelfde avond nog lag hij te spinnen. De volgende dag lieten we hem kennis maken met de soortgenoten en dat liep al gauw erg vlot. Thor was snel aan het spelen met zowat iedereen die tot spel aan te zetten was en dat zijn er hier heel wat! We merkten niets van medische problemen maar stelden de dierenartscontrole nog even uit om onnodige stress te vermijden.
Na enkele dagen leek het alsof Thor hier nooit was weg geweest. Hij genoot van zijn vrijheid: in en uit door de kattenluiken, speelde met de anderen en liet zich gewillig aaien. We zagen hem zowel brokken eten als malse voeding terwijl we de boodschap gekregen hadden van de adoptant dat hij geen brokken kon eten door zijn mondontsteking. We lieten hem uiteindelijk medisch keuren en ook dat viel supergoed mee. Buiten een klein beetje rood tandvlees en dan nog slechts aan enkele tandjes was alles ok. Thor heeft ook helemaal geen problemen met zijn stoelgang dus is hij zowel als wij erg gelukkig.
We merken wel dat Thor meer van “vaste” mensen houdt. Als er vreemde mensen toekomen, vindt hij het eng als ze recht op hem afkomen. Eens ze een tijdje binnen zijn en hem toespreken, gaat het alweer. Hij heeft dus wel even wat afstand nodig om nieuwe situaties of mensen te leren kennen en zich erbij goed te voelen maar … hebben we dat niet allemaal een beetje!?
Thor blijkt niet de simpelste jongen om een thuis te gunnen! We hebben het geprobeerd maar we kunnen hem niet plaatsen bij een gezin met katers omdat hij dan sproeit. Hij is bovendien erg kieskeurig in zijn gezelschap zowel naar soortgenoten als mensen toe en tot nu toe vonden we niet de ideale match waar we gerust van kunnen zijn dat hij niet terug zal komen. Thor geeft ons ook aan dat hij eigenlijk zijn leventje hier ideaal vindt en dan is het helemaal moeilijk! Misschien kan hij ooit verhuizen samen met een huisgenootje van hier waar hij goed mee kan optrekken zodat we zeker zijn dat de klik er is. Voorlopig blijft hij alleszins een vaste bewoner.