Roebie werd gedumpt in een groep zwervers en kwam zo bij ons terecht. In het begin was hij eerder schuw en had hij last met de luchtwegen. Dat kon hij gelukkig na een half jaar overwinnen en Roebie evolueerde van terug getrokken onzekere jongen tot een stoere kater die al gauw ontpopte tot een hartendief. Het liefst van al draaide hij constant rond de benen als er bezoekers kwamen.
Rond 1 april werd Roebie plots erg ziek. Hij wilde plots niet meer eten maar verdere ziekteverschijnselen bleven uit. Terwijl velen uit de groep met een fikse verkoudheid rond liepen zag je aan hem helemaal niets. De situatie verontruste ons want we hebben eigenlijk liever uitwendig zichtbare symptomen zoals snotteren, hoesten, enz. want dan weten we tenminste wat er aan de hand is. Na enkele dagen de situatie aan te zien en te trachten om met medicatie het probleem te verhelpen, lieten we bloed nemen want van eten was totaal geen sprake. Drinken bleef hij gelukkig wel doen.
De bloeduitslag gaf helaas weinig duidelijkheid met uitzondering van hoge nierwaarden. Zijn toestand bleef snel achteruit gaan: we zagen de stoere volslanke kater aftakelen en niettegenstaande enkele verwoede pogingen hebben we Roebie vanmiddag moeten laten gaan. Erg triest om op zo’n jonge leeftijd een dier in de fleur van zijn leven aan nierinsufficiëntie te moeten afgeven. Hij werd uiteindelijk geschat op amper zes jaar. Een kanker gezwel in de nieren is dan ook niet uitgesloten.
Roebi kwam op 7 januari 2011 bij ons toe en heeft dus dik twee jaar onbezorgd kunnen genieten. Toch een troost dat we hem dat nog hebben mogen gunnen. Hij was één van de stoere boys van de groep en zal dus zeker gemist worden.