06/03/2023: Na lange tijd palliatieve zorgen toegediend te hebben, moesten we dit weekend onder ogen zien dat we afscheid moesten nemen van Bliksem. Reeds maanden geleden brak huidkanker uit op zijn hoofdje. We hebben het proces lang kunnen vertragen dankzij CBD olie en samen met extra pijnstilling konden we Bliksem nog comfortabel laten genieten. Al die tijd bleef Bliksem goed eten en merkten we hem zelfs geregeld op in een speelse bui. So far, so good dus maar toen hij ons binnen in huis begon op te zoeken, wisten we dat het tij keerde.
Bliksem had nooit iets van ons moeten hebben. We hadden hem gered en toen hij in de bench moest bekomen van zijn avontuur mochten we hem even verzorgen maar daarna was de liefde over. Althans dat dachten we… Plots daagde Bliksem op in onze woonkamer. Even later zat hij in de slaapkamer. Na drie dagen daar te vertoeven, merkten we dat hij minder zin had in eten. Toen hij zaterdag me zat op te wachten in kantoor was de boodschap overduidelijk: “help mij”.
Een moment waarop we nooit zitten te wachten want hoezeer Bliksem ook besefte dat hij ons nodig had, evengoed zou het mogelijk nog een strijd worden om hem te pakken zodat de dierenarts hem kan laten rusten. Zoiets vraagt voorbereiding en dat is ook wat gebeurde. Gelukkig denkt onze dierenarts hierin mee en was ze paraat. Uiteindelijk viel het allemaal gelukkig heel goed mee. Het ging allemaal enorm snel wat ons nogmaals bevestigde dat we zijn boodschap goed begrepen hadden: het was hoge tijd.
We zullen deze bijzondere jongen nooit van ons leven vergeten. Zijn avontuur en voor ons de shock die we in 2011 opliepen toen we hem gered hebben van een verschrikkelijke dood… het zijn levenslessen die ons de ogen deden opengaan. We hebben zovele herinneringen aan Bliksem. Zoals het moment van de verhuis van Brecht naar Geel in 2013. Hij was de allerlaatste die we nog moesten vangen. “Vangen” in de werkelijke zin van het woord want Bliksem was een snelle en ook slimme jongen. Hij had al genoeg meegemaakt met mensen, dat hij nu zijn les wel geleerd had. Uiteindelijk is hij betrapt op bed en is hij gewikkeld in de bedsprei om zo de overstap te maken. Het was een huzarenwerkje van teamwork en snelheid.
Wetende wat een moeite we gedaan hebben om zijn vertrouwen te winnen, waarvan we dachten dat we dat nooit gekregen hadden en dan uiteindelijk te mogen concluderen op het laatst van zijn leventje hoezeer hij beseft heeft dat hij ons nodig had om hem te helpen… Dat is hartverscheurend en hartverwarmend tegelijkertijd. We namen van Bliksem dan ook afscheid met een lach en een traan. Hij vertoeft nu bij de vele beschermelingetjes die hem voorgingen waar ze samen de hemel nog mooier maken. Bij ons blijft hij leven in de vele herinneringen.
De laatste foto van Bliksem:
Bliksem bij aankomst:
Bliksem in zijn glorietijd:
Het begin van de huidkanker:
================================================================
Op donderdag 28 juli ’11 kregen we een verontrustend telefoontje uit Malle; er was een poes gesignaleerd met een blik op de kop. Het Whiskasblik was aan beide kanten open en zat rond de hals van het dier dat dus niet kon eten of drinken. Het was een raadsel hoe lang de sukkelaar er al mee rond liep maar hij zag er volgens de melder alles behalve goed uit.
Hij liet zich zomaar niet pakken wat een probleem wa
s want zo’n dier in een vangbak krijgen was een utopie. Gelukkig gaf de melder eten aan een andere poes in een stalletje en kon hij dezelfde avond nog het dier erin lokken. We haasten ons ter plaatse en konden hem vrijwel direct pakken gezien hij geen handen zag komen. Peter verwijderde direct het blik en zag toen de staat van het beestje; ernstige snijwonden, een vreselijke stank, geen snorharen meer,… We brachten hem dadelijk naar de dierenarts die maar liefst twee uur aan hem heeft gewerkt om de wonden te zuiveren en te hechten. Tussendoor moest ze een pauze inlassen omdat de stank niet langer te harden was.
Vrijdag 29 juli ’11 kwam hij dan hierheen en nog steeds konden we hem ruiken, maar het was al iets draaglijker. We gaven hem een zacht mandje in een bench want voorlopig moest hij nog verzorgd worden en onder controle blijven. De open wonden waren al te gevaarlijk voor vliegenlarven en bovendien hadden we tot nog toe geen idee over de handelbaarheid van deze jongen. Voorlopig was hij vrij rustig en onderging hij alles maar het was duidelijk dat hij in shock verkeerde. Twee dagen later leek hij plots uit zijn trance te ontwaken en konden we hem niet langer aaien. De bench werd hem ook te klein. Toch hebben we nog even gewacht gezien we toen net in het opendeurweekend zaten en om hem op zo’n druk moment los te laten was hij veel te angstig. Hij zou niet weten waar hij zich moest verstoppen als hij al die bezoekers zag rondlopen.
Op maandag 8 augustus ’11 hebben we de stap genomen en het deurtje van de bench open gezet. Na een vijftal minuutjes kwam hij voorzichtig en schuchter uit zijn bench en verdween in huis. Eerst schuilde hij zich maar na enkele dagen vond hij de weg naar buiten. Sindsdien geniet hij van zijn leventje hier met vrije in- en uitgang en is hij helemaal in zijn nopjes. De wonden zijn heel mooi genezen. Het enige wat hij eraan over hield is een knik in zijn linker oortje.
We moesten spijtig genoeg concluderen dat Bliksem slachtoffer werd van kwaad opzet; probeer maar eens beide zijden van een blik Whiskas te verwijderen… dat kost echt wel wat moeite. We vrezen dus dat dit geen toeval was en houden dan ook onze ogen en oren open in de omgeving waar deze stakker gevonden werd.