Met mateloze droefheid melden we het overlijden van onze allerliefste dochter Gyzmo. Op vrijdagavond, 21 oktober, moesten we inzien dat we haar niet meer konden helpen en vroeg ze ons haar lijden te beëindigen. Ons verdriet is intens en de leegte die ze achterlaat is nog groter dan we verwacht hadden.
Elk afscheid valt zwaar maar wetende welke wegen we met Gyzmoke bewandeld hebben, is zij zonder meer enorm belangrijk geweest in ons leven net als wij dat waren in het hare. Zonder ons was Gyzmo gestorven op de leeftijd van twaalf uur en zonder Gyzmo was Het Dierenthuisje nooit geboren. Zij leerde ons immers, samen met haar broertjes Snoes en Timi die helaas op vroegere leeftijd overleden, ons belangeloos en mateloos in te zetten voor kansarme diertjes. Voor haar komst leefden we weliswaar al voor een groot deel in functie van dieren maar dat we ooit zover zouden gaan, hadden we nooit voorzien.
De liefde die dit trio ons gaf, de dankbaarheid die ze uitstraalden en vooral ook het besef dat er veel te weinig kennis en opvang was voor zulke diertjes zorgde ervoor dat onze dierenliefde uitgroeide tot opoffering van alle tijd waarover we beschikten. Gyzmo zag als geen ander hoe alles veranderde. Of dit ooit haar betrachting is geweest, betwijfelen we ten zeerste want ze was ongetwijfeld veel gelukkiger met de aandacht van mama en papa voor zich en haar broertjes.
De lieverd heeft stukje bij beetje haar plekje moeten delen opdat we andere beestjes gelukkig konden maken. We blijven er een erg dubbel gevoel aan over houden. Wat waren we graag gebleven bij ons knus gezinnetje met een tiental poezen waar nog tijd was voor mekaar. Helaas waren we te gevoelig en empatisch voor alle leed.
Het Dierenthuisje werd onze dochter en Gyzmo verdween in die grootse familie maar ze is nooit verdwenen in onze harten. Zo goed we haar kenden, vertrouwen we erop dat ze ons daarin steeds gesteund heeft hoezeer we er met z’n drieën ook voor moesten inboeten. Eigenlijk met z’n vieren want ook Knuffel maakte al die veranderingen nog mee.
Evenzo dat we Gyzmo niet zullen verloochenen, zullen we Het Dierenthuisje niet in de kou laten staan. Wel beseffen we meer dan ooit dat we onze grenzen ernstig overschreden hebben en dat we onszelf moeten terugfluiten om te voorkomen dat de bewonertjes er de dupe van worden. Gyzmo doet ons inzien dat we niet alle dieren kunnen redden en we onszelf niet mogen voorspiegelen dat we de ganse dierenwereld kunnen helpen. Dat indachtig gaan we bekijken hoe we Het Dierenthuisje als warme thuis voor dieren in nood kunnen koesteren zonder er zelf onder door te gaan én zonder dat de bewonertjes gaan lijden onder de overbelasting van hun verzorgers. Met andere woorden: hoe zou Gyzmo het gewild hebben.
We groeten haar als fonkelende ster aan het heelal naast haar zeer geliefde broertjes, Snoes en Tim, en de vele soortgenootjes die ze stuk voor stuk met mededogen aanvaard en gekoesterd heeft. Gyzmo was en is uniek. Hoe pijnlijk dit afscheid ook is, we zijn trots en dankbaar dat we haar mochten groot brengen en liefhebben. “Gyzmoke, we houden van je en zullen je nooit vergeten. We zijn zeker dat je goed voor je broertjes en zusjes zal zorgen daarboven maar denk ook eens aan jezelf hé. Wij hadden het vaak zo druk met de zorgen over de anderen en jij had daar altijd begrip voor. Het spijt ons voor wat je moest inboeten om zovele andere zieltjes te redden. Als we je troosten omdat we beseften dat we te weinig tijd voor je uittrokken, leek je te zeggen dat je daar alle begrip voor had. Je hebt een gouden hart, lieve meid… het ga je goed en tot ooit… dan zijn we weer samen.
======================================
03/06/2016: Weeral een jaartje om én Gyzmo straalt nog steeds! Jawel, het is Gyzmo’s verjaardag vandaag en haar zeventiende verjaardag gaat zeker niet ongemerkt voorbij bij Het dierenthuisje!
Onlangs werd onze langst inwonende nog volledig gescreend door de dierenarts en ze werd helemaal OK bevonden; alle bloedwaarden, ook qua organen waren nog prima voor haar respectabele leeftijd. We koesteren haar zo goed we kunnen.
Gyzmo straalt nog steeds met een mooie vacht, geniet ten volle van alle aandacht, knuffels en lekkers én laat nog steeds menig hart sneller slaan. We zijn oprecht trots op onze “dochter” die we vanaf het prille begin hebben groot gebracht.
Geregeld komt ze luid mauwend binnen gelopen met een blaadje of speeltje om het dan erg fier aan ons te tonen. Een nieuwtje is dat ze het tegenwoordig graag hoog gaat zoeken… ze klimt nu graag op de plafondspeeltuin in de Snoezel en loopt dan erg zelfzeker over de bruggetjes; schitterend om zien. Blijkbaar wil ze ons tonen dat ze zich helemaal niet oud voelt…
Samen met haar vieren we vandaag ook Knuffeltje die vijftien wordt deze maand. Van Knuffel weten we de geboortedatum niet exact en dus vieren we nu dubbel! Al hun aanwezige personeel geniet deze middag van verjaardagstaart terwijl Gyzmo en Knuffel van een dikke dot slagroom smullen.
We hopen uit de grond van ons hart dat we volgend jaar rond deze tijd weer aan de feestdis zitten!
03/06/2015:
Groot feest vandaag bij Het dierenthuisje: Gyzmo wordt 16 jaar!
Alsof ze het wist, kwam ze gisterenavond plots veel meer aandacht vragen als anders. Ze kwam ook plots met haar “Gyzmo-mauw” de Snoezel binnen gewandeld om trots het blaadje te tonen dat ze ons aanbracht. Dit is een gedrag dat ze sinds een jaartje vertoont: geen muizen of vogeltjes voor haar; daarvoor is ze te zachtaardig… nee, een blaadje of speeltje waar ze eerst een tijdje schor mauwend mee rond wandelt om het dan trots neer te leggen.
Met trots vieren we vandaag “onze dochter” die, samen met haar broertjes Snoes en Timi (helaas te vroeg overleden), gans ons leven een immense en onomkeerbare wending gaf. Naast Lucky zijn zij zonder twijfel de grondleggers van Het dierenthuisje hoewel we dat pas zes jaar later beseften.
Eén zaak staat vast: we hebben onze taak als ouders goed volbracht! Wetende dat Gyzmo maar 12 uur oud was toen we de mamataak moesten overnemen en dat ze nu na zestien jaar nog steeds blaakt van gezondheid… borst vooruit en hiephiephoera voor Gyzmo!!
===========================================
03/06/2014:
Gyzmo wordt vandaag 15 jaar! en dat nog steeds in alle schoonheid en in prima gezondheid. Zoiets moet gevierd worden. Haar dagelijkse portie slagroom zal vandaag iets groter zijn en straks nog een extra diner voor iedereen.
Sinds de verhuis voelt Gyzmo zich nog beter als tevoren. Ze heeft het hier duidelijk veel meer naar haar zin. Nu en dan loopt ze met een blad of speelgoedje al mauwend door de tuin net alsof ze een prooi te pakken heeft.
Waar is de tijd dat we haar verlaten door mamalief in de hooistal vonden, helemaal verkleumd. Het kitten van amper 12 uur oud toen wordt in alle gezondheid vijftien jaar vandaag…
Hopelijk mag ik dit nieuws nog lang blijven herhalen. Hiep hiep hoera voor Gyzmo!!!!
====================================
02/06/2013: Bijzonder nieuws : Gyzmo wordt morgen, maandag 3 juni veertien jaar! Aangezien ze sinds de leeftijd van amper 12 uurtjes al bij ons woont is zij dus al die tijd bij ons woonachtig. Dat gaan we uiteraard uitgebreid vieren! Haar lievelingsdessertje is puddi
Gyzmo is zonder twijfel de langst inwonende poes van Het dierenthuisje.
Op 3 juni 1999, lang voordat er sprake was van vzw Het dierenthuisje,
vonden we haar samen met drie nestgenootjes in onze toenmalige
paardenstal. Een zwerfpoes die we daar toen eten gaven had haar nestje
gebaard en liet de vier kleintjes achter. We hoopten dat ze hen alsnog
zou komen halen maar dat was ijdele hoop.
Toen we later voorzichtig terug gingen kijken lagen daar vier krijsende
koude lijfjes. Met behulp van een haardroger kregen we hen terug op
lichaamstemperatuur en dan begon ons “ouderschap”. Om de twee uur, dag
en nacht, papje geven, buikjes masseren en dan opgelucht zijn als ze een
boertje lieten en pipi of kaka. We beseften plots wat een zware taak
zo’n mamapoes te vervullen heeft en wij moeten dan niet eens naar ons
eten te zoeken…
Eén kittentje stierf reeds na enkele dagen maar de andere drie groeiden
op tot mooie volwassen poezen waar we erg trots op zijn. Snoes en Timi
moesten we spijtig genoeg al eerder afgeven maar Gyzmo blaakt nog steeds
van gezondheid. In juni 2012 vierden we haar dertienjarige verjaardag.
Op 28 juli 2009 lieten we Gyzmo’s oortjes amputeren. Dat was geen
prettige dag maar we wilden haar erger besparen. Sinds enige tijd hadden
we gemerkt dat de pigmentvlekken op haar oren groter waren geworden en
nu merkten we ook een wondje op en de oorrand krulde een beetje om.
Huidkanker met andere woorden. We kenden het reeds van ondermeer
Wezeltje en Billi. Zij waren echter zwervers bij wie het pas laat werd
vast gesteld zodat de tumoren al open gesprongen waren. Zover wilden we
het bij Gyzmo niet laten komen. Na tien jaar was het even wennen maar
gelukkig had Gyzmo er geen problemen mee. Op de kalender voor 2010
staat ze op de cover nog met volwaardige oortjes; een herinnering om te
bewaren!
We zijn erg blij dat dit medisch allemaal mogelijk is want anders zouden
we Gyzmo ondertussen niet meer onder ons hebben.