Tot onze grote verbazing troffen we vanmorgen Katty levenloos aan in het mandje waar ze zo vaak lag te slapen. Zonder enige voorbode van ziekte is ze van ons heen gegaan.
================================
Update 02/07/2018:
Katty ging gisteren naar de dierenarts voor een tandheelkundige ingreep. Ze was er erg dringend aan toe! Het grote probleem was Katty te pakken krijgen want niettegenstaande ze zich veel socialer gedraagt dan vroeger blijft ze toch op een veilige afstand. Ze kreeg al enkele weken medicatie om het probleem onder controle te houden tot op het ogenblik dat ten eerste de dierenarts het kon inplannen én ten tweede dat ze op een plek zou zitten waar ze te pakken was.
Zondagavond lukte dat! Het was niet onze tofste avond want we hebben haar vertrouwen serieus moeten schaden net als dat van Porta, die eveneens ’s maandags naar de dierenarts ging met dezelfde klachten.
Katty heeft dus samen met Porta een nachtje doorgebracht in één van de units. Haar in een transportmand zetten, ging er rustiger aan toe dan dit het geval was bij Porta. Er zijn dus heel wat gradaties van angst! In ieder geval geniet Katty nu tandloos verder. Alle tanden werden getrokken en er werden maar liefst 8 wortels verwijderd van afgebroken tanden. Niet verwonderlijk dus dat ze er de laatste tijd belabberd bijliep!
Ze houdt nu natuurlijk grote afstand maar ze komt wel eten. Katty zal er snel terug beter uitzien!
Katty’s ingreep bedroeg 155,65€. Wie deze dame wil steunen, is heel welkom om een bijdrage storten op rek.nr.BE78 6528 1125 0286
===========================================
Update 12/01/2013:
Dat wat we haast niet durfden te dromen is werkelijkheid geworden: we hebben de uiterst angstige Katty voor het eerst kunnen aaien! Na meer dan drie jaar is het ijs gebroken. Toen ze bij ons aankwam in 2009 waren onze voeten niet veilig. Puur uit angst klopte ze erop als we in haar buurt passeerden. Meermaals sprongen we de lucht in van het schrikken als ze vanop haar schuilplek onder de zetel of kast ineens naar onze voeten sloeg. Ongeveer een half jaar heeft ze binnen geleefd en haar verdoken opgesteld. Vervolgens is ze buiten gegaan en heeft ze zichzelf daar een leventje opgebouwd. Ze voelde zich er blijkbaar geruster maar we mochten niet te dicht in haar buurt komen want dan liep ze in een grote boog van ons weg. Zij was één van de weinigen die ook niet in de verwarmde buitenverblijven ging liggen wat ons vooral ’s winters zorgen baarde maar we stonden machteloos: het was haar keuze en die hadden we te aanvaarden. Toen de zonneranda afgewerkt was begin november 2012 was ze er vrij snel bij om die nieuwe omgeving te doorzoeken en we merkten haar er geregeld op als de kust voor haar veilig was en dat waren de momenten dat wij niet in de buurt waren.
We zagen echter het vertrouwen groeien en stilaan bleef ze ook liggen als we zelf in de veranda waren. Nog een stap verder was blijven liggen als we er aan het poetsen waren terwijl we natuurlijk haar zoveel mogelijk negeerden en tegelijkertijd rekening hielden met haar aanwezigheid in de hoop dat ze zou blijven liggen. Katty maakte grotere vorderingen totdat ik een tweetal weken geleden een grote flater beging; ze lag op de krabpaal in een open mandje te rusten. Die stond echter vlak achter mij en toen ik me omdraaide was ik ervan overtuigd dat het Knuffel was die in een flits veel van haar weg heeft. Ik verwachtte trouwens helemaal niet dat de angstige Katty zo open en bloot zou liggen en al zeker niet dat ze zou blijven liggen als ik vlakbij haar stond. Uit gewoonte steek ik mijn hand uit om Knuffel te aaien en als een wervelwind springt ze uit het mandje; we schrokken allebei even hard en direct besefte ik wat ik misdaan had en bood ik mijn excuses aan maar ik had haar rust en vertrouwen abrupt gestoord en dat leek ze me duidelijk te willen maken met een blik vol onbegrip. Vol berouw vreesde ik dat we weer een stapje naar af waren maar amper veertien dagen later gebeurt het onverwachte.
Zoals elke avond gaven we ook gisteren rond negentien uur koekjes: een vaste gewoonte waarvoor onze spinnende bewoners van overal komen toegelopen voor die lekkernijen, zo ook Katty. Druk in de weer met het smullen van de snoepjes kon Peter haar aanraken aan haar staartwortel. We verwachtten een ruime sprong als reactie maar in tegendeel: ze stak haar staart in de lucht, aan teken van appreciatie.
Vandaag ging het nog verder: rond etenstijd kwam Katty de keuken binnen gewandeld en stond ze wat te draaien. Toen ik me kleiner maakte kon ook ik haar achterrug aaien. Ze draaide zich om en kwam op me afgelopen maar dan schrok ze van zichzelf en draaide opnieuw haar rug naar me toe en ook de volgende aaipoging had succes. We konden het natuurlijk niet laten om nog wat pogingen te ondernemen en ze leek er erg van te genieten.
Het komt er nu op aan van haar vertrouwen niet te schaden en haar rust te waarderen. We zijn er gerust in dat ze zelf wel zal aangeven hoever we mogen gaan. Weer een schitterend bewijs van wat je met liefde en geduld allemaal voor mekaar krijgt!
=========================
Katty (° ca 04/2002) kwam samen met Sydney hierheen. Samen met nog
enkele lotgenoten waren ze ooit gedumpt op de parking van een
grootwarenhuis. Hun verzorgers vreesden echter voor het leven van de
dieren omwille van wegenwerken en onverdraagzame omwonenden.
De sukkel heeft enorm veel stress gehad en is pas na een half jaar tot
rust gekomen. Hoewel ze zich eigenlijk al snel goed voelde in een warme
omgeving en wel de voordelen ondervond van het luxueuze binnenleven
t.o.v. het harde leven als zwerver bleef ze enorm op haar hoede.
Katty zou een huiselijk leven met veel menselijke aandacht niet kunnen
wennen. Ze is hier vrij, heeft speelkameraden en wij staan ten dienste
van haar; dat is voor haar het ideale leventje.