Afscheid 30/01/2020:
We wisten dat het er van moest komen maar het doet toch altijd zo’n pijn. Gisterenavond laat hebben we moeten besluiten om Knuffeltje te laten gaan. Terwijl ze gisterenochtend nog haar normale ding deed, was ze ’s avonds plots helemaal uitgedroogd. Het was overduidelijk dat de nieren geblokkeerd waren.
Ze waggelde nog naar de plaatsjes waar ze zo graag lag en probeerde nog wat te eten maar het ging allemaal niet meer. Ze hield zich kranig tot op het laatste moment. Knuffel was zo’n dappere tante.
Ze was de laatste die nog bij ons gekomen is voor de officiële start van Het dierenthuisje wat het voor ons tot een extra mijlpeil maakt. Weer een hoofdstuk dat is afgesloten.
We hebben Knuffel doodgraag gezien en zullen nooit vergeten hoe we haar als jong poesje meer dan achttien jaar geleden uit het asiel van Mechelen haalden waar ze geëuthanaseerd zou worden omwille van een oogontsteking.
We kenden Knuffeltje door en door; een dame met pit én ó zo verstandig en lief. Ze krijgt een bijzonder plekje in de hemel naast de vele viervoetertjes die haar voorgingen en die we samen met haar gekoesterd hebben. Samen hebben we vele watertjes doorzwommen. Het zal tijd vragen om het verdriet te plaatsen.
Dinsdag moesten we Luna laten gaan, donderdag Knuffel; beiden dames waar we dagelijks veel mee bezig waren om hen extra’s te geven zodat ze zo lang mogelijk zouden kunnen genieten. Gans de dagindeling ziet er nu anders uit, alleen de gedachte al maakt ons week. We zullen nog heel vaak aan hen denken…
Knuffeltje is op vier maanden na negentien jaar mogen worden en ze was vier maanden oud toen ze haar intrek bij ons nam. Ze heeft genoten van ons en wij van haar.
===============================================
Update 02/06/2019:
en ja hoor: Knuffeltje heeft haar achttiende verjaardag gevierd met vele knuffels én heel wat lekkers! Elke dag dat ze nog kan genieten, is er één en daar zullen we haar in steunen tot op de dag dat ze zelf aangeeft dat ze zelf niet meer verder wil of kan. Hopelijk mag ze nog lang profiteren!
================================================
Update 27/05/2019:
Op 1 juni aanstaande wordt Knuffeltje 18 jaar. De laatste maanden spelen haar nierproblemen haar echter parten.
Ze moest geregeld extra vocht krijgen om haar vochtregulatie te ondersteunen. Hadden we haar daarmee niet geholpen dan was ze enkele maanden geleden al overleden.
Sindsdien krijgt Knuffeltje alle twee uur extra voeding gaande van extra smakelijk blikvoer (zoals Applaws, Cosma, Almo Nature, …) tot verse kipfilet, zalm, lopende vitaminesnoepjes, poezenpudding enzoverder. Noch moeite, noch kosten worden gespaard om Knuffel op haar oude dag zo lang mogelijk te laten genieten.
Helaas zien we dat ze de laatste dagen een terugval kent. Ze krijgt nu dagelijks vocht bij zodat haar niertjes geholpen worden. Ze weet ondertussen dat ze maar hoeft op te kijken om op haar wenken bediend te worden.
Hoezeer we haar nog jaren zouden willen koesteren, we moeten inzien dat we mogelijk de laatste dagen of weken met haar doorbrengen. Omdat ze reeds eerder een dipje had en daar toen goed is uitgekomen, blijven we natuurlijk wel hopen maar eens lukken al die truken niet meer en gaan de niertjes volledig in staking. Als devote mantelzorgers volgen we haar dag in, dag uit op.
We hebben Knuffeltje beloofd om tot op het laatst goed voor haar te zorgen én er ook voor haar te zijn als ze aangeeft dat het goed is geweest. Met een bang hart kijken we uit naar haar verjaardag die we hopelijk aan het einde van de week mogen vieren.
Als je Knuffeltje wil steunen bij haar extra medische zorgen en extra lekkere traktaties is elke euro heel welkom op haar rekening BE78 6528 1125 0286
=================================================
In oktober 2001, nog voor er sprake was van Het dierenthuisje, haalden we Knuffel op in het asiel van Mechelen. Ze had een ooginfectie en had er daardoor geen kans op adoptie. Na een kuur medicatie was deze lieve knuffelaar hersteld… Het enige wat ze eraan over hield was een klein vlekje in dat oog maar daar heeft ze totaal geen last van.
Niettegenstaande Knuffel altijd erg lief en aanhankelijk is naar iedereen heeft nooit iemand interesse in haar getoond en nu ze hier al zo lang leeft en zich erg thuis voelt, vinden we het niet meer verantwoord om haar te verhuizen. De vrijwilligers kennen haar ongetwijfeld als tafelgenoot bij de lunch, waarbij ze steevast haar portie kaas komt opeisen. Omdat ze voor de start van de vzw bij ons is toegekomen, heeft ze net als Gyzmo nog een zekere opvoeding gehad. Zo leerde Gyzmo en Knuffel nog dat ze niet op tafel mochten met de pootjes maar ze mochten natuurlijk wel ons gezelschap houden en mee aan tafel komen zitten maar dan op één van de stoelen. Knuffel heeft dat fatsoen steeds aangehouden en wacht tot de stoel ietswat van tafel wordt weggeschoven zodat ze er behoorlijk kan bij komen zitten. Dan wacht ze geduldig op haar verrassing die uiteraard toegeschoven wordt want zoiets kan je toch niet negeren…
De vrolijke en kranige dame is, op haar ooginfectie na, bijna 13 jaar lang eigenlijk nooit echt ziek geweest. In 2014 kon ze echter niet meer aan een dierenartsbezoek ontsnappen want er waren serieuze zorgen aan haar tandjes. Al haar tanden dienden getrokken te worden op twee na. Ze had zelfs een absces onder haar voorste snijtand en toch stond ze steevast alle avonden bij Peter om kip te vragen als hij de medicatie voorbereidde én at ze die erg gretig op zonder één kik te geven. Geen gekwijl uit het mondje of wat dan ook. Zowel de dierenarts als wijzelf stonden er versteld van hoe Knuffel dit al die tijd verborgen heeft kunnen houden… Toen ze zich diezelfde avond na de ingreep bij ons op “haar” stoel aan tafel zette voor een stukje gerookte zalm, konden we er niet vanover… Zo flink dat zij wel is!
In 2016 werd dit tandartsverhaal nog eens dunnetjes overgedaan een kreeg ze weer de nodige verzorging van haar tandjes zodat ze pijnvrij kan verder genieten van een onbezorgde oude dag.