04/11/2014:
Diep bedroefd maken we bekend dat we vannacht
afscheid hebben moeten nemen van Nessieke.
De laatste week was een zoveelste verkoudheid opgedoken die
ze moeilijk kon verwerken. Door de deuk in haar neusje konden virussen of
bacteriën daar woekeren. Dankzij heel wat verschillende soorten antibiotica
hebben we haar voordien telkens kunnen helpen maar nu leken we de strijd te verliezen.
Haar lichaamstemperatuur daalde en ondanks zware medicatie en
pijnstilling kregen we haar niet meer aan het eten; iets waar ze vroeger voor
leefde.
Zodra we richting keuken gingen om eten klaar te maken voor
de poezen stond ze steevast aan onze voeten klaar voor haar kip; ze kreeg alle
dagen gekookte kip naast haar gewone potjes omdat ze daar zo gek op was.
We hebben Nessieke nooit iets ontzegd sinds ze toekwam op 27 mei 2008…
de lieverd had al zoveel meegemaakt in haar leventje. Verwennen was de boodschap!
Daarom hebben we ook vannacht besloten om de dierenarts
erbij te roepen en niet te wachten tot de ochtend. We zagen dat er geen kering
meer mogelijk was en dat onze lieve meid om hulp vroeg. Ze mocht niet afzien en
is dan ook in alle rust aan de stoof in een diepe slaap gevallen. Ze hield
enorm van die warmte en ging er altijd dichtbij liggen genieten; we hadden ze
dan ook speciaal voor haar de laatste dagen ’s avonds gebrand in de hoop dat
het haar nog zou opkrikken.
Het was een zware nacht en het afscheid valt ons erg zwaar maar
anderzijds is er ook een gevoel van opluchting dat we haar voor erger konden
behoeden.
We zullen nooit vergeten hoe Nessieke dik zes jaar geleden
toekwam als “monstertje”. De leegte die ze nu achterlaat is pijnlijk maar we
zullen haar altijd blijven herdenken als één van de boegbeelden van Het
dierenthuisje. Weer een schitterende ster aan de eindeloze hemel waar we naar
opkijken.
“Nessieke, we zullen je altijd herinneren als een dartel meisje dat met grote sprongen door de tuin én het huis rende. Iedereen moest dan voor je wijken… je miste wel eens een bocht hé, lieve meid? Je was een vechter: we staan er nog steeds van versteld dat je die breuken, baarmoederontsteking enz. zo goed hebt doorgemaakt. Je maakte indruk op elke bezoeker door je verschijning; we noemden je wel eens “ons halfke” maar je weet dat we daarmee grapten want voor ons was je een ware schoonheid.
Toen heb je het geluk gehad dat we je tijdig konden helpen maar nu konden ook wij niets meer voor je doen behalve dan te zorgen dat je niet nog eens moest afzien. Je bent nu verlost van het aardse en we hopen uit de grond van ons hart dat je daar opnieuw rondhuppelt tussen alle andere lieverds waarvan jij er ook nog veel gekend hebt. Geef ze allemaal een knuffel van ons hé; we hebben jullie allemaal zielsgraag gezien en blijven aan jullie denken.
Bedankt Nessieke, voor de mooie zes jaar dat we je gekend en verzorgd hebben! Je was me er eentje…
=====================================
Update 26/02/2014:
Ondertussen heeft Nessie de onderzoeken achter de rug. Een endoscopie via haar neusje bevestigt ons vermoeden: heel haar hoofdje is zowat gebroken geweest door die aanrijding die ze kort voor haar aankomst bij Het dierenthuisje heeft meegemaakt. Haar neus, kin, gehemelte én kaken zijn gebroken geweest. Geen wonder natuurlijk dat ze wat evenwichtsproblemen heeft; het is eerder een wonder dat ze nog leeft!
Uit de analyse door het labo van het staaltje dat men uit haar neusje kon nemen blijkt dat het om een niet resistente virus gaat die zich schuil houdt in die gedeukte neus. Nessie krijgt nu gerichte medicatie gedurende een langere periode zodat ze hopelijk van die vervelende verkoudheden verlost geraakt want het gebrek aan voldoende zuurstof door een vaak verstopte neus draagt bij tot meer evenwichtsproblemen.
In tussentijd geniet ons lieve “monstertje” van de eerste zonnestraaltjes… kijk zelf maar!
============================
Update 06/02/2014:
Nessie heeft het laatste jaar geregeld verkoudheden die steeds moeilijker te genezen zijn. We merkten op dat ze nog meer last heeft van haar evenwichtstoornissen als ze verkouden is, mogelijk omdat ze dan minder lucht krijgt. Niettegenstaande dit erg dappere poesje nog geregeld uit de bol gaat, kent ze dagen dat ze vooruit strompelt. Uit gewone onderzoeken kon geen oorzaak gevonden worden. Daarom namen we het besluit om verder te gaan via een specialist. Gisteren gingen we te rade bij een gespecialiseerde dierenarts met de vraag om eventueel RX opnamen te maken van haar hoofdje. Door de aanrijding voor haar komst bij Het dierenthuisje heeft ze ondermeer een deuk in haar neusje waardoor mogelijk virussen kunnen woekeren die dan weer resistent worden. Deze dierenarts gaf ons echter de raad om maandag bij zijn collega terug te komen voor een endoscopie. Dat zou volgens hem meer resultaat kunnen opleveren.
Maandag 10 februari hopen we dus meer nieuws te hebben over deze hartendief.
==================================
Nessie werd in erbarmelijke toestand opgevangen op 27 mei ’08. Eigenlijk
leek ze meer op een monstertje dan op een kat. Ze moet een tijdje
geleden het slachtoffer geworden zijn van een aanrijding waarbij haar
hoofdje een serieuze klap kreeg. Daardoor is haar rechter oog wat
opgedeukt en blind. Verder zit haar kaak los en haar onderlip hangt er
los onder. Het is een wonder dat ze dit overleefd heeft. Door die
verschuivingen kon ze heel moeilijk eten gezien haar tanden niet meer in
elkaar pasten maar de hoektanden echt op elkaar stonden.
Dat waren echter oudere letsels waar ze desnoods nog haar plan mee had
getrokken, maar wat veel erger was: ze had een ernstige
baarmoederontsteking die wel levensbedreigend was. Daarvoor werd ze dan
ook dadelijk geopereerd. Nessie was zwanger geweest maar de vruchtjes
waren afgestorven. “vruchtjes” is niet het goede woord want de 4
ontstoken bollen waren toch wel elk zo’n 4 cm groot. De baarmoeder zat
werkelijk vol etter. Dat had dus echt niet lang meer mogen duren.
Tijdens die verdoving werden ineens hier en daar wat tandjes bijgevijld
zodat haar gebit terug beter opeen past en ze toch makkelijker kan eten.
Sinds 29 mei is Nessie dan eindelijk “thuis” kunnen komen. Ze begon
dadelijk te eten, weliswaar met een hoop gesmos maar dat was bijzaak.
Maar Nessie is een snuggere poes! Al snel begreep ze dat ze niet langer
op haar eten moest vliegen omdat het toch bleef staan. Na een kleine
maand kon ze zelfs iets van de grond oplikken. Het enige probleem waar
ze nog regelmatig mee kampte was haar neusje. Door de klap die ze
wonderbaarlijk overleefde is ook haar neus ingedeukt waardoor haar
ademhaling soms moeizamer verloopt. Als ze daarbovenop een verkoudheid
krijgt, heeft ze snel verstopte luchtwegen die ook weer moeilijk
genezen.
Door het blinde oog en wie weet welke letsels ze nog verborgen houdt, is
ook haar evenwichtsgevoel niet optimaal. Na twee keer van de trap te
donderen, besefte ze dat ze ook dat anders moest aanpakken. Jawel, een
slimme meid hoor!
Ze geniet van aandacht. Zo’n lieverd!
Ze doet ons denken aan Kramiekske die net hetzelfde voorhad maar waar
een ontsteking in de hersenen al te ver gevorderd was waardoor onze hulp
voor haar te laat kwam. We zijn dan ook heel blij en opgelucht dat het
voor Nessie niet te laat is.
Op 4 augustus 2009, een klein jaar na haar aankomst, werd haar rechter
oortje geamputeerd. Sinds enige tijd was de oorschelp gaan verdikken
waardoor de gehoorgang dreigde dicht te gaan zitten. Ze kreeg er ook
meer jeuk en hinder van. Daarom besloten we haar zo snel mogelijk van
dit probleem af te helpen voordat het nog erger zou worden. Ook dat
heeft Nessie weer goed doorstaan. Een stukje meer of minder bij Nessie
valt al niet meer op…
Ons monstertje “Nessie” is niet moeders mooiste, maar wel zó lief en schattig!