Niké

Dinsdag 12 maart ’13:

We hebben er een erg drukke dag op zitten en dat is misschien maar goed ook. Nike’s dood was gisterenavond zo ireëel dat we het erg moeilijk hadden om het te accepteren.

Natuurlijk komen wij vaak in contact met de dood en hebben we enigszins een manier gevonden om ermee om te gaan, maar soms lijkt het allemaal zo oneerlijk. Wetende hoe Niké toekwam in november 2011 als dappere kleine meid met twee uitpuilende verdroogde oogbollen… wat was ze moedig! en zo is ze gans haar korte leventje gebleven. Wie haar niet gekend heeft moet zeker het filmpje eens bekijken en je zal deze uitspraak beamen. Haar handicap kon haar niet belemmeren om te genieten van de bloemetjes en de vogeltjes. Niets ging haar fijne neusje en gespitste oortjes ongemerkt voorbij.

Zelfs toen haar oogjes door een resistente bacterie tot vier keer toe dienden geopereerd te worden, bleef ze vrolijk. Niké miste haar oogjes niet; Het was een lust om haar te zien spelen, klimmen,… gewoonweg genieten. Heel wat bezoekers hadden eerst zelfs niet door dat ze oogjes miste. We waren zo blij dat we haar die kans op leven gegund hadden. Als ze toen niet bij ons terecht had gekund dan was ze ingeslapen.

Gisteren, nog geen anderhalf jaar later, stonden we plots voor een afscheid waaraan we een week geleden niet eens durfden te denken. Niké was vrijdag plots erg ziek geworden en kreeg evenwichts-stoornissen.  Even werd gedacht aan Toxoplasmose waarvoor de nodige medicatie werd ingezet.  We waakten ’s nachts over haar door haar bij ons te nemen zodat ze lekker warm lag en dan konden we uit haar gespin opmaken dat ze dat wel wist te appreciëren.  En ja hoor; een dag later was haar toestand stabieler, maar die euforie was helaas van korte duur. Maandagochtend kwam de dierenarts om haar toestand te evaluëren en ook zij stelde zich ernstige vragen om wat er met Niké aan de hand kon zijn. Diezelfde avond werd bloed genomen in de hoop dat we zo wat meer duidelijkheid zouden krijgen. Echter enkele uren laten, omstreeks 11 uur viel Niké’s ademhaling zonder enige voorbode plots weg. Even later verdween ook haar hartslag. Zonder spiertrekking of geluid doofde het jonge lichaampje uit.

Vandaag kregen we de uitslag van het bloed met enkel een beeld van bloedarmoede maar verder geen infectiebeeld…. niets. Het blijft een raadsel maar hoe dan ook, we hebben ons erbij neer te leggen. We halen ze niet meer terug hoezeer we ons hoofd er ook over breken.

Elk verlies door sterfte doet pijn en huiveren maar zo’n jong vrolijk leven zo snel door de handen voelen glippen doet je toch nog wat meer stilstaan bij de relativiteit van het leven. We zullen Niké altijd met ons meedragen als een stralend zonnetje, ons godinnetje van kracht en moed.

=================================

Maandag 11 maart ’13:

Dit is erg triest nieuws dat we helaas moeten brengen: Niké is zonet overleden. Sinds vrijdag was ze vrij plots ernstig ziek geworden. We hebben enkele slapeloze nachten achter de rug door over haar te waken en zijn dan ook doodmoe.  We moeten dit zelf eerst wat verwerken. Morgen volgt meer informatie. Dank voor jullie begrip.

============================================

Dit kittentje werd gevonden op 28/10/2011 aan het militair domein. Het
is een wonder dat ze nog leeft wat erop wijst dat dit een heel sterk
doordrijvertje is. Mogelijk is ze met nestgenootjes gedumpt en hebben de
anderen het helaas niet overleefd. Omdat ze nog maar amper zeven weken
oud was waren we heel blij dat ze voorlopig bij de dierenarts mocht
blijven. Eén oogje was ontploft en stak er echt uit zoals dat het geval
was bij Nelleke die helaas onder “afscheid” terug te vinden is.

Het andere oogje was ook al blind en amper twee dagen later ook
uitgeduwd door de druk van de ontsteking. Dit alles was het gevolg van
een zware ontsteking die geen verzorging kreeg. Is ze gezond gedumpt en
heeft ze het opgelopen door de koude en stress of is ze zo gedumpt? Wie
zal het zeggen? In ieder geval was het duidelijk dat ze niet wilde
opgeven want eens ze mensenhanden voelde begon ze te spinnen. Eten en
spelen deed ze vanaf het begin als de beste.

Op 10 november 2011 kwam het blinde meisje naar “huis” Ze werd inmiddels geopereerd aan beide oogjes.
We deden een oproep aan onze lezers om mee naar een geschikte naam te
zoeken en uit die ingezonden lijst kozen we “Niké”. Deze mooie naam
refereert naar de Griekse godin van kracht en overwinning. Dat heeft ze
zeker wel verdient, moedig als ze is!

Op 10 februari 2012 moest ze echter opnieuw geopereerd worden aan haar
oogjes.Doordat Niké zo jong geopereerd was en niet onder de beste
omstandigheden vanwege de hoogdringendheid en de ontsteking, bleek nu
dat niet alles voor honderd percent verwijderd was zodat dit voor een
nieuwe ontstekingsbron zorgde. Eens dat achter de rug was dachten we
gerust te kunnen zijn maar ook dat was niet waar. De oogkastjes bleven
ontsteken. Een derde operatie drong zich met spoed op. Nu was de maat
vol! We kregen pas duidelijkheid toen we een punctie lieten onderzoeken
door het labo. Blijkbaar had een zeer resistente bacterie zich genesteld
in haar oogjes die enkel met één bepaald antibioticum te overwinnen
was. Eens ze die gepaste medicatie kreeg was het ergste gelukkig
voorbij. Dat alles maakt dat Niké eigenlijk pas vanaf april 2012 van al
die miserie verlost was.

Toch bleef zij het zonnetje in huis. We staan dagelijks versteld van
haar capaciteiten! Ze speelt met de anderen, spurt het huis door, weet
ons overal te vinden -zelfs de trap houdt haar niet tegen- en ze rent
door de kattenluiken! We hebben wel eerder blinde poezen opgevangen maar
dit meisje is toch wel de zekerste van allemaal. Duidelijk is dat haar
andere zintuigen super goed ontwikkeld zijn!

Tot april 2012 hadden we nog hoop dat Niké geadopteerd zou worden maar
niemand wilde haar een eigen thuis gunnen. Gezien ze zich ondertussen
hier zo goed wist te bewegen in deze omgegving en met alle soortgenoten
besloten we dat het verstandiger was om haar niet meer te plaatsen. Voor
een blinde poes is het immers belangrijk dat de omgeving zo standvastig
mogelijk is en gezien zij hier opgegroeid is, is dit haar gekende en
veilige plek.
Spijtig genoeg krijgen blinde poezen zelden kans op adoptie. Slechts
twee keer hebben we het geluk gehad om een blinde poes te plaatsen en
die zijn dan ook heel gelukkig: zowel adoptant als poes!

Gelukkig is Niké erg gelukkig in haar huidige omgeving en kent ze ons reilen en zeilen door en door.
Kijk zelf maar hoe gelukkig ze zich voelt: http://www.youtube.com/watch?v=JLqiOXt8mek