03/07/2024: Tranen van ontroering vullen mijn ogen wanneer ik dit heuglijke nieuws met jullie deel. “Ons Shujaa” is maar liefst 12 jaar bij ons”. Drie juli 2012 werd ze als gevonden kittentje met twee droge, uitgeduwde oogbollen bij ons binnen gebracht. Het was haar geluksdag. Zonder de hulp van haar vinder had ze vast en zeker niet meer geleefd. Samen hebben we al heel wat watertjes doorzwommen en dat heeft een intense band gesmeed. Het vertrouwen dat ze aan ons geeft, de dapperheid en haar lieftallige ik… dat alles maakt ons trotse verzorgers van Shujaa. Het feit dat ze 12 jaar bij ons inwoont, betekent dus ook dat ze al twaalf jaar is. Nog steeds straalt ze van geluk en gezondheid. En nog steeds misleidt ze bezoekers want de meesten hebben niet door dat ze blind is. Zozeer kan ze overweg met haar beperking.
Hopelijk mogen we haar verjaardag nog vele jaren vieren! Ze is ondertussen één van onze langst inwonenden dus wees maar zeker dat we vandaag iets extra lekkers open trekken!
Wil je Shujaa of één van onze vaste bewonertjes steunen? Elke euro wordt met open pootjes verwelkomd!
==========================================================================
Dit kleine heldje werd gevonden in een stalling op 3 juli ’12. We kregen telefoon van de vinder die het omschreef als een klein sukkeltje met een ernstig oogprobleem en dat was alles behalve overdreven. Bij aankomst zagen we een tweede Niké arriveren: de twee oogjes waren
verdroogde uitpuilende bolletjes. Net als in Niké’s geval een jaar eerder was dit vondelingetje amper vijf weekjes oud. We konden direct bij de dierenarts terecht die haar alvast de eerste verzorgingen kon toedienen. Ze was immers gedeeltelijk uitgedroogd en kon alleszins een infuusje gebruiken. De dierenarts startte ook dadelijk met antibiotica en ooggel om verdere uitdroging te voorkomen. Twee dagen later mocht ze naar huis komen.
We doopten haar Shujaa [Soeja] wat “held” betekent in Swahili. Haar sterke karakter heeft ervoor gezorgd dat ze nog leeft dus is ze voor ons een kleine “grote held” van 306 gram bij aankomst. Net als Niké bleek ze enorm aanhankelijk, vinnig en dapper. De eerste uurtjes na haar aankomst liep het blinde kittentje overal net wel/niet tegenaan maar al heel snel kende ze de indeling van de kamers in huis.
Snel gingen we te raden bij een oogspecialiste die ons de raad gaf om de operatie nog even uit te stellen. Niet alleen leefde de hoop dat ze haar oogjes toch kon behouden, maar ze was ook nog zo klein voor zo’n zware operatie. Al snel werd echter duidelijk dat haar oogjes weldegelijk verwijderd moesten worden, maar aan opereren konden we nog niet meteen denken. Eerst moesten we nog heel wat watertjes doorzwemmen!
Zo kroop ze in november dat jaar door het oog van de naald door een zware luchtwegeninfectie waarbij ze nog nauwelijks kon ademhalen. Zware antibioticaspuiten, pijnstillers en een krachtig serum hielpen haar er na twee angstvallige nachten door. Maar ramp boven ramp: in haar verzwakte toestand sloeg er in haar mond een bacterie toe, die zorgde voor rotting van haar linkerkaakwand. Wat begon met een etterende wonde aan de binnenzijde van de mond werd al gauw een heus gat doorheen de kaakwand. Wekenlangs moesten we de wonde ontsmetten en verzorgen (honing bleek een reddingsmiddel!), tot ze uiteindelijk in december 2012 terug gezond verklaard werd: haar longen waren schoon en het gat in haar wang begon terug mooi te helen. Al die tijd bleven we ook haar oogjes vier keer per dag zalven.
In de lente van 2013 volgde dan een nieuwe verrassing: Shujaa bleek zwanger! Een ongecastreerde kater van een boerderij verderop die zijn weg naar onze tuin had gevonden, was de schuldige. Shujaa bleek drie kleintjes te dragen maar ze was half de dracht dus gelukkig waren we nog op tijd. Ze werd gelijk gesteriliseerd. De dierenarts maakte ineens van de gelegenheid gebruik om het wondje in haar mond dat steeds weer infecteerde te verwijderen en op te sturen naar het labo voor analyse. Door de diagnose van Eosinofiel granuloma-achtig letsel konden we het eindelijk gericht behandelen.
Het volgende avontuur: in augustus 2013 bloedde ze plots uit haar linker oogje. Eerst leek het op een krab en aangezien het al avond was toen we het opmerkten, besloten we er zalf in te doen en af te wachten. De volgende ochtend waren we dolblij dat het acht uur was zodat we naar de specialiste konden bellen voor een dringende afspraak! Shujaa’s oogkast was helemaal opgezwollen en de etter liep uit het oogje. Ze had veel pijn en maar liefst 40 graden koorts. Het bleek niet om een krab te gaan maar een “lekkage” in de oogbol waardoor er echt geen weg meer terug was: het oogje moest verwijderd worden. Zowel de oogarts als wijzelf opteerden er echter voor om het andere oogje waaraan niets te merken was, niet te verwijdere.. Zo liep de blinde dame jarenlang met één gesloten en één open oog rond. Tot de lente van 2018. Toen de ontstekingen elkaar steeds korter opvolgden en de oogzalf niet echt meer leek aan te slaan, besloten we toch maar alle moed bijeen te rapen en Shujaa opnieuw naar de oogarts te brengen om haar resterende oogje te verwijderen. Eerst werd nog geprobeerd of er geen uitweg was met botox. Het probleem was immers dat haar oogleden naar binnen krolden door het wegzakken van het oog en dan irriteerden die randjes het oogweefsel. Door botox in haar oogleden te spuiten zouden die terug volume krijgen en verder leed kunnen voorkomen. Deze truc mocht helaas niet helpen en in juni 2018 werd haar oogje dan toch maar geopereerd.
