Sloeber

17/01/2021:

Deze week kwam er plots een einde aan de aanwezigheid van Sloeber.

Dinsdagavond liep Sloeber nog rond en is hij komen eten, maar woensdagochtend vonden we hem levenloos in één van de buitenverblijfjes. We wisten natuurlijk dat hij al een respectabele leeftijd had en dankzij zijn erg slechte start als kitten had hij ook niet de allerbeste gezondheid hoewel hij eigenlijk pas vorig jaar begon te sukkelen. Toch is het een hele klap.

We waren enorm blij dat hij ons vorig jaar is komen opzoeken en plots in de woonkamer lag om hulp te vragen terwijl hij nooit eerder toenadering had gezocht in die 14 jaar dat hij bij ons verbleef. Eens hij geholpen was en zich beter voelde, wandelde hij geregeld binnen en buiten alsof hij nooit anders gewend was geweest.

Expo, zijn vriend, was daar niet zo happy mee en in hem maakten we ons wel zorgen want voortaan moet hij het stellen zonder zijn dikke vriend.

Weer een hoofdstuk afgesloten.  En wat voor één! We zullen nooit vergeten hoe we de sukkelaar met zijn broer en zus weghaalden bij de drankverslaafden waar we zelfs de vangbak naar het hoofd gesmeten kregen. Wat waren de sukkels angstig! Sloeber was sinds juni 2006 bij ons en daarmee ondertussen de langst inwonende. Expo is iets later toegekomen. Hij is nu de oudst gekende hier.

We zullen Sloeber altijd blijven herinneren als een hele bijzondere en slimme jongen! Weer een stralende ster erbij om in de avond te groeten.

=====================================================

Update 19/05/2020:

Eindelijk! Sloeber en Expo zijn herenigd! Sloeber is dan toch terug naar buiten gegaan uit eigen beweging nadat hij plots ervoor koos om binnen te komen in totaal onbekend terrein en dat als bange buitenpoes. Hij is echt hulp komen vragen en natuurlijk hebben we hem dat ook gegeven én met succes! Het feit dat Sloeber uiteindelijk zelf terug naar buiten ging, is een teken dat hij zich terug goed voelt. En quasi direct was Expo daar om hem te verwelkomen. Voortaan zitten ze terug samen op het terras te wachten tot hun eten wordt geserveerd.  Schitterend!!!

======================================================

Update 14/04/’20:

Ondertussen zijn we twee weken verder sinds de dag waarop Sloeber naar de dierenarts ging voor onderzoeken. Al die tijd heeft hij medicatie gekregen en dat lijkt goed aangeslagen te zijn. De diarree is helemaal weg, de stank uit zijn mondje is verdwenen, hij eet goed… Het heeft zo zijn voordelen dat hij nu binnen in huis leeft want zo kunnen we hem nauwgezet opvolgen! Jawel, nog steeds blijft hij bij ons in de woonkamer resideren niettegenstaande hij al mogelijkheden te over heeft gehad om terug naar buiten te gaan.

Echt benieuwd wanneer hij terug zijn buitenleventje gaat hernemen. Het is vooral sneu voor Expo die nu buiten zijn vriend mist. Op zeker ogenblik hebben we gezien hoe Expo tot aan de achterdeur ging kijken terwijl hij normaal nooit in de buurt komt van het huis. Hij moet dus weten dat Sloeber daar zit, maar hij durft natuurlijk niet binnen gaan zoeken… althans nu nog niet. We blijven in de verwachting dat Sloeber binnenkort wel terug uit zichzelf buiten zal gaan zodra hij vindt dat hij er klaar voor is.

===========================================

Update 30/03/’20 – 18u:

Na 16 jaar dag in, dag uit, zorg te dragen voor poezen van alle mogelijke afkomst, met allerlei achtergronden en van uiteenlopende leeftijden mogen we trots zijn op onszelf en besluiten dat we meestal toch wel de juiste beslissing weten te nemen op het correcte moment. Zeker dieren die we al jaren onder ons hebben, kunnen nog weinig achter stoelen of banken steken en dat hebben we weer eens mogen ervaren met Sloeber.

Op 1 juni 2007 kwam deze jongen toe als enorm angstig zwervertje samen met z’n zusje en broertje. ze waren toen amper 6 maanden oud. Toch heeft Sloeber nooit zijn vertrouwen geschonken aan mensen wat we begrijpen, wetende dat hij het ongeluk had in de tuin van twee alcoholverslaafden terecht te komen die zelfs de vangbak waarmee ik hen trachtte te helpen naar mijn hoofd zwierden. Sloeber groeide bij ons op en was én is dik bevriend met Expo.

Nu plots zat hij dus al enkele dagen in onze living en hij wilde niet meer naar buiten alsof hij ons iets wilde duidelijk maken. En wat dat was, dat werd ons vandaag duidelijk! Na drie dagen begrepen we dat er iets mis was waarvoor hij onze hulp opzocht. Hem in de transportmand zetten om naar de dierenarts te brengen, was evenwel niet evident maar we hadden ook niet anders verwacht. Had dit makkelijk gegaan dan was Sloeber al op sterven na dood geweest; daarvoor kennen we hem.

Welnu, de dierenarts had haar werk aan Sloebertje! Al zijn tandjes moesten getrokken worden. Ze heeft ook bloed getrokken om te ontleden in het labo. Die resultaten moeten we nog afwachten. Hopelijk krijgen we dan meer hoogte van de oorzaak van de diarree. Terwijl hij onder narcose was, maakte ik van de gelegenheid gebruik om hem helemaal van de klitten te verlossen.

Deze bijzondere jongen is goed ontwaakt ondertussen. We lieten hem wakker worden op de plek die hij zelf opzocht en we veronderstellen dat hij terug naar buiten zal trekken zodra hij zich terug goed voelt. Ook dit verhaal wordt zeker nog vervolgd.

===============================================

Update 30/03/2020-ochtend:

We maken ons zorgen om Sloeber!
Sinds juni 2007 is deze angstige jongen bij ons en nooit heeft hij toenadering gezocht. Integendeel, hij ging altijd de andere kant op of hield ons alleszins heel nauwgezet in het oog om tijdig weg te kunnen spurten als we toch iets van plan zouden zijn.
Onze verbazing was dan ook enorm groot als we merkten dat hij vrijdagavond plots in huis zat en dan nog wel in onze woonkamer. De deur had open gestaan overdag met het mooie weer maar zelfs dan nog kwam hij voordien niet eens in de buurt van het terras.
Niemand heeft hem zien binnen gaan en daar zat hij dan plots, weliswaar onder de kast. We hadden verwacht dat hij terug naar buiten zou lopen als de deur open stond of ’s nachts door de luiken zou vertrekken maar nee hoor, nog steeds zit Sloeber binnen. Meer nog, hij ligt nu op de krabpaal in een bakje en laat ons dichterbij komen. We begrijpen er niks van maar vrezen dat hij hulp komt zoeken.
Sinds vanmorgen merkten we op dat hij last heeft van heftige diarree. Daarom hebben we afgesproken met de dierenarts dat we hem straks meebrengen als we Boncuk terug mogen ophalen zodat ze hem kan onderzoeken. Ze zal hem vermoedelijk onder narcose moeten brengen om bloed te nemen enz. Meer nieuws later!

=================================================

Sloeber en zijn broer Suske hebben een gelukkige engel gediend. Puur toeval bracht hen hier. We gingen voor de tweede keer zwerfpoezen vangen op een adres te Malle. We sloegen er dit keer in om vier poesjes in de vangbakken te krijgen. Gezien ze pas in de namiddag werden gesteriliseerd en gecastreerd konden ze die dag niet terug uitgezet worden en vonden we het beter om ze hier op te vangen zodat we hen de dag erna terug konden gaan uitzetten op de plaats van vangst. We
zetten de vier bange wezentjes in een bench en al vlug bleek dat er helemaal geen kwaad in zat en dat er drie van de vier serieus aan het niezen waren. Met andere woorden; ze konden niet terug gezet worden alvorens ze genezen waren. Het vierde poesje dat wel gezond was werd de volgende dag terug gebracht want dat was tevens het wildst van al. De drie kleine sukkeltjes werden gedoopt Suske, Sloeber en Sasha. Sasha was het enige meisje. Haar moesten we spijtig genoeg twee maanden later laten inslapen. Zij had blijkbaar teveel aan haar reserve gezeten ten
gevolge van ondervoeding en ziekte waardoor haar niertjes het op die jonge leeftijd reeds begaven.

Sloeber is een halflangharige kater en ook vanaf het begin de kranigste van de drie. In het begin hebben ze een dikke week in een grote bench samen vertoefd. Daarna verhuisden we hen naar de quarantaine waar ze wat meer loop en mooier uitzicht konden genieten. Ze lieten zich strelen, maar bleven enorm bang en apathisch. Daarom hebben we toen de deur maar open gezet zodat ze op eigen tempo en initiatief konden wennen.

Zelfs na jaren bleven Suske en Sloeber erg argwanend, maar ze verdroegen al wel dat we hen passeerden. Vooral Suske kreeg wat meer vertrouwen doordat we hem al enkele keren hebben moeten verzorgen vanwege zijn zwakkere gezondheid. Sloeber is de sterkere broer die veel afstand bewaart.