Na heel wat jaartjes zorgeloos genieten, is Wolly overleden aan nierinsufficiëntie. Een probleem waar hij reeds in 2017 mee kampte toen hij aankwam. Bijna drie jaar heeft hij mogen genieten maar nu moesten we helaas de dierenarts vragen om hem te helpen zodat hij niet moest afzien. Een lieverd die helemaal open gebloeid was en niet graag los liet maar nu was het helaas echt de hoogste tijd.
==========================================
Wolly heeft gans zijn leven op straat doorgebracht en werd verzorgd door een mindervalide dame die er aan hield om hem twee maal daags te gaan voederen en gezelschap te houden. Het werd een gewoonte maar door de jaren veranderde er heel wat. Struiken die hij gebruikte om te schuilen werden kort gewiekt. Bomen die hem hielpen om bij zijn verzorgster te komen werden gerooid. Ooit kwam Molly toe met een gebroken poot die dankzij de dame geopereerd werd. Maar Wolly werd ouder en hij kreeg ouderdomskwaaltjes. Op zekere dag kon hij niet meer op de afgesproken plek geraken om te komen eten en toen besefte zijn verzorgster dat Wolly wel echt ziek moest zijn. Ze kreeg hulp om hem naar de dierenarts te brengen waar hij dadelijk aan het infuus moest. De dappere jongen was uitgedroogd en had nog amper 32C° lichaamstemperatuur. Al gauw bleek dat de werking van de nieren erg slecht was en ook zijn tandjes moesten verzorging krijgen. Tegen alle verwachtingen van de dierenarts in kwam Wolly er bovenop.
Maar liefst twee weken bleef hij in hospitalisatie en toen opnieuw bloed werd genomen om de nierwaarden te bekijken, was dat verbazingwekkend goed. Er was echter geen sprake van dat deze senior met die historie terug op straat zou moeten leven. Op vraag van de dierenarts kwam Wolly (in maart 2017) bij Het dierenthuisje terecht waar hij eerst een tijdje apart bleef zodat we hem goed konden opvolgen. We stonden verbaasd dat een poesje dat buiten enkel zijn vaste verzorger betrouwde en gans zijn leven als zwerver had moeten overleven zo aanhankelijk was naar zijn nieuwe verzorgers toe. Hij leek wel erg opgelucht dat hij eindelijk warm binnen zat. Dit leven zal ongetwijfeld ook zijn stramme botjes ten goede komen want aan zijn pas te zien is het wel zeker dat hij last heeft van artrose.
Na een tweetal weken integreerden we Wolleke in de groep wat weer even een aanpassing voor hem was maar na enkele dagen verstoppertje te spelen onder de zetel en achter de wasmachine komt hij steeds meer uit zijn schuilplekjes.
Wolly staat onder medisch toezicht want de situatie kan nog steeds snel keren en krijgt dan ook de nodige medicatie. Toch hebben we het gevoel dat dit poesje het niet snel zal willen opgeven nu hij een veilige haven heeft gevonden. Hopelijk wil zijn gezondheid ook mee en mag hij nog lang genieten!