Woensdag 31 oktober keerde het geluk voor Anaïske. Na tien jaar bij Het
dierenthuisje hebben we haar met veel pijn in het hart moeten laten
gaan. Amper twee dagen nadat we afscheid namen van een andere
“gevestigde waarde”, namelijk Noortje, stonden we voor de volgende
trieste beslissing. Het bloedonderzoek dat enkele weken eerder werd
genomen voorspelde al niet veel goeds maar toch hadden we dit zo snel
niet verwacht.
We zagen echter haar eetlust verminderen en ook haar wandelingetjes
werden korter. Die trieste ochtend zag ze plots erg wit en was de
eetlust volledig verdwenen. Nog even ging ze naar buiten maar dit keer
om zich te verstoppen wat helemaal geen goed teken is. Voor ons is dit
het signaal dat we moeten instemmen met haar beslissing. Gelukkig konden
we rekenen op onze dierenarts zodat ze niet langer heeft moeten afzien.
Volgens de papieren die we hadden van Anaïs zou ze dertien jaar geworden
zijn, maar de vermoedens zijn dat ze ouder was. Hoe oud ze ook was, het
is altijd te vroeg. We troosten ons met de mooie herinneringen die we
overhouden aan die tien jaar dat we haar gekend, vertroeteld en
geknuffeld hebben.
Anaïs was de laatste die heenging van het drietal dat we tien jaar
geleden uit het asiel van Wommelgem adopteerden toen we plaats hadden
voor “een kitten”. In plaats van één jong poesje kwamen we thuis met
drie hoopjes ellende -ik citeer de vrijwilligster aldaar: “de ergste
gevallen die we momenteel hebben”.
Elk individueel getekend door hun voorgeschiedenis maar ze werden o zo
gelukkig. Er was toen nog geen sprake van “Het dierenthuisje”, maar zij
zijn zeer zeker de bouwstenen ervan. “Graco, Pavid en Anaïs: we zullen
jullie nooit vergeten. Vele beestjes zijn jullie onbewust erg dankbaar
want mede dankzij jullie zijn onze ogen open gegaan voor de miserie die
mensen dieren aandoen door ze in een asiel te dumpen.
========================
Update 12/10/2012:
Vanochtend brachten we Anaïs binnen bij de dierenarts om haar tandjes te
reinigen en te trekken waar nodig. Inmiddels is ze terug thuis en is ze
nog aan het bekomen. Anaïs is ook niet meer van de jongste ondertussen
en de ingreep was nodig. Een week geleden merkten we op dat ze
moeilijker at en we vonden ook dat ze wat ingevallen was. Bij
dierenartscontrole bleek dat ze enkele pijnlijke tandjes had dus die
moesten er zo snel mogelijk uit. We lieten ook meteen bloed nemen voor
onderzoek bij het labo zodat we weten hoever het staat met haar verdere
gezondheid. Hopelijk kunnen we haar op die manier nog lang vrijwaren van
ouderdomskwaaltjes. De dierenarts vond immers dat haar slijmvliezen
vrij wit oogden en dat haar bloeddruk erg laag was. Dat dient dus verder
opgevolgd te worden. Maandag a.s. zouden we de uitslag van het labo
moeten kennen. Wordt vervolgd.
=========================
Anaïs deelde hetzelfde verleden als Graco en Pavid die spijtig genoeg
ondertussen terug te vinden zijn onder “afscheid”. Hen hebben we eerder
al moeten laten gaan.
Samen werden ze afgestaan in asiel “Het blauwe kruis” omdat het baasje
in verwachting was. Alle drie kwijnden ze weg in het asiel en zo kamen
ze hier terecht.
In het begin kroop Anaïs op de hoogste kast waar ze meer dan een week
haar toevlucht nam. Gelukkig bloeide ze open en ontdekte ze haar nieuwe
stek.
Enkele maanden na haar intrek werd Anaïs ziek. De symptomen waren erg
onsamenhangend en het ging nu en dan gepaard met koorts. De dierenarts
kon er geen hoogte van krijgen en zo kwamen we voor het eerst in contact
met alternatieve geneeskunde. Als de klassieke medische wereld zo’n
jong en lief dier opgaf dan hoefden we ons daar zomaar niet bij neer te
leggen! Er ging een wereld voor ons open. Anaïs bleek een hernia te
hebben die na een kuur van 14 dagen homeopathie volledig voorbij was.
Sindsdien heeft Anaïs zelfs geen verkoudheid meer gehad. Zo gezond als
een visje! Maar ze let wel op met hoge sprongen.