Bij ons sinds 02/06/2009:
Figaro leefde al zeker 15 jaar in de buurt van de parking van een
appartementsgebouw te Boom. Oorspronkelijk had ze er een thuis maar na
de verhuis van haar vrouwtje veranderde alles. Figaro bleef achter bij
de man maar die zag niet naar haar om. Zo werd ze vooral door een
bewoonster van het aangrensende gebouw verzorgd gedurende de laatste
jaren.
Plots echter zag deze dame dat ze haar achterhand sleepte en ging met
het zielige poesje naar de dierenarts. Die stelde vast dat ze een
ongeluk moest gehad hebben waardoor haar achterhand inclusief haar blaas
verlamd was. Na twee dagen was er nog steeds geen verbetering en Figaro
diende bij de dierenarts te blijven, toch al minstens tot ze zelf terug
kon plassen. Ze kreeg een week de tijd; was het dan niet terug in orde
was de enige mogelijkheid inslapen.
Wonder boven wonder plaste Figaro terug zelfstandig op de laatste dag
respijt. En zo kwam het oudje hier terecht. De dierenarts had haar
achterhand helemaal kaal geschoren want ten gevolge van de verlamming
was alles geklit door in haar ontlasting te liggen. Haar achterhand
sleepte ze nog steeds maar ook dat begon door wat beweging en massage te
verbeteren.
Voor de verlamming had ze echter vrij veel Cortisone toegediend gekregen
en dat begon haar plots parten te spelen. Figaro begon de eerste dag na
haar aankomst al te niezen en niettegenstaande we snel ingrepen met
antibiotica en dadelijk stopten met het toedienen van de Cortisone
geraakte ze er niet door. in tegendeel , twee dagen later wilde ze
helemaal niet meer eten. Zo hebben we haar gedurende een week gevoederd
en eindelijk begon ze vandaag, 10 juni ’09 terug zelfstandig te eten.
We durfden haar niet naar de dierenarts te brengen voor hospitalisatie
want met haar gevoelige karakter zou ze daar mogelijk helemaal
wegkwijnen. Ze had immers reeds een week in een bench moeten blijven.
Met tranen in de ogen stonden we erop te kijken. Wat een wonder… weer
een week later erdoor geraakt. Figaro weet er spanning in te brengen!
Haar achterhand is redelijk goed. Eén achterpootje sleept ze nog min of
meer maar hopelijk zal ook dat nog helemaal herstellen… misschien
binnen een week!?
We proberen deze lieverd zoveel mogelijk te verwennen, vooral met
aandacht want dat heeft ze al heel lang moeten missen en daar heeft ze
nu net zoveel nood aan.
================
Aanpassing 23/06/2009:
Figaro herstelde redelijk goed maar door de vrij hoge Cortisonedosering
kreeg ze een verkoudheid die haar bijna fataal werd. We waren dus
genoodzaakt om dadelijk te stoppen met de toediening ervan wat maakte
dat ze een week later helemaal terug ineen zakte.
Toen kregen we een tip over een dierenarts uit Kontich die bedreven is
in accupunctuur. we namen dadelijk contact op en legden uit wat het
probleem was. Prompt kregen we een uitnodiging om de volgende ochtend
reeds te komen. Na die eerste sessie waren we hoopvol; Figaro steunde
terug een beetje op de tipjes van haar achterpoten. Drie dagen later
volgde de tweede beurt. Die was minder hoopgevend want we zagen geen
vooruitgang meer. Maar gezien de dierenarts ons verteld had dat we zeker
moesten afwachten tot na de derde sessie gaven we de moed niet op.
Uiteindelijk kreeg Figaro vanmorgen haar derde beurt accupunctuur. Het is nu afwachten hoe ze erop zal reageren.
We blijven hopen!
==========================
Aanpassing 29/06/2009:
We hoopten op een mirakel en kregen dat ook. Ongelooflijk maar waar; na
die derde beurt accupunctuur krikte Figaro’s achterwerk helemaal op!
Haar staartje ging terug de lucht in en even plots steunde ze terug op
haar achterpootjes. Een vreugdedans kon niet achterwege blijven. Dit
hadden we niet meer durven dromen en Figaro ook niet. Dat was te merken
want eens ze voelde dat ze kracht had in haar pootjes is ze erop uit
getrokken. De kamer was ineens te klein en vlotjes ging ze door het
kattenluik de tuin in. Het lijkt erop dat deze kranige dame het gered
heeft. Ze mag dan misschien wel 16 jaar zijn… afgeschreven is ze zeker
niet!
===========================
Aanpassing 15/08/2009:
Figaro heeft niet veel geluk meer gehad. Enerzijds was ze plots enorm
opgeknapt en liep ze vrolijk rond maar anderzijds had ze het grote
ongeluk om op 26/07/2009 van de vensterbank te vallen en recht op haar
rug terecht te komen. Die val is haar noodlot geworden; ze had terug erg
veel pijn en we gingen dan ook daags nadien dadelijk voor accupunctuur.
Er volgden opnieuw enkele intensieve beurten op korte termijn maar er
was dit keer geen verbetring meer te merken. Uiteindelijk was de
trukkendoos uitgeput en lieten we haar in alle rust thuis inslapen. Ze
zou nooit nog een dierwaardig leven kunnen leiden. Het heeft ons diep
getroffen want deze lieve sterke dame bleef tot op het laatst
levenslustig.
Het zijn erg moeilijke beslissingen, maar we weten dat ze het met ons eens was.