Triest nieuws : 14/02/2010: Floke is overleden.
De laatste dagen konden we Flo toch nog opkrikken dankzij een
pijnstiller/koortsremmer en antibiotica. We hadden de indruk dat hij
hierop goed reageerde want hij at goed en dronk regelmatig.
Gisterenavond kwam hij nog op schoot liggen en liep hij nog rond,
weliswaar wat zwijmelend maar dat was vrij normaal doordat hij verzwakt
was. We waren van mening dat hij terug aan het aansterken was…
Vanmorgen was onze verbazing groot toen we Flo bijna in koma aantroffen.
Gelukkig konden we dadelijk bij de dierenarts terecht en hebben we
kunnen voorkomen dat hij verder zou lijden.
We denken ons gek over de oorzaak van zijn dood; was het de narcose voor
de punctie die hem teveel geworden is? De stress van de onderzoeken? Er
was al langer iets mis met Flo, dat was duidelijk; daarom ook die
onderzoeken. Die konden we dus niet mijden want dan hadden we hem met
zekerheid moeten afgeven. Vele vragen die open blijven en die hem niet
terug halen.
Hadden we dit gisteren verwacht dan hadden we bij hem gewaakt; Meer nog,
dan hadden we gisteren de beslissing al genomen om hem te laten rusten
want het laatste wat we willen is dat een dier nog lijdt als er geen
beterschap mogelijk is.
We zullen Flo erg missen. Hij was sinds 4 september 2004 bij ons samen
met zijn zus Gracia. Het was een kranig baasje dat zijn mannetje goed
kon staan en de anderen vaak de duivel aandeed. Niettegenstaande hij
vanaf jonge leeftijd bij ons kwam is hij nooit allemansvriend geworden.
Buiten het gezin dat bij ons inwoont als we met vakantie zijn, kent
haast niemand Flo want als er nog maar een vreemde aan de poort kwam,
merkten we dat dadelijk aan hem. Hij schoot dan alle kanten op en denk
maar niet dat je hem kon vinden. Vertrouwen van hem krijgen was een hele
eer!
We zijn blij dat wij die eer mochten genieten en lossen hem met veel moeite en verdriet, maar vergeten zullen we hem nooit.
==================================================================
Update 10/02/2010:
Flo had al geruime tijd last van diarree die we niet onder controle
kregen. De laatste weken was het zo erg dat we er met de dweil konden
achter lopen. Reden te over om er een specialist bij te halen. Omdat de
dierenarts een gezwel voelde in de darmen raadde ze ons aan om een echo
te laten nemen door een specialist. Zo gebeurde: het bleek een gezwel te
zijn ter hoogte van een lymfeknoop wat het gevolg kon zijn van een
aanhoudende darmontsteking maar kanker werd niet uitgesloten.
Er werden enkele puncties gedaan en opgezonden naar het labo. In
spanning hebben we die resultaten afgewacht want we zagen Flo steeds
slechter worden na het onderzoek. Was het de narcose voor die punctie
die hem teveel was of sloeg “het gezwel” plots toe? We konden alleen
maar gissen. Wel was ons opgevallen dat Flo nog wel eetlust had maar
niet echt kon en durfde te eten. In tussentijd probeerden we hem aan te
moedigen om te eten en twee keer kreeg hij onderhuids vocht toegediend
zodat hij niet zou uitdrogen want ook drinken deed hij niet voldoende.
Vandaag kregen we dan eindelijk nieuws van het labo: het was niets
kwaadaardigs. De bol die zichtbaar was op de echo was een kluwen van
bloedcellen en weefsel. We staan dus nog niets verder behalve dan dat we
gerust kunnen zijn dat Floke geen kanker heeft. Na de dood van Romi
vorig jaar die zowat even oud was als Flo en die we moesten afgeven aan
darmkanker waren we daar natuurlijk erg bang voor.
Het probleem was echter niet opgelost want we zaten met een poes die
zich serieus liet hangen, steeds maar witter werd en geen eten of
drinken binnen kreeg. Bij controle bij de dierenarts stuurden we erop
aan om toch eerder aan een probleem in de keel te denken. Toen ze koorts
nam bleek hij over de 39C° te gaan. Ook zijn slokdarm leek gevoelig. We
besloten om Flo een koorts- en pijnwerend middel te geven zodat we
alleszins al konden achterhalen of de keel effectief aanleiding gaf tot
zijn slechte toestand. En ja hoor! Tegen de tijd dat we thuis waren was
het medicijn goed beginnen werken en Flo vloog op alle eten wat hij
vond. Daarna ging hij à volonté drinken. We hadden het bij het juiste
eind.
Momenteel krijgt Flo antibiotica en pijnstiller. Dat zullen we voort
zetten tot we merken dat hij terug wat aangekomen is. Hoe het verder
moet met het gezwel weten we niet. Dat zullen we nog even moeten
afwachten want in de huidige toestand kan hij zeker niet geopereerd
worden.
Laat ons hopen dat ons Floke snel terug helemaal de oude is!
===============================================================================
Flo deelt hetzelfde verhaal als Gracia, zijn zus. Zij kwamen bij ons
terecht na een oproep van een vakantieganger uit Oud-Turnhout.
Deze mensen verbleven op de ondiervriendelijke camping en hadden vier
kittens opgemerkt in een maïsveld. Gezien ze het ergste vreesden als de
campingeigenaar het te weten zou komen, belden ze ons snel op.
De sukkels waren amper 6 weken en het was duidelijk dat ze in huis waren
opgevoed. De arme stakkers waren uitgehongerd en zeer dorstig.
Gedurende de eerste dagen deden ze niets anders dan eten, drinken en slapen. Pas na enkele dagen begonnen ze terug te spelen.
Gelukkig werden we tijdig verwittigd want een week later werd de maïs afgereden!
Twee broertjes vonden vrij snel samen een knusse thuis, maar Flo en
Gracia waren het bangst en bleven dat ook ten opzichte van vreemde
mensen. Dat hebben we nooit kunnen veranderen met als resultaat dat ze
zich steeds weg staken als er kandidaat-adoptanten langs kwamen.
Ondertussen zijn Gracia en Flo hier al heel wat jaartjes en zijn ze
zodanig ingeburgerd dat we hen niet goed meer durven verhuizen. Flo is
zoniet nog angstiger als Gracia voor alles wat vreemd is.
Ze blijven panisch voor onbekenden, dus houden we ze liever in hun beschermde omgeving waarin ze zich gelukkig voelen.