Flodder : °08/2001 – +09/03/2011
Hoe euforisch we zijn over Whoopy, zo triest zijn we om Flodders’ plotse
afscheid. De vorige dagen volgden we haar reeds op de voet en werder
bloed genomen omdat ze snel gewicht verloor en alles behalve gezond
oogde. Nochtans bleef Flodder vrolijk zoals we van haar gewend waren.
Een kranige juffrouw die alles weglachtte… zo kennen we haar al jaren.
Ze moest ook vocht krijgen omdat haar vochtregulatie niet in orde was.
Vanmorgen echter besefte ik pas goed dat het echt fout ging met haar.
Toch bleef ze nog reageren als ik haar naam riep maar haar antwoord
klonk niet hetzelfde. Ze had pijn; teveel reden om nog langer
bloeduitslagen af te wachten. Gelukkig bleken ze net binnen te zijn en
die gaven een groot infectiebeeld weer met verhoogde nierwaarden. Op
enkele uren tijd zag ik Flodder veranderen, maar om niet alleen op
intuïtie voort te gaan wachtte ik toch even op thuiskomst van Peter. Hij
beaamde echter dat het verschil tegen deze ochtend erg groot was en we
besloten dan ook om niet te wachten tot Flodder in een coma zou
vervallen. We moesten erger voorblijven.
Om 19u45 werd Flodder in alle
rust ingeslapen. We namen afscheid van het poesje dat ons steeds
verbaasde. Zo had ze al op de leeftijd van drie jaar geen enkele tand
meer zonder dat iemand daar ooit iets van gemerkt had. Met haar
geestelijke toestand moesten we lachen om de miserie de baas te kunnen
blijven; Flodder heeft immers al die jaren alles naast de kattenbak
gedaan. Ze was op de leeftijd van zes maanden gestopt met groeien zowel
lichamelijk als psychisch. Eigenlijk was ze zelfs op dit laatste vlak
nog achteruit gegaan want tot haar zes maanden deed ze wel proper op het
bakje.
We hebben het nooit begrepen evengoed dat we er nooit verandering hebben in kunnen brengen.
Het meest genoot ze als we onder haar kin kroelden; dan draaiden haar oogjes weg van genot.
Weeral mooie herinneringen om te koesteren…
Hoewel het ons nu een pakje zal schelen in opkuis zullen we nog vaak aan
haar terug denken. Enkele weken na Timi’s overlijden komt dit afscheid
van weer een inwoner van voor het ontstaan van vzw Het dierenthuisje
hard aan.
We blijven haar indachtig als ons vrolijk Flodderke.
==========================================
Mij zal je wel opmerken want ik praat graag.
Ik heb altijd hele verhalen te vertellen. Maar je moet wel luisteren natuurlijk.
Anders gaan ze denken dat ik tegen mezelf bezig ben en dan verklaren ze me misschien wel voor gek?!
Ik hoor hier wel eens vertellen dat ik me nog steeds als een kitten
gedraag en dat ik niet ouder wordt dan 6 maanden. Ik snap het ook niet
want ik moet toch al wel langer hier zitten hoor!?
Ik ben gevonden als wees door lieve mensen die me genazen van een vervelend lopend neusje.
Die mensen zagen het echter niet zitten om me te houden omdat ik dan heel veel alleen zou moeten zitten. ’t Is waar, dan zit ik nu beter. Toen ik hier een week in huis was, kreeg ik een speelkameraadje, Knuffel.
Prettig hoor, want die anderen waren voor mij veel te serieus.
Ondertussen is Knuffel ook al te groot geworden, maar regelmatig maak ik nieuwe vriendjes.
Hoe kleiner, hoe liever. Wat ik ook graag doe, is me verstoppen in de kleedkast.
Ik spurt erin zonder dat mama of papa het zien en dan zit ik soms opgesloten voor een paar uur.
Gelukkig kan ik goed roepen!