+ 15/05/2009
Sinds enkele dagen wilde Pavid niet meer eten of drinken. Hij ging erg
snel achteruit en we besloten hem zo snel mogelijk naar de dierenarts te
brengen zodat hij een bakster kon krijgen in de hoop dat hij op die
manier opnieuw zou starten. Spijtig genoeg wilde Pavid niet terug
beginnen eten en we besloten hem terug naar huis te halen en te proberen
om hem hier terug moed te geven om verder te gaan. Dat is ons echter
niet gelukt. Het was voor ons duidelijk dat Pavidje niet verder wilde.
Hij kreeg reeds jaren medicatie tegen Astma waardoor we hem die tijd
alvast cadeau hebben mogen geven. Dat is alleszins een troost voor
onszelf maar dat neemt niet weg dat we Pavidje met veel pijn in het hart
hebben laten inslapen.
Deze lieve jongen die eerst zó bang was, heeft bijna 7 jaar bij ons
geweest. Een speciaal poesje waaraan we nog vaak zullen terug denken.
==================================
Met mij hebben ze het hier ook niet onder de markt gehad! Ik ben samen met Graco toegekomen op 12/02/2002.
We komen dus uit datzelfde idiote gezin dat ons allen dumpte omdat
baasje in verwachting was. Alleen heeft Graco zich iets sneller
aangepast.
Ik was niet zo mager, maar wel enorm bang.
Zo heb ik er elf maanden over gedaan om achter de kast uit te komen en op de krabpaal in de eetkamer te gaan liggen.
Als er iemand in de kamer kwam spurtte ik bovenop de kast. Eten dat was iets voor ’s nachts.
Na zo’n 11 maanden zat ik te kijken hoe Anaïs (mijn zus die ondertussen
ook bij ons was komen wonen) zich kronkelde van genot toen mama haar
streelde.
Ik vond dat toch zo raar totdat mama ineens mijn kant uitkwam en hetzelfde deed bij mij.
Dat had ik dus gemist! Ik wist niet hoe me te gedragen.
Ik lag wat te kronkelen, maar tegelijkertijd kon ik mijn oren niet recht krijgen en uitte ik kreetjes in alle toonaarden.
Nu loop ik ze voor de voeten om zoveel mogelijk aandacht te krijgen.
Ik heb immers nog serieus wat in te halen. Mijn naam Pavid komt van het latijnse woord Pavidus dat staat voor angstig.
Dat is nog wel steeds toepasselijk met vreemde mensen. Slapen doe ik liefst buiten. Ik heb veel te lang daarbinnen gezeten.
Mama en papa hebben speciaal voor mij een stoel gezet in de berging met een zacht warm kussen. Verwend? Maar nee!
Sinds 2007 heeft Pavid last van astmatische aanvallen. Vooral bij warm
weer of als er verwittiging komt voor fijn stof in de lucht moeten we op
onze hoede zijn. Gelukkig reageert hij goed op de medicatie die hij
hiervoor krijgt.