(° ca ’99 – 02/06/2010)
Met veel pijn in het hart hebben we vandaag ons Poeki moeten laten
inslapen. Sinds eergisteren merkten we dat haar eetlust verminderde maar
ze bleef ons nog steeds opzoeken en genoot van aandacht. Gisterenavond
echter (01/06) werd het ons duidelijk dat er echt wel iets niet in orde
was; ze at nog amper en verplaatste zich zo goed als niet. We namen
vanmorgen de beslissing om de dierenarts te bellen want het beetje dat
ze nog dronk braakt ze nu uit. Poekie was plots erg verzwakt en bleek
nu buiten de plek huidkanker boven haar oog ook nog een grote bol in de
buik te hebben ter hoogte van de lever wat het braken en de snelle
achteruitgang verklaart.
Poeki had een bewogen verleden achter de rug. We hebben het geluk gehad
dat we haar nog meer dan drie jaar hebben mogen vertroetelen waarvan ze
intens genoten heeft. Nu moesten we haar helpen zodat ze niet terug
moest afzien.
In alle rust werd Poekie vandaag thuis op haar plekje ingeslapen.
We zullen haar nog lang missen en we zullen haar nooit vergeten.
========================================================
Poekie kwam toe op 11/12/2006. Ze zat tussen een groep zwervers op een boerderij.
Een tijdje daarvoor kwam ze in een klem terecht en verloor zo haar rechter achterpootje.
Een dame die op de boerderij haar paard stalt, nam Poeki mee naar de dierenarts voor de nodige verzorging bij de dierenarts.
Ze verzocht ons om de sukkel aub mee te nemen want ze had op die boerderij geen leven.
Regelmatig zat de hond achter haar aan en op het hooi springen kon ze ook al niet door haar handicap.
In het begin was Poekie heel onwennig en bang van alles wat rondom haar gebeurde.
Nu is Poekie een gelukkige dame die best haar vrouwtje weet te staan! Veel aandacht is nooit genoeg.