+ 23/06/2009
Romi was nog maar een paar weken jong toen hij samen met zijn twee broertjes hier in huis kwam op 13/04/2004.
Hij voelde zich direct OK. Lekker eten, veel spelen en veel aandacht.
Hij groeide op in de bende en kreeg het voor mekaar om zowat de Pater
Familias te worden.
Romi was een heus fotomodel en gaf altijd een hele stoere indruk totdat
je zijn naam riep en hij steevast antwoordde met zijn hele hoge
piepmauwtje. Heel wat mensen hebben daarmee gelachen. Nooit had hij iets
gemankeerd; zelfs geen verkoudheid.
Het was ook Romi die steeds aan de ontbijttafel zat te wachten totdat hij een stukje kaas kreeg.
Op 13 juni merkten we op dat Romi al enkele dagen geen kaas meer was
komen vragen en we vonden dat hij toch wel wat vermagerd was. De dagen
erna ging het bergaf en werd het duidelijk dat Romi hulp nodig had. Op
maandag 15 juni werd bloed genomen waaruit echter geen oorzaak bleek. De
leverwaarden waren verhoogd maar dat kon een logisch gevolg zijn van
het weinig of niet eten van de laatste dagen en de koortremmer die hij
gekregen had.
Wat we die dagen ook deden niets leek te baten. Integendeel het werd
erger; Romi kreeg enorme diarree die ook onderzocht werd maar helaas ook
zonder resultaat.
We waren radeloos. Uiteindelijk moest Romi op donderdag 18 juni aan het
infuus om te vermijden dat hij zou uitdrogen. We dachten nog steeds aan
een dipje ten gevolge van één of ander virus.
Zaterdag 20/06 kwam de lieverd terug naar huis en even leek hij op te
knappen, doch op zondagavond waren we weer helemaal naar af.
De dierenarts vondt het raadzaam om de lever toch eens beter te onderzoeken en zo bleek via echo dat Romi leed aan darmkanker.
We hebben dan ook meteen de pijnlijke maar noodzakelijke beslissing genomen om Romi van verder lijden te verlossen.
Hij was amper vijf jaar. Wat zullen wij en zijn soortgenootjes hem missen; onze leader of the gang.