°06/06/1999 , + 23/02/2011
Timi was nog maar pas hersteld van een zware darminfectie en de
problemen startten terug. Nochtans reageerde hij dadelijk goed op
medicatie en at, dronk weer normaal. Hij kwam ons zelfs terug wekken nog
voor de wekker de kans kreeg. Toch merkten we gisteren op dat hij erg
bleek was en afwezig. Een bezoek aan de dierenarts bracht geen kering;
integendeel vanmorgen was Timi erg zwak en moedeloos. We wisten dat
onze Timi zwakkere darmen had maar dit hadden we zo snel niet verwacht
na die eerste ommekeer. Er zijn tekenen om te geloven dat Timi
darmkanker of dergelijke moet gehad hebben maar gissen brengt hem niet
naar ons terug.
Hij is nu bij zijn broertje Snoes en zijn mama. Wij zullen verder moeten
met zus Gyzmo die in juni dit jaar 12 zal worden. Hopelijk mogen we
haar nog lang koesteren.
Timi, mijn lieve Timike, jij en je broer en zus hebben een wereld voor
ons geopend die we zonder jullie mogelijk nooit gekend hadden. Dankzij
jullie worden heel wat dieren nu gered in onze Thuis, de thuis die ook
van jou was. Ik weet dat jullie met zijn drietjes eerst de bedorven
kindjes waren die al onze liefde genoten en dat jullie heel wat van die
aandacht hebben moeten afgeven voor andere sukkels die onze aandacht
vaak meer nodig hadden. Jij hebt daarover nooit gekopt; integendeel! Je
ging kopjes geven aan de nieuwkomers om hen gerust te stellen. Hoe vaak
heb je ons niet geholpen met bange poesjes om hen te overtuigen van onze
liefde. En daar bovenop kwam je ons ook troosten met kopjes, zachte
pootjes en je zachte stemmetje als we verdriet hadden. Dankzij jou
hoefde ik de wekker vaak niet te horen want je was hem altijd voor. Je
wist dat ik dat geluid haat; voortaan zal ik met een wekker moeten leren
leven.
Dit en véél meer zal me nog eindeloos aan jou doen herinneren. Timike,
mama en papa zijn jou zo dankbaar voor al wat je ons geleerd hebt en
voor al je hulp en begrip. We zullen jou nooit vergeten! Geef Snoesje
een hele dikke knuffel!
==========================
Timi werd samen met zijn broer Snoes en zus Gyzmo door ons gevonden op 3/6/1999 toen hij amper 12 uur oud was.
===============
Ik heb mijn naam gekregen omdat ik zo bang was (Timide). Nochtans was ik maar twaalf uurtjes oud toen ze me vonden.
Mama en papa begrepen dat niet omdat ik immers uit hetzelfde nest kom als Gyzmo en Snoes en op dezelfde manier ben opgevoed.
Toch was ik altijd de bangerik. Schootzitten was niks voor mij, laat staan oppakken. Met de jaren ben ik wel veranderd.
Ik merktte plots wat ik gemist had: zalig trappelen op mama’s buik in de
zetel of ’s morgens voordat de wekker gaat ze wakker maken door met
mijn pootje (zonder nageltjes!) op haar kaak te titsen. Ik weet immers
dat ze niet van wekkers houdt.
Als dank krijg ik dan een aai over mijn bol.Ze zeggen wel eens dat ik te
braaf ben en me laat doen, maar zo heeft ieder z’n karakter,hé.