+26/04/2011
Vanavond hebben we Tineau helaas moeten laten inslapen. Reeds langere
tijd had ze last van kwijlen uit haar mond maar aangezien ze na die twee
jaar nog steeds geen vertrouwen had in ons en we haar dus ook niet
konden benaderen voor verzorging probeerden we haar vanop afstand de
nodige medicatie toe te dienen. Eens we echter beseften dat dit geen
effect meer had maakten we van ons hart een steen en hebben haar toen
gevangen; een stressituatie die we haar liever bespaarden maar eens bij
de dierenarts bleek dat de klieren onder haar tong ontstoken waren en
daar kreeg ze dan een injectie voor. Even leek dat goed te gaan maar een
drietal weken later begon ze opnieuw te kwijlen. Niets leek nog te
baten en omdat ze er de laatste dagen zo triest bijliep besloten we
vanavond om haar terug te pakken en dit keer bij de dierenarts te laten
verdoven zodat we haar eens goed konden bekijken en ineens verzorgen.
Haar pels was immers helemaal geklit want ze was niet meer in staat om
zichzelf te wassen. De dierenarts merkte immers op dat de sukkel
achteraan haar keel allerlei aanwassen had. Dit duidde op kanker wat
enkel uitgemaakt kon worden door het labo, maar één zaak was duidelijk:
deze gezwellen waren onomkeerbaar. We zouden haar er niet vanaf kunnen
helpen en het was zeker dat ze er pijn en last van had. In samenspraak
met de dierenarts hebben we de beslissing genomen om haar niet meer
wakker te laten worden. Dit is niet bepaald de manier waarop we zoiets
willen zien gebeuren want normaal worden de dieren bij ons in alle rust
thuis ingeslapen als het moment daar is maar spijtig genoeg was dit geen
mogelijkheid voor Tineau. We hebben haar op deze manier een hoop stress
en leed kunnen besparen. Gelukkig heeft ze dan toch nog een kleine twee
jaar mogen genieten van een zorgeloos leventje na het trieste
zwerversbestaan dat eraan vooraf was gegaan.
==========================================
(° 2002?) is een gesteriliseerd kattinnetje dat achtergelaten
werd bij verhuis. Dit sukkeltje had echter alles tegen: eerst kwam ze
terecht bij een restaurant waar ze eten kreeg en samen met de andere
poezen van de eigenares leefde en verzorgd werd. Toen ging het
restaurant dicht en verhuisde de eigenares. De andere poezen verhuisden
mee maar zij bleef alleen achter in een verlaten buurt. Vrijwilligers
troffen haar toevallig aan toen ze de situatie gingen controleren. We
hadden immers vernomen van de verhuis en wilden zeker zijn dat de dieren
mee verhuisd waren. Ze hadden preventief eten meegenomen en daar vloog
het uitgehongerde kattinnetje op. In geen tijd at ze enkele bakjes leeg.
We konden haar vangen met een vangbak in december 2009 en bij de
dierenarts bleek pas hoe mager ze was en dat ze gans onder de luizen zat
van zwakte. Dit alles speelde zich af eind december toen het zo erg
koud was. Dit had geen week langer moeten duren of we waren te laat
gekomen om haar te helpen.
Na een tweetal maanden recupereren in de warmte en mét eten was Tinau
mooi bekomen. Ze is aangesterkt en heeft terug een mooie vacht. Eerst
hoopten we haar nog een goede thuis te kunnen bezorgen bij grote
dierenvrienden, maar nadat ze zo’n half jaar hier verbleef merkten we
dat ze toch steeds erg schrikkerig en angstig bleef. Ze zou al teveel
tijd nodig hebben om nog eens opnieuw te wennen aan nieuwe mensen of een
nieuwe omgeving.
Daarom hebben we besloten haar op te nemen bij de vaste inwoners.