Woodje kwam terecht bij asiel Canina te Essen als zwerver. Gezien hij
blind was en vanwege zijn leeftijd kreeg hij daar weinig kansen op
herplaatsing en kwam bijgevolg hierheen.
Vrij snel voelde hij zich thuis en maakte hij zelfs een dagelijks
wandelingetje door de tuin. Een tweetal weken na zijn aankomst echter
kreeg Woodje het benauwd en gingen we naar de dierenarts. Daar moest hij
een kleine week blijven want hij bleek last te hebben van vocht op de
longen ten gevolge van een slecht werkend hart.
Gelukkig recupereerde Woodje goed en dankzij de gepaste medicatie
hoopten we hem nog lang happy te houden. Echter vijf weken later, op 16
maart ’09 kreeg hij het opnieuw benauwd. Er bleek terug vocht in de
borstkast te zitten. We hadden twee mogelijkheden: Woodje terug binnen
brengen bij de dierenarts om het vocht uit de borstkast te verwijderen
of hem laten rusten. We kozen voor het laatste en vroegen de dierenarts
’s avonds langs te willen komen. Op die manier is Woodje heel rustig op
zijn favoriete plekje al spinnend ingeslapen.
Door zijn blindheid panikeerde hij immers snel en een rit naar de
dierenarts had hem mogelijk al fataal geworden in zijn benauwde
toestand. Bovendien zou het wegtrekken van het vocht slecht een beperkte
tijd helpen en zou hij binnen enkele weken mogelijk alles terug moeten
ondergaan.
We dachten niet dat we Woodje hier nog enig plezier mee zouden doen en
opteerden voor een rustige slaap in plaats van het risico op
verstikking.
Dit zijn steeds hele moeilijke beslissingen waarbij het verstand even
moet primeren op de gevoelens.
We hebben Woodje nog drie mooie maanden
mogen geven en dat kunnen ze hem en ons niet meer afpakken.