In de zomer van 2012 kwamen Chip en Dale toe nadat hun verzorger opgenomen werd in de kliniek. De twee broertjes waren toen enkele maanden oud en onafscheidelijk van mekaar.
Ook na de verhuis naar Geel haddenz e mekaar direct gevonden en maakten ze samen het nieuwe terrein onveilig voor muisjes, vogeltjes en konijntjes. Ze waren de koning te rijk!
Groot was onze verbazing toen we op 22 maart 2014 Chip futloos vonden in één van de buitenverblijven. Bij nader onderzoek bleek Chip zich absoluut niet goed te voelen en werd de dierenarts er snel bijgeroepen. We wilden bloed laten ontleden maar pogingen om bloed af te nemen mislukten: Dale’s bloeddruk leek niet ok. Omdat hij zowel uit zijn mondje als zijn poepje sterk rook gingen we even uit van de veronderstelling dat het mogelijk een darmaandoening was en besloten daarvoor een behandeling in te zetten. Enkele uren later echter moesten we in spoed de dierenarts terugroepen omdat Chip in koma dreigde te vallen. Helaas kwam verdere hulp te laat en konden we niets anders doen dan hem zo snel mogelijk verlossen van meer nodeloos leed.
Dale bleef alleen achter maar hij lijkt opgevangen te worden door zijn soortgenoten. We hopen dat hij niet gaat treuren. Het is steeds erg pijnlijk om zo’n jonge spring in ’t veld zo snel te moeten afgeven. De exacte oorzaak van zijn plotse dood blijft een vraagteken. Gissingen brengen hem helaas niet terug.
De enige troost is de herinnering aan een speelse Chip die we gedurende een tweetal jaar gelukkig hebben kunnen maken door hem de vrijheid te geven om zich te uiten en door hem niet weg te halen van zijn tweelingsbroertje Dale. We zullen hem met zijn allen missen…maar we kijken uit naar een nieuw sterretje aan de hemel.