Helaas kon Tula niet lang meer genieten. We vonden haar op zekere ochtend verlamd, getroffen door een infarctje in de tuin. Helaas konden we haar niet meer redden en heeft de dierenarts haar behoed voor verder lijden.
=============================
Tula was een zwerfpoesje en kreeg haar hapje en drankje bij de mensen wiens tuin ze had uitgekozen om te resideren. Helaas kwam het ogenblik dat de bewoners verhuisden. Tula kon niet in de tuin blijven want de nieuwe bewoners zijn absoluut geen dierenvrienden. Gelukkig lieten haar verzorgers zomaar niet aan haar lot over en zochten ze opvang. Ideaal was het niet maar alleszins beter dan wat haar anders te wachten zou staan.
Tula werd eerst opgevangen in een aparte unit zodat ze nodige medische zorgen kon krijgen. Naast een erg geklitte vacht was er ook geen zekerheid over geslacht en een chip had ze al zeker niet. Onder lichte narcose onderging ze die gedwongen verzorging. Toen bleek dat “Tuur” zoals ze steeds als kater bestempeld werd door haar verzorgers dus een meisje was. Vandaar nu haar naam “Tula”. Aan haar vacht was serieus wat werk maar daarnaast was Ă©Ă©n nageltje ook in haar voetzooltje gegroeid. Een erge pijnlijke zaak die nu snel verholpen was. Dat was dus de reden dat ze af en toe mankte; iets wat eveneens gemeld was door haar voormalig bezorgde personeel. Als laatste kreeg ze ook nog een opfrisbeurt aan de tandjes Ă©n een chip.
Na deze verzorgingen lieten we haar meteen in de groep in de hoop dat ze snel haar weg zou vinden. De stress in de afzondering was enorm groot voor de sukkel. Momenteel doolt ze nog rond in de tuin en laat ze ons niet toe om haar te benaderen maar uit ervaring weten we dat dit na verloop van tijd wel zal beteren.
Wat was het mooi geweest als ze gewoon in die tuin had kunnen blijven resideren… De buren wilden zelfs de poes voederen zodat het niet om kosten zou gaan. Weer eens dank aan de absurde onverdraagzaamheid!