Hoera! Kasper verhuist volgende week woensdag, net voor Kerst, naar zijn nieuwe gezinnetje waar hij als enige poes dubbel en dik verwend zal worden! Hopelijk mogen er nog wat senioren dit geluk kennen…
==================================
Sinds de verhuis naar Geel wisten we dat er veel zou gedumpt worden in die groene omgeving. Probleem is echter de niet zo poesvriendelijke buurhond die zowat alles wat geen hond is achterna zit. In de hoop dat we de sukkels die ze zomaar gewetensloos zouden dumpen aan de poort aan “onze kant” konden houden, plaatsten we een voederhuisje op de oprit waar ze in alle rust zouden kunnen eten.
Het eten verdween maar natuurlijk was dan de vraag over hoeveel poezen het ging en de welke? We plaatsten een nachtcamera erbij en uit die beelden bleek dat er ondermeer twee jongere poezen waren die alle nachten zich tegoed kwamen doen. Omdat we ze niet wilden afschrikken, wilden we nog wachten met het plaatsen van vangbakken. We hadden immers ook de indruk dat ze toch wel min of meer gesocialiseerd waren geweest.
Enkele weken later zat plots één van beiden binnen in de ren; zij was dus over de draad geklouterd en die nieuwe wereld leek haar al gauw goed te bevallen. Het andere poesje was schuwer en we besloten dan ook een vangbak te plaatsen zodat ze terug samen zouden zitten. Na een drietal pogingen hadden we het winnende lot; alleen… de hond van de buren had het beestje al te stekken gehad. De staart was helemaal afgeritst en er was een duidelijke knik merkbaar. Natuurlijk was het weer weekend en moesten we even afwachten of we snel bij de dierenarts terecht zouden kunnen.
Gelukkig kon hij een dag later al verzorging krijgen waarbij de staart werd geamputeerd. Wat nu het rare aan dit verhaal is: beide dieren waren reeds gecastreerd en dan nog wel in het teken van de zwerfkattencampagne want ze hebben beiden een knip in het oor. Uiterst vreemd dus dat zwervers die met vangbakken elders gevangen zijn bij ons terecht kunnen komen wetende dat vrijwilligers van de stad Geel de dieren ophalen en terug afzetten.
In ieder geval zijn deze twee bangerds al helemaal thuis. Net toen we Bibi op veel te jonge leeftijd moesten afgeven, had Kassie de luxe van het binnenleven ontdekt en genoot ze uitbundig van de warmte aan de stoof, de zachte dekentjes en zomeer. Ze kon er niet genoeg van krijgen wat zich uitte in lang uitrekken, pootjes dabben op allerlei zachte spulletjes en spinnen! Ze mag dan niet de kleur hebben van Bibi, het was toch vreemd want de tekening is erg gelijkend. Net alsof ze Bibi’s plekje innam.
Onze frustratie was nu dat haar broertje buiten was gebleven en nu alleen in de koude zat. Maar ja hoor, na herhaalde pogingen om hem binnen te lokken waarbij we het raam open lieten staan (bij 0°c) heeft ook het staartloze Kaspertje haar intrede in huis gedaan. Ze spelen nu met alle leeftijdsgenootjes onder mekaar wat echt wel een olijke boel is.