Na maanden zoeken naar mogelijke oplossingen voor de chronische diarree bij Kudio hebben we hem helaas zeer plots moeten laten gaan. Een drietal weken geleden dachten we er goed aan te doen om Kudio even apart te zetten om zijn diarreeprobleem beter op te kunnen volgen en hem eventueel op aparte voeding te zetten. We hoopten ergens een oplossing te vinden hoewel we het erg triest vonden om deze zeer sociale poes ten aanzien van soortgenoten apart te zetten. De diarree was echter van die aard dat werkelijk alles wat hij passeerde onder de smurrie hing. Dekens, vloer, krabpalen: alles moest gereinigd en onteerd worden. Kudio leek ondanks zijn verschillende handicapt (ernstig diarreeprobleem + verloren pootje) toch wel gelukkig. In de unit zagen we dat geluk minderen maar steeds weer dachten we de oplossing te zullen vinden totdat ik er gisteren de buik van vol had en de dierenarts verzocht om vandaag een endoscopie uit te voeren; iets wat we al lange tijd hadden trachten te vermijden omdat we hoopten dat het zover niet zou moeten komen. Echter toen ik gisteren een tijdlang bij Kudio in zijn unit had doorgebracht en de schreeuw in zijn oogjes om hulp had begrepen, kon het voor mij niet snel genoeg gaan. Kudio moest nu eindelijk eens echt geholpen worden! De dierenarts stemde ermee in en we mochten hem vanmorgen brengen.
Totaal tegen de verwachtingen in kreeg ik omstreeks half twaalf telefoon van de dierenarts met de trieste mededeling dat gans de darm vol kankercellen zat. Het was zodanig erg dat het zelfs niet om na de endoscopie de darm terug te hechten. De enige mogelijkheid die nu nog restte, was Kudio te verlossen door hem te laten inslapen.
Kudio rust nu eindelijk zonder pijn maar hoe triest is het idee dat we hem die drie weken in afzondering hebben laten doorbrengen met het oog op beterschap terwijl dit niet meer mogelijk was. Natuurlijk wisten we dat niet en hoopten we dat we hem op die manier wel konden helpen. Hadden we dit maar enigszins vermoed dan hadden we veel eerder zo’n onderzoek laten doen maar dat is uiteraard achteraf altijd makkelijk gezegd.
Ik zie hem nog spelen en languit genieten niettegenstaande de pijn die hij vaak uitte als de volgende diarreevlaag eraan kwam. Hij hield erg vast aan het leven dat hij hier gekregen had. Al was het maar amper één jaar, Kudio heeft genoten van de luxe om voldoende en lekker eten te krijgen, warm en zacht te liggen na het trieste leven dat hij gekend had. Hoe moeilijk het ook is om het trieste en plotse verlies te verwerken, we proberen dat indachtig te houden. Kudio is ongetwijfeld weer een schitterende ster extra aan de hemel.
Ondertussen verblijft Kudio net als de overige achterblijvers van de grote groep van 45 sukkels al zo’n tien maanden bij ons. Helaas blijft hij schuw en houdt hij zich op afstand. Op zich zou dat niet zo’n probleem zijn ware het niet dat hij enorme last heeft van diarree die zodanig hardnekkig is dat geen enkel middel helpt. Knulleke heeft ook zo’n erge last van diarree maar die kunnen we geregeld wassen en verzorgen. Ook niet ideaal maar beter dan helemaal niets kunnen doen.
Kudio is nu weer eens gestart met een nieuwe medicatie in de hoop dat we ooit eens de juiste remedie zullen vinden.
=======================================
Kudio is één van de 45 sukkelaars die begin maart toekwam van het miserie adres waar geen enkel dier gesteriliseerd/gecastreerd was en geen noodzakelijke medische zorgen verleend werden.
Gevolg is een chronische diarree die we maar niet onder controle krijgen niettegenstaande noch in het bloed, noch in de ontlasting iets te vinden is. We geven echter niet op en hopen dat we deze jongen kunnen helpen dus we blijven zoeken.
Kudio heeft in een klem gezeten met zijn achterpoot en net als het kattinnetje Kato moest ook Kudio maar vanzelf genezen… Geen infecties inderdaad maar wel pijn dus die poot zou hoger moeten geamputeerd worden maar zolang de diarree langs zijn pootjes loopt, is er geen denken aan. Het infectiegevaar is immers veel te groot.
Het verschil is al groot tegenover zijn aankomst zoals je kan zien op de foto. Hij kwam toe zoals hij in de kattenbak ligt maar het is nog niet wat het moet zijn.
We hopen dus dat we zo snel mogelijk de toverformule vinden voor zijn probleem…