Zoom heeft ons verlaten en is nu herenigd met zijn vrouwtje. Al enige tijd ging zijn gezondheid erg achteruit maar dankzij medicatie konden we hem nog gelukkig kunnen houden. Nu echter keerde het tij en moesten we hem voor verder leed besparen. Maar liefst vijf jaar heeft hij nog genoten na het overlijden van zijn geliefde vrouwtje.
=================================================
Een drietal waarvan Zoom deel uitmaakt, werd slachtoffer van de liefde voor geld.
We werden opgebeld door de dochter van het overleden baasje van de drie seniorpoezen met de vraag of ze bij Het dierenthuisje terecht konden voor opvang. Na overleg werd afgesproken om de dieren op de wachtlijst te plaatsen gezien de opvang volzet was en er nog enkele dieren op de wachtlijst stonden. Dat was geen probleem, aldus deze dame want er was geen haast bij. Zij ging immers dagelijks de dieren verzorgen.
Een week later kregen we een noodoproep van dezelfde mensen. Net als elke dag was de dochter ter plaatse gegaan maar toen ze de deur niet kon openen met haar sleutel begreep ze niet wat er aan de hand was. Ze belde aan bij de buren die vertelden hoe haar broer die dag met een immokantoor in het huis was geweest en de dieren hardhandig het huis had uitgejaagd.
Toen ze trachtte om haar broer te bellen, beantwoorde hij haar oproepen niet en ook bij een bezoek aan zijn adres bleef de deur gesloten. Het was duidelijk dat hij zo snel mogelijk geld wou zien en die poezen en hun bezorgde verzorgster stonden hem daarbij al teveel in de weg.
Uiteindelijk kwam dochter erachter welk immokantoor was aangesproken door haar broer en kon ze zo een sleutel bemachtigen. Ze wilde de dieren terug in de veranda lokken om ze dan zo te pakken maar dat ging niet zo vlot als gehoopt. De dieren waren erg geschrokken door wat gebeurd was en ze waren alle vertrouwen in hun zo bekende en geliefde omgeving waar ze jaren gelukkkig waren geweest, totaal verloren.
Met veel moeite kreeg de bezorgde dochter ze dan toch één voor één te pakken en bracht ze naar Het dierenthuisje waar ze natuurlijk erg overstuur waren. Omdat we hen samen wilden introduceren in de groep hadden we ervoor gekozen om hen eerst in een unit samen te brengen tot ze er allemaal zouden zijn. Er gingen echter enkele weken overheen waarna ze ook nog eens moesten gecontroleerd worden door de dierenarts.
Dat maakt dat we net het weekend na Kerst ze de vrijheid in de groep wilden geven maar dan begon het te sneeuwen en werd het erg koud. Niet de ideale moment om bange poezen in een vreemd omgeving los te laten dus. Toch moesten ze zo snel mogelijk in de groep kunnen en dan was het hopen dat ze terug zin zouden krijgen in hun leventje want ze voelden zich ó zo ongelukkig. Zelfs de regelmatige bezoeken van de dochter die zeker geen onbekende voor hen was, kon hen niet plezieren. Ze bleven erg angstig en teruggetrokken in hun krabpalen zitten tot het donker werd en dan gingen ze eten en liepen ze wat rond.
Uiteindelijk konden we ze dan toch op een geschikt ogenblik in de groep los laten. De eerste dagen zagen we ze natuurlijk niet meer. Pas na enkele maanden vonden ze echt hun draai, liepen ze rond en vonden ze hun geliefde plekjes.
Zoom is één van de twee katertjes uit het drietal en lijkt geen nood te hebben aan menselijke aandacht. Hij distantieert zich na meer dan twee jaar nog steeds van mensen. Gelukkig is hij wel wat zekerder geworden in de ondertussen gekende omgeving en geniet hij van zijn zachte plekjes, lekker eten en vooral ook van zijn vrijheid om te doen en te laten wat hij wil.