Update 04/03/2015:
Wie had het ooit durven dromen!? Mouse, de kranige senior die op 31/12/’14 toekwam in erg onderkomen -bijna bevrozen- toestand heeft nog een eigen thuis gekregen!
Met enkele uurtjes verschil kwamen toen Mouse en Sammeke toe; toevallig twee muisgrijze katers die niks met mekaar gemeen hadden; gewoon toeval. De één nog meer onderkomen als de ander maar toch waren we toen van oordeel dat Mouse de oudste van beiden was en mogelijk zelfs de volgende dag niet zou halen. Zo zie je maar… Mouse heeft zich helemaal herpakt en geniet volop terwijl we Sam nog maar pas moesten afgeven aan nierfalen.
Volgens de eerste berichten van zijn nieuwe thuisfront loopt alles daar prima.
====================================
Mouse kwam toe op 30/12/2014. Hij werd gevonden in het midden van de baan en kroop onder een auto die voor hem stopte. De dierenvrienden namen hem op en reden ermee naar de dierenkliniek in Kasterlee in de hoop dat zij het dier de nodige verzorging zouden geven. Met de kat op de arm hebben ze daar een half uur moeten wachten. Toen mochten ze hun verhaal doen en kregen ze te horen dat zij niets konden doen gezien het niet de poes van die mensen was en tja… wie gaat dat betalen hé….!?
De telefoniste belde ons op met de vraag of een gevonden poes naar ons kon gebracht worden want die mensen stonden ermee in de kliniek. Ik stelde enkele standaardvragen om toch alvast iets te weten te komen zoals bijvoorbeeld het geslacht. Het antwoord luidde: dat weet ik niet. Na even te kijken: ik weet het eigenlijk niet maar ik denk een kattin. Vragen naar leeftijd of dergelijke was dan natuurlijk al helemaal misplaatst dus ik vroeg nog enkel snel wat al gebeurd was qua ontworming, ontvlooiing,…
Het antwoord klonk vastbesloten: oh, niks!
Gevolg: even later stonden de vinders van de verstekeling aan de poort met een gecastreerde kater onder de teken, graatmager én onderkoeld. We gingen aan de slag en kregen er tegen de avond terug wat leven in. Hij at goed, sliep veel en spinde luid als hij aandacht kreeg.
Een dag later mocht hij mee binnen vieren want hij was zo triest in zijn unit. De teken waren inmiddels verwijderd en we hadden zo het gevoel dat we geen tijd mochten verliezen. Mogelijk had Mouse niet veel meer tegoed en het zou zonde zijn om die kostbare tijd in een unit alleen te moeten doorbrengen.
Ondertussen is Mouse aan het recupereren na de alom bekende genadeslag. Op 1 januari wilde Mouse niet meer eten en gloeide hij het uit. De sukkelaar had griep als reactie van wat hij allemaal had meegemaakt. Nu hij tot rust was gekomen, sloeg dat vieze beestje toe…
Vandaag, 3 januari voelt hij zich veel beter. Mouse eet prima en hij gaat nu ook al op de kattenbak wat voordien te zwaar was voor hem om erheen te lopen.
Na het weekend laten we eens bloed nemen zodat we weten hoe het gesteld is met nier- en schildklierwaarden al vrezen we dat we het al weten. Hij krijgt alvast de nodige ondersteuning in de hoop dat het niet nog erger zal worden.
Deze lieve jongen heeft héél veel geluk gehad dat hij zo’n dierenvrienden heeft getroffen. Hij had Nieuwjaar niet meer meegemaakt als hij op straat was gebleven.