21/01/2023: Groot feest vandaag ten huize Het dierenthuisje: Turner is al acht jaar bij ons.
Vanochtend werden we ontroerd door dit lieve mailtje van vrijwilligster Aline die onze peters en meters update over hun pete-diertjes. Elke meter en peter zal haar kennen van haar lieve en vaak ontroerende berichtjes. We waren als “mama en papa” van Turner dan ook heel vereerd en aangeslagen met deze woorden die we graag met jou hieronder delen. Het moet gezegd dat niettegenstaande elke bewoner ons nauw aan het hart ligt, Turner zeker een heel bijzonder plekje in ons hart heeft. Niet alleen om wat we samen hebben doorgemaakt maar ook blijft hij ons gedenken aan Whoopy die , net als hij, slachtoffer werd van mishandeling maar die helaas een jaartje voor Turners komst overleed aan Fip.
Dank aan Aline voor deze lieve woorden:
Hey,
Stralende zon, wind, sneeuw of regen,
niets houdt vandaag mijn feeststemming tegen.
Want weet je nog, lang geleden….vandaag… een jaar of acht?
Toen had ik niets,, maar dan ook niets meer van mijn leventje verwacht.
Ik begrijp het nog steeds niet: beschoten, gewond en weggejaagd,
terwijl ik gewoon mezelf was en nooit iemand had bezeerd of geplaagd.
Maar toen kwamen daar ‘Engeltjes’ aan
en mocht ik mee naar Het dierenthuisje gaan.
De ‘Engeltjes’ kregen een naam: Sonja en Peter
en door hun lieve zorgen werd ik elke dag beter.
Ik werd terug gelukkig, ongelooflijk geliefd en bemind,
’t is vandaag al 8 jaar, dat ik mij elke dag dé gelukkigste poes van de wereld vind.
Maar Peter en Sonja kunnen dat niet alleen, dat weet ik wel,
daarom dat ik voor jou ook een oprechte dankjewel bestel.
Ik maakte voor jou een mooie kaart om vanuit mijn hart dank u te zeggen
en als ik je nog eens zie, dan zal ik graag mijn mooie lijfje tegen jouw benen leggen.
Bedankt voor je steun, vriendschap en aandacht,
ik heb zoveel gekregen de laatste jaren, veel meer dan ik ooit had verwacht.
Drink vandaag daarom een lekker glaasje op mij
dan zijn we samen zo ongelooflijk dankbaar en blij.
Hartelijk dank dat ik door mensen zoals jij al 8 jaar in Het dierenthuisje kan wonen.
Turner xxx
===================================================================
21/01/2022: Turner viert zijn zevende jaar bij Het dierenthuisje!
Wat vliegt de tijd!!! Dit is weer een bewijs ervan. Het zit nog heel fris in ons geheugen, de dag dat we telefoon kregen met de vraag om een kat weg te halen die beneden aan de trap van het zwembad zat. Het ganse verhaal kan je hieronder lezen mocht je het nog niet kennen. Kort samengevat is hij één van onze “zware patiëntjes” , althans dat was hij want als je hem nu ziet lopen, springen en rennen, kan je niet geloven dat de botten van zijn linker achterpoot totaal versnipperd waren.
Turner heeft een bijzonder plekje ingenomen bij Het dierenthuisje, lees: in onze harten. Er gaat geen dag voorbij of hij toont met die verliefde blik zijn dankbaarheid. We kennen mekaar ondertussen door en door. Zijn liefdesbeetjes in de neus als hij een kopje geeft, kunnen soms harder uitvallen dan wat aangenaam aanvoelt. In het begin had hij ons telkens te stekken maar nu weten we wanneer we op onze hoede moeten zijn. Grappig hoe hij dan onschuldig kijkt en ons overhaalt om toch terug kopjes te geven: de onschuld zelve!
Zeven jaar geleden toegekomen, dat betekent dat Turner dit jaar acht jaar wordt in mei. In die jaren heeft hij nog wel eens last gehad van een blaasontsteking na de penisamputatie die hij ook nog moest ondergaan het jaar na zijn aankomst. Gelukkig is de frequentie ervan steeds meer afgenomen en nu is het toch al bijna een jaar geleden dat hij nog behandeling hiervoor nodig had.
Vandaag gaan we zeker een flesje kraken op Turners gezondheid en hij mag zijn lievelingseten verwachten. Uiteraard serveren we voor alle bewonertjes een feestmaaltijd vanavond! Big party!!!!
Tuner met zijn held, Peter die hem van die ellendige plek weghaalde. Hij blijft hem eeuwig dankbaar.
=================================================================================
Woensdag 21 januari 2015 is weer een dag om niet snel te vergeten. Alle werkplanning verdween in het niets na een drietal telefoontjes. Allemaal dringende oproepen voor poezen die snel een schuilplek nodig hadden.
Eén van die oproepen kwam vanuit eigen regio; het klonk ernstig en vrij emotieloos. Volgens de melder zat er al twee dagen een poes aan het keldergat waarvoor ze al menig asiel én de gemeentediensten had gebeld maar niemand wilde dat dier komen halen. De vraag luidde of wij wilden komen want hij kon er niet blijven en hij kreeg geen eten. Ondergedompeld in massa’s werk wat sowieso al een hoop achterstand had opgelopen, vroeg ik om een uurtje geduld waarna ik verder bericht zou laten. Gelukkig konden we kort daarop even vrij maken om ter plaatse te rijden en laat dat nu het geluk van deze sukkelaar geweest zijn!
Een ros poesje zat buiten in de kou, onderaan een draaitrap. Hij liet zich makkelijk benaderen en gewillig oppakken. Gezien we toch nog een poes moesten ophalen die ondertussen door iemand afgezet was bij de dierenarts, konden we hem meteen laten controleren. Toen bleek al gauw dat dit beestje zeer dringend hulp nodig had. Zowel zijn dijbeen als zijn heup leken gebroken.
We namen direct contact op met specialist Bart Verdonck die Turner vervolgens opereerde. Toen pas werd zijn toestand helemaal duidelijk: gans de linker kant van zijn achterhand zat vol hagel; hij was dus beschoten. De operatie duurde wel vier uur en half! Het scheenbeen dat versplinterd was, werd met een pin en draad verbonden. Vervolgens werkten ze aan het bovenbeen waarbij ze voor de verrassing kwamen te staan van een extra barst in de heupkop. De chirurg vertelde dat ze zich eerst door een hoop splinsters moesten werken alvorens daaraan te geraken. De heupkom werd niet gelijk verwijderd (wat goedkoper had geweest), maar werd gehecht met véle, véle pinnetjes.
En dan revalideren… 6 weken bench was het verdict. De eerste dagen bewoog hij zich gelukkig niet, wat ook wel betekende dat hij vaak gewassen moest worden omdat hij in zijn ontlasting lag. Na een weekje had hij geprobeerd om zelf op de kattenbak te gaan en zat hij al rechtop. We beleefden een klein euforisch moment toen hij enkele dagen later op vier pootjes stond. Turner bleek een verstandig kereltje want wanneer hij voorzichtig rondliep, steunde hij niet op zijn pootje en probeerde hij ook nergens op te springen. Hij kende perfect zijn beperkingen. Daarom vroegen we de dierenarts of zijn spalk er niet al eerder af mocht, en dat kon gelukkig.
Om de zware medische kosten van dit alles te dekken was er ondertussen een inzamelactie van oud papier en een sieradenverkoop te Merksem, naast natuurlijk alle gulle giften en steun van meters en peters. Ook de dierenartsen die Turner behandelden rekenden gelukkig enkele dure kosten niet aan. Waarvoor allen dank!
Een maand na zijn operatie gingen we ook naar een dierenarts in Kontich voor frequente acupunctuurbehandelingen. Daardoor boekte Turner zienderogen vooruitgang. Hij begon nu ook voorzichtig op zijn pootje te steunen en kreeg er terug gevoel in. Dat uitte zich verder door wandelingetjes in de tuin, jagen achter een balletje, op een krabpaal van 2m hoog klimmen, en bovenop de keukenkast springen.
RX platen hadden in tussentijd echter aan het licht gebracht dat de heup, in tegenstelling tot het scheenbeen en het dijbeen, niet aan het vergroeien was, wat zou betekenen dat de heupkom alsnog moest verwijderd worden. Lange tijd hadden we nog hoop dat daar alsnog beterschap in zou komen, maar helaas. In juni 2015 moest Turner terug onder het mes voor het (gelukkig maar deels) verwijderen van de heupkop. In vergelijking met alles wat hij al ondergaan had, was dit echter peanuts.
Het is haast niet te geloven dat hij zo goed recupereerde en terug kan lopen en springen. De poot was immers totaal verbrijzeld en nu gebruikt hij die weer ten volle: springen, krabben, lopen en dat alles met vier poten. Maar als je dacht dat Turners ellende daarmee afgelopen was, denk je verkeerd. Een jaar na zijn aankomst bij Het dierenthuisje stak een nieuw probleem de kop op.
In februari 2016 moesten we Turner namelijk met spoed naar de dierenarts brengen voor een verstopping van de unrineleider. Daar werd hij dadelijk onder narcose gebracht en gesondeerd om het blaasgruis weg te halen. De struviet kwamen echter al gauw weer terug en daarom werd vervolgens een katheder geplaatst zodat hij alle kristallen zou kunnen uitplassen. Maar ramp boven ramp: ook de katheder raakte verstopt! Het arme beestje had zoveel pijn dat hij ons krabte toen we hem probeerden te troosten, wat hij zelfs niet één keer gedaan heeft toen hij met die vreselijke pijnen van zijn poot zat…
Zo kon het natuurlijk niet langer en de dierenarts nam onmiddellijk contact op met een gespecialiseerde dierenarts uit Meerhout om Turner zo snel mogelijk te opereren. Een penisamputatie was onvermijdelijk. Het werd uiteindelijk een zware ingreep want niet alleen moest hij de penisamputatie ondergaan, ook zijn blaas moest noodgedwongen open gesneden worden gezien de katheter was afgebroken. Daarna was het even bang afwachten of dit alles hem ook effectief van zijn plasproblemen zou afhelpen. Dat is gelukkig het geval: Turner loopt weer vrolijk rond zonder verder problemen.