28/04/2017: Vanmorgen al heel vroeg merkten we Tinkelbel op aan het terras. Het verwonderde ons eerst niet omdat ze de laatste tijd wat meer vertrouwen had gekregen en we niet lang meer zouden moeten wachten totdat ze zou genieten van streeltjes. Ze ging echter wel nog steeds uit de weg als ze ons zag komen maar dat was nu helaas anders. Met een trieste blik keek ze op en mauwde zachtjes. Dit was ernstig! Ze liet zich oppakken en we legden haar binnen waar we allereerst haar temperatuur namen. Die kon niet meer geregistreerd worden op de thermometer wat wil zeggen dat ze beneden 32°C zat.
Gelukkig was de dierenarts weer snel paraat en kwam ze even later toe. Waar we al voor vreesden, werd bevestigd. Haar nieren waren geblokkeerd. We moesten haar lijden zo snel mogelijk stoppen. Tinkelbel is rustig in slaap gevallen.
We beseffen nu dat deze lieverd die we toekregen zonder veel achtergrond en die erg angstig bleek te zijn, ooit een warme thuis moet gekend hebben. De laatste momenten van haar leventje durfde ze zich te laten benaderen om geholpen te worden en toen ze rustig binnen lag, we haar streelden, keek ze even nog op en spinde zachtjes. Geen spinnen van de pijn, maar een teken van erkenning. Gelukkig hebben we haar dat nog kunnen geven. De hemel heeft er een lieverd bij.
=======================================
Tinkelbel namen we over van een collega-asiel waar ze geen kans maakte op adoptie en verder geen toekomst had. Na een eerste periode in de units om te kijken of socialisatie mogelijk was, besloten we om haar de stress niet langer aan te doen en haar in de groep te integreren.
Ze is zeker geen vechter of aanvallerstype maar enorm angstig. Ooit had ze een thuis maar toen deze mensen verhuisden, kwam ze er alleen voor te staan. Helaas had ze als ex-zwervertje enkel in haar eigen personeel vertrouwen en heeft ze dus nu veel aanpassingsproblemen. Ooit zal ze wel vertrouwen krijgen in haar nieuwe verzorgers maar dat kan maanden tot jaren duren. We gunnen haar hier alleszins alle tijd.