24/05/2017: We hebben zeer triest nieuws te melden over Kendy.
We vonden hem gisteren in erg slechte toestand. Hij was
gedeeltelijk gedehydrateerd en zijn slijmvliezen kleurden zeer wit. De dagen ervoor
hadden we niets bijzonders opgemerkt maar hij was natuurlijk ook geen sociale
poes die kopjes kwam geven. Eten deed hij steeds als we niet in de nabijheid waren. Hij genoot alleen van soortelijk gezelschap wat we met plezier zagen als hij met de anderen speelde.
Gisterenavond slaagden we erin hem te pakken maar dan was
het al zodanig erg dat we voor zijn leven vreesden en helaas was dat terecht.
We hebben Kendy vanmorgen moeten laten gaan want hij was erg
onderkoeld en zag af. Nierblokkage had hij zeker maar of dat de echte oorzaak was, kunnen we niet met zekerheid zeggen. Wel weten we dat Kendy in de periode
dat hij bij ons was enkele malen medicatie vanop afstand moest krijgen omdat zijn
gezondheid niet stabiel was. Hij was duidelijk ook een gevolg van incest binnen de groep van 45 sukkels waar hij deel van uitmaakte en dat
is hem op vroege leeftijd helaas al zuur opgebroken.
We zijn alleszins blij dat we hem toch nog gedurende een dik
jaar een zorgeloos leven mochten bezorgen.
We hebben hem zien spelen en genieten; daar moeten we ons
mee troosten. Het feit dat we hebben kunnen voorkomen dat hij eenzaam en
in pijn moest sterven, is zeker ook niet onbelangrijk. Toch blijft het een pijnlijk afscheid
van een veel te jonge poes.
====================================
Kendy maakt deel uit van de grote groep die we toekregen nadat hun hoogbejaarde verzorgers hun hobby uit de hand lieten lopen door de dieren niet te steriliseren. Geen van deze dieren hadden de luxe gekend van een warme omgeving, lekker eten of enige medische zorgen. Daar hebben wij verandering in kunnen brengen door ze op te vangen in een verwarmde omgeving, hen te verwennen met lekker eten, aandacht en knuffels én door het toedienen van de nodige medische zorgen.
Kendy was echter een speciaal katertje; hij wist te ontsnappen en verbleef sindsdien in de sluis waar hij dagelijks kwam eten en waar hij tevens een schuilhuisje had staan. Zo hield hij gedurende elf maanden er een vrijbuitersleven op na. We probeerden hem geregeld binnen te lokken zonder succes maar toen het kouder werd en hij tegen de poort kwam schuren om contact te maken met de andere poezen binnen de omheining vonden we dat het wel lang genoeg had geduurd. We maakten een touw aan de poort vast zodat we vanachter het hoekje de poort konden bedienen. Dat deden we rond etenstijd en toen we enkele potjes aan de poort zetten voor de anderen konden we hem zo binnen lokken. De poort viel vervolgens dicht achter hem en hij zat eindelijk terug binnen!
Die eerste dagen zagen we hem niet maar ondertussen kennen we zijn schuilplaats en lijkt hij wel te genieten van de warmte. Kendy is vanaf dan een vaste bewoner in plaats van een zwerver aan de poort. Hoewel hij zich nog lang niet laat aaien, zou een meter of peter voor hem zeer welkom zijn!