Update 03/07/2018:
Met lood in de schoenen hebben we vanmorgen Avi moeten laten inslapen.
We stelden ons al enige tijd de vraag of hij nog wel
gelukkig was want de plekken van de huidkanker boven zijn ogen werden groter. We konden de zalf
er niet langer aansmeren want dat liet hij ons niet meer toe. Hij zat de laatste
dagen vaak ineen gedoken met zijn oogjes dicht. Het gaf ons het vermoeden dat
zijn hoofdje echt pijn deed. Daarom gaven we zwaardere pijnstilling die eerst nog
wel verlichting leek te brengen maar nu was het zodanig heftig dat we de dierenarts direct hebben opgebeld.
Arme Avi liep te krijsen en begon zichzelf en de anderen aan te
vallen uit onmacht. Dit was niet langer dierwaardig. Tegen de tijd dat de dierenarts hier was, lag hij in zijn
mand in diezelfde zielige houding met zijn hoofd gekrold op het kussen.
De dierenarts bevestigde dat dit zo niet verder kon en in samenspraak besloten we hem te sparen voor meer leed. Avi is rustig in een diepe slaap gevallen.
Hoewel we hem zo graag nog geholpen hadden en het afscheid
van deze lieve jongen erg pijn doet, troosten we ons met de gedachte dat we hem veel leed hebben voorkomen. Deze lieverd heeft een dik
jaar nog kunnen genieten dankzij de acupunctuur die ervoor gezorgd heeft dat
hij terug pijnvrij kon lopen. De huidkanker die ondertussen ook al in zijn
oortjes verder gezet was, konden we helaas niet verhelpen.
=====================================
Deze lieverd kwam toe via de collega’s van Het Blauwe Kruis Wommelgem. De sukkelaar werd in onderkomen toestand van straat geraapt en bleek al op leeftijd te zijn; hij is vast en zeker een tienplusser. Zijn vacht was onderkomen maar veel echter is de pijn in zijn achterhand. De dierenarts van Het Blauwe Kruis stelde vast dat Avi ernstige artrose heeft op de rug waardoor hij uiteraard zeer veel pijn heeft. Een eersterangs pijnstiller leek niet aan te slaan. Er werd ook gesproken over oppervlakkige wondjes op het aangezicht en een verkoudheid.
Avi had het geluk dat dezelfde dag dat de vraag kwam of we hem konden opvangen, een vrijwilliger hem wilde ophalen. Hij was reeds sinds begin mei binnen gebracht dus wilden we hem niet langer laten wachten.
Eens toegekomen, kroop hij even weg maar amper een uur later liep hij heel rustig binnen en buiten alles te verkennen. Enkele uren later lag hij op het poezenbed in de Snoezel en deed hij zich tegoed aan een potje lekkers. Een schat die de indruk gaf dat dit al jaren zijn thuis was.
Zijn medische toestand is inderdaad erg: hij had geen pijnstilling meer gekregen omdat die niet leek te werken wat maakte dat hij erg kreupel liep en zijn pijn zelfs uitte door geregeld door zijn mond te ademen. Eerst dachten we dat dit een gevolg was van zijn verkoudheid maar dat bleek al snel niet het geval te zijn. We hebben dan ook dadelijk een mengeling ingezet van twee pijnstillers die niet zo belastend zijn voor organen en daar leek hij een dik uur later al wat resultaat van te voelen. Avi begon zich uit te strekken maar trok nog wel terug toen hij ook zijn achterhand wilde uitstrekken. Het feit dat hij het even wilde proberen, gaf ons het signaal dat hij een zekere verlichting voelde.
De wondjes boven zijn ogen zijn echter hoogstwaarschijnlijk niet onschuldig. Het zijn de typische plekken die huidkanker vormt en gezien hij erg licht is van vachtkleur zijn we quasi zeker dat het dit is. Ooit hadden we een poes Poeki genaamd die dezelfde plekken vertoonde ook boven de ogen. Haar hebben we nog lang kunnen helpen met Aldara crème te smeren op de wonden.
We zullen er alleszins alles aan doen om Avi nog een mooie, zorgeloze oude dag te gunnen. Gezien de medische kosten voor deze senior aardig zullen oplopen (de Aldara Crème kost 147€ en gaat maximaal één maand mee) hopen we dat hij mag rekenen op enkele meters en / of peters om hem te steunen!