Update 30/07/2020:
Vanmorgen brachten we Nasha in allerijl binnen bij de dierenarts voor onderzoek want we noteerden zo maar even 39,5°c koorts. Sinds gisteren merkten we dat er iets mis was maar dapper als ze is, hield ze zich flink. Ze leek wat verteringsproblemen te hebben wat resulteerde in braken. Vanmorgen was ze nog rustiger en al gauw bleek dat dit niet in orde was. Bij de dierenarts ging ze direct aan het infuus en probeerden ze haar temperatuur omlaag te krijgen die ondertussen gestegen was naar 40,5. Op een echo was een bol te zien die deed vermoeden dat er een gezwel zat ter hoogte van de pancreas. De dierenarts waarschuwde dat dit geen evidente ingreep zou zijn en zeker niet zonder risico was.
Hoe pijnlijk de beslissing ook was, we hadden geen keuze. Als we niets deden, zou ze sowieso sterven en wel heel snel. Om half vijf reed ik terug naar de dierenarts om haar nog te zien terwijl ze onder narcose werd gebracht. Nasha is me altijd erg trouw en ik kon haar verdriet voelen omdat ik niet bij haar was. Ik was de dierenarts dan ook zeer dankbaar dat ik de kans kreeg om nog snel te komen. Ze viel in mijn armen in een diepe slaap en amper seconden later liet ze een hoop urine lopen, gekleurd met veel bloed. Haar ademhaling was erg zwaar. Met de afspraak dat de dierenarts ons zou bellen als er iets mis ging of als ze op iets zou stuiten waardoor ze een beslissing moest nemen, reed ik met lood in de schoenen huiswaarts. Hoe langer we dus niets vernamen, hoe beter! Omstreeks 18u30 kregen we dan het verlossende nieuws dat de ingreep redelijk goed verlopen was. Helaas is ze erg zwak en is het afwachten of ze het zal halen.
Uiteindelijk ging het om een ernstig ontstekingsproces van en rondom de pancreas wat leek op een kluwen van draden. Net als bij de sterilisatie verwijderde de dierenarts nu ook weer een massa los vet. Natuurlijk blijft ze nu onder het wakende oog van de dierenarts en het enige wat wij momenteel kunnen doen, is duimen en hopen dat ze zich erdoor vecht. Nashatje is een vechtertje, dat heeft ze al meermaals bewezen dus we leven op hoop!
=================================================================
Update 01/03/2020: Nasha is helemaal bekomen. Ze is dolgelukkig en haar angst is fel getemperd. Bruuske bewegingen schrikken haar nog af maar wat een verschil tegenover een maand geleden!
Update 4/2/2020: Nasha werd vandaag gesteriliseerd. Onlangs was ze loops en sindsdien is ze erg hangerig en flauw geworden. Hopelijk herstelt ze snel en dalen de hormonen wat. Ze had aardig veel vet in haar buikholte die de dierenarts er zo heeft uitgeschept.
Bij ons sinds 16/05/2019
Nasha,geboren 05/2011,wachtte helaas al maanden op een thuis bij een collega asiel maar omdat ze daar wegkwijnde kwam ze hierheen. Ze is een erg onderdanig hondje dat duidelijk het één en ander heeft meegemaakt. Niettegenstaande ze veel affectie nodig heeft, durft ze het haast niet te vragen. Ook in de groep stelt ze zich vanaf het begin erg onderdanig op hoewel ze open gebloeid is en we toch wel merken dat ze intens geniet. Toch blijft ze angstig en zelfs als ze geaaid wordt kan ze erg paniekerig reageren. We zouden haar flauw kunnen noemen maar gezien we geen hoogte krijgen van haar verleden kunnen we daar niet over oordelen.
We moeten haar met fluwelen handschoentjes aanpakken want anders jankt ze het uit. Gelukkig gaat ze ook graag wandelen hoewel ook dat altijd even een straf lijkt. Als ze haar leiband ziet dan duikt ze in mekaar, net zoals ze altijd doet als ze nog maar haar naam hoort.
Sinds het overlijden van Bono heeft Nasha veel steun van Mozy. Die twee kunnen prima met mekaar opschieten. Zo lijkt ze ook wat meer zelfvertrouwen te krijgen.