02/02/2020
Tinneke hielp ons het verdriet over de net ervoor overleden Gracia plaatsen. Haar komst wist menig hart te veroveren en ze werd hier werkelijk op handen gedragen. We vochten voor haar gezondheid en het zag er veelbelovend uit. De kleine prinses groeide en genoot van de aandacht van de mensen én soortgenoten rondom haar. Eind November keerde haar en ook ons geluk. Op twee december is ze overleden. Het ging allemaal vreselijk snel. Op tijd van amper drie dagen zagen we haar werkelijk door onze handen glijden. Geen medicijn was hiertegen opgewassen. Het andere kitten, Pip, die een tweetal weken later toekwam, zagen we een dag later ook achteruit gaan. Gelukkig had zij wat meer reserve opgebouwd en dankzij een nieuwe Duitse medicatie die inmiddels onderweg was, hebben we haar erdoor gekregen.
We missen Tinneke nog elke dag en de Kerstspeeltjes en het mandje dat de Sint speciaal voor de kleine dame bracht, bleven ongebruikt liggen. Het is een verlies dat we tot nu toe nog niet verwerkt hebben wat tevens de reden is dat we al die tijd haar verhaal hier ook niet aanpasten. Natuurlijk ging de zorg voor alle anderen verder en uiteraard zien we hen allemaal graag maar dit verdriet trof ons zó intens, vermeerderd met het plotse afscheid van Gracia dat we er niet over konden praten. We hoopten dat op die wijze het pijnlijke verlies sneller zouden teboven komen maar helaas worden we er nog dagelijks aan herinnerd. Het lijkt wel alsof ons gezin niet compleet is. Een echte dierenvriend begrijpt wat we doormaken…
Gezien iemand blijkbaar via sociale media naar haar vroeg, werd de wonde nogmaals open gehaald en haalden we alle moed uit de kast om dit neer te typen. We beseffen dat het leven doorgaat maar het loopt anders dan voorheen. We blijven de persoon dankbaar die haar als ziek weesje vond en bracht, heel dankbaar. We hebben haar alleszins nog enkele liefdevolle weken mogen schenken want ze had anders een pijnlijke en eenzame dood geleden.
Zonder twijfel is zij de kleinste maar helderste ster aan de hemel…
=====================================
zaterdag 26 oktober stond een man aan de poort met een klein doosje. Helemaal overstuur verontschuldigde hij zich om het zomaar binnenvallen zonder verwittigen maar nu had hij toch wel een probleem… Een klein doosje werd me toegestoken. Daar kon geen volwassen kat in zitten!
Uit angst dat het beestje direct zou opspringen als ik het doosje opende, deed ik het heel voorzichtig een klein stukje open. Oh jee! Een hoopje vacht van amper drie weken lag op de bodem te kronkelen. Direct gingen we aan de slag want de oogjes zaten helemaal dicht en stonden bol. Even vreesden we dat de oogjes verloren waren maar toen we ze probeerden te openen met lauw water spoot de etter eruit. Gelukkig zaten daaronder mooie, blinkende oogjes.
We haalden snel een zakje kittenmelk uit de voorraad voor noodgevallen en gingen aan de slag. Oef! De papfles werd direct aanvaard door de kleine Tinneke.
Inmiddels zijn we vier dagen verder en ze is al 60 gram bijgekomen en weegt nu 310 gram. Natuurlijk wordt ze hier op handen gedragen door menige tweebener maar ook poes Moppie bemoederd haar af en toe. Alle hulp is immers welkom om dit sukkeltje zo sociaal mogelijk te laten opgroeien. Het is altijd triest als zo’n jong leventje zonder mama en nestgenootjes moet groeien. De eerste dagen mauwde ze geregeld luidkeels maar ondertussen is ze het nieuwe leventje helemaal gewend én wij zijn al aardig gewend aan haar.
Ze lijkt wel gezonden door onze overleden Gracia om onze pijn te verzachten. De tranen om haar worden geblust als we Tinneke zien spelen en kronkelen.
Tinneke bij aankomst nadat we de oogjes gereinigd hadden
Tinneke nu: