Helaas triest nieuws vandaag over de lieve Bora die sinds twee weken bij ons warm binnen zat na een lang zwerversbestaan.
We kwamen er gisterenavond achter wat de oorzaak is geweest van het verlamde pootje dat inmiddels terug helemaal in orde was. Bora kreeg gisterenavond een zware epilepsie aanval toen ze op schoot lag te genieten. Pas een half uur later kwam ze weer wat bij maar vanmorgen volgde alweer een volgende aanval zodat we vanmorgen hebben moeten beslissen om haar niet verder te laten afzien.
Hoewel we haar zo graag nog een lange tijd genieten in luxe hadden gegund, zijn we toch blij dat we haar toch nog gedurende twee weken hebben mogen verwennen. Dat kunnen ze die lieve senior niet meer afnemen en ze is ook niet eenzaam op straat moeten sterven. Een magere troost voor ons maar wel van heel groot belang voor haar.
=====================================================
Enkel voor wie een oudje een liefdevolle thuis wil geven en eigen verdriet kan relativeren in het voordeel van het poesje:
Bora leefde al ruim tien jaar op een zwerfplek waar ze dagelijks gevoederd werd. Ze leek het er, aldus de verzorgster, naar haar zin te hebben en om haar geen onnodige stress aan te doen, liet ze haar in die vertrouwde omgeving. Toen het poesje echter plots enkele dagen niet op de vaste afspraak verscheen, maakte ze zich zorgen en vreesde ze het ergste. Na drie dagen kwam Bora terug tevoorschijn maar ze kon niet meer steunen op haar rechter voorpootje. De dame bracht haar dadelijk naar de dierenarts die constateerde dat er geen wonde of breuken waren. We gaan er aldus van uit dat het om een neurologisch probleem gaat ten gevolge van een herseninfarctje bijvoorbeeld.
De bewegingen in het pootje van het dit super lieve en aanhankelijke zwervertje is ondertussen al fel gebeterd. Sinds een tweetal dagen gebruikt ze het terug en slaat het niet meer onderuit zoals dat eerst wel het geval was. Dat betekent dat de schade van de verlamming inderdaad aan het wegtrekken is. Haar hartje werd ondertussen onderzocht en dat lijkt prima. Ze was ook wel wat uitgedroogd toen ze aankwam en haar oortjes zaten vol oormijt. Ook die problemen zijn ondertussen van de baan.
Bora zit sinds een paar dagen in de groep want ze kwijnde weg als we haar in een kamer apart zetten. Ze houdt enorm van aandacht maar natuurlijk is de groep soortgenoten hier imposant voor dit seniorpoesje. Op zich kan dat natuurlijk nog wennen maar wat zou het mooi zijn als ze toch nog een liefdevolle thuis mag krijgen! Dit is immers een spinnertje dat graag als enige in de watten zou gelegd worden én dat verdient ze ook. Bora heeft weliswaar geen enkel probleem met soortgenoten! Honden kent ze niet en dat schrikt haar wel af.
Geen idee hoe lang Bora nog te goed heeft! Dat kan nog jaren zijn, maar evengoed slechts maanden. Wie dus voor Bora zou gaan, moet het echt doen om haar nog een warme oude dage te gunnen in de zetel, op schoot enz. Uiteraard blijven wij haar medisch mee opvolgen en staan we steeds ter beschikking met raad en daad.
