16/05/2020:
Helaas moeten we het overlijden melden van Boncùk. We hebben hem 2,5 maand gekend en op die tijd heeft hij een bijzondere plaats in ons hart ingenomen. Als we aan hem terugdenken dan blijft het ergste voor ons nog steeds dat hij 4 maanden van zijn leven verloren heeft in een asielhok bij onze collega’s. Op zeventien jaar gedumpt worden in een asiel, vermoedelijk omdat de eigenaar merkte dat er iets mis was met hem en uit vrees dat hij geld zou gaan kosten, en dan zoveel miserie moeten trotseren in een quarantaine waar allerlei virussen en bacteriën constant opspelen.
Toen deze lieverd bij ons toekwam op 3 Maart voelde hij zich direct thuis. Hij liep rustig en geïnteresseerd rond, had met niks of niemand problemen en kwam aandacht geven en vragen. Het liefst lag hij altijd op de rugleuning van de zetel.
Na een tiental dagen zagen we het gedrag van Boncùk veranderen maar dat is vrij normaal: die eerste week is aanpassen en sterk houden waarna de adrenaline wegvalt en de poes tot rust komt. Dat geeft nu eenmaal veranderen en helaas betekent dat bij poezen heel vaak ziekte tot gevolg. Wat al lang op de loer lag en wat al die tijd tegengehouden werd door de adrenaline slaat dan toe.
Bij Boncùk was het echter op twee dagen zodanig erg dat hij plots blind bleek te zijn en toen kwamen we erop uit dat hij een bloeddruk had van maar liefst 22 terwijl 19 al heel hoog is voor een poes. De medicatie die direct werd ingezet hielp en we zagen hem na een kleine week weer helemaal opkrikken. Toch bleek zijn blindheid af en toe terug de kop op te steken. Plots dook daar dan een enorm gezwel op ter hoogte van zijn oog. De dierenarts bracht hem onder narcose en merkte op dat de sukkelaar zijn mond nog slechts enkele millimeter open kreeg. Nu was duidelijk dat het ging om kanker die zich een weg baande door zijn hoofdje.
Indachtig dat deze schat zeventien jaar was en we hem geen lijdensweg met operaties en chemo wilden aandoen, besloten we hem de tijd die hem restte te helpen door hem palliatief te verzorgen. Uiteindelijk hebben we dat vanaf 30/3 tot de dag van zijn overlijden, 15/05, kunnen volbrengen. Al die tijd heeft hij nog pijnvrij mogen genieten, weliswaar dankzij pijnstillers en vele extra lekkere -lopende- voeding, enz… Alle dagen kreeg hij zijn knuffelsessies die hem erg dierbaar waren.
Het ergste was het ogenblik waarop we moesten besluiten dat we Boncùk anders moesten helpen; het moment dat het genieten zou omslaan in lijden. Reeds twee dagen verloor hij geregeld bloed uit zijn mondje en we merkten op dat hij, ondanks de pijnstillers, minder genoot. Hij werd onrustiger maar anderzijds was hij zo sterk en wilde hij zo graag bij ons blijven dat hij het eigenlijk zelf niet wilde aangeven. Dit zijn de moeilijkste momenten: Boncùk laten afzien was echter voor ons geen optie en de neiging om het telkens met een dag te rekken zodat hij toch nog zoveel mogelijk van die nare 4 maanden kon vergeten, is nu eenmaal menselijk.
Toch besloten we die avond de dierenarts te bellen nadat we merkten dat hij wel wilde genieten door, zoals anders, op schoot te komen liggen, dicht tegen me aan en zalig te spinnen maar nu was het “anders”. Ik voelde dat hij niet zo ontspande als anders. Hij maakte zich zenuwachtig in iets waar hij, noch wij nu niks meer aan konden veranderen.
Boncùk is in onze armen in een diepe slaap gevallen voordat het échte lijden kon intreden. Dat was ons doel dat we voor ogen moesten houden en wat we hoopten zover mogelijk vooruit te kunnen schuiven. Uiteindelijk hebben we hem nog 2,5 maand mogen verwennen. We zullen dit pareltje van een poes nooit vergeten. Hij was weer zo’n sukkelaar waar Het dierenthuisje 16 jaar geleden voor ontstaan is en hoe pijnlijk het ook weer is, we zijn dankbaar dat we hem dit nog hebben kunnen schenken.
Dank aan iedereen die Boncùk hebben gevolgd en gesteund. Bijzondere dank ook aan zijn meter en peter die hem helaas ook niet lang gekend hebben.
============================================
30/03/’20 – 18u
Boncuk is goed ontwaakt maar de ingreep was heftig. Erg vreemd was dat Boncuk zijn mondje niet meer dan 5 mm kon openen. De spieren zaten volledig verstramd vermoedelijk door de infectie. Het was dus een prulwerk voor de dierenarts die een RX nam om meer zicht te krijgen van wat er gaande was. Daarop was te zien dat er een redelijk groot stuk rot bot aan die zijde zat dat ze kon verwijderen door de smalle opening. Ze slaagde er ook in om de wonde zo te spoelen waarbij veel etter werd verwijderd. Zijn kaak en oog lijken helemaal terug normaal maar het is nu afwachten hoe het verder zal evolueren. Boncuk krijgt zware antibiotica voor botontstekingen en ook gedurende enkele dagen pijnstillers. Het is dus nu hopen dat de spieren terug soepel worden zodat hij zijn mondje terug beter kan openen. Het goede nieuws is dat hij vanavond alleszins al terug heeft kunnen eten.
Er werd ook bloed genomen maar daarvan zullen we ten vroegste morgen resultaat weten. Dat is dan weer belangrijk om de oorzaak van de te hoge bloeddruk te achterhalen. De volgende dagen zijn van groot belang voor deze senior van zestien jaar. Hopelijk is het mondprobleem geen gevolg van kanker want dan ziet het er niet zo goed uit.
=============================================
30/03/’20 -ochtend:
Na de veel te hoge bloeddruk die we inmiddels onder controle kregen met medicatie, vertoonde de sukkelaar plots enkele dagen geleden een grote dikte aan zijn oog. Het drukte zodanig op zijn oog dat het haast dicht kwam te zitten. Nu dat weer! Boncuk bleek een serieus abces te hebben dat vermoedelijk in zijn kaak voortkomt van een tandprobleem. Hij kreeg in het weekend alvast een pijnstiller en antibiotica om het abces af te remmen. Vanmorgen brachten we hem dan naar de dierenarts om onder narcose zijn tanden te verzorgen en het abces te verwijderen. Er zal ook meteen bloed genomen worden zodat we hopelijk te weten komen waar de hoge bloeddruk zijn oorsprong vindt. Dat kon immers niet eerder gebeuren omdat zijn toestand dat niet toeliet.
En zo is het alle dagen wel iets… Nu de grootste zorgen over Nose en Stina geluwd zijn, is daar het volgende obstakel. Hopelijk flakkert door de narcose het bloeddrukprobleem niet terug op. Straks weten we hopelijk meer!
Boncuk heeft helaas nog geen meter of peter om hem te steunen. Wie wil het deze lieverd gunnen aub?
Hem steunen met een gift? Klik hier
================================================
Boncuk die op 3 maart toekwam nadat hij vier maanden bij onze collega’s van Het Blauwe Kruis had doorgebracht, fleurde heel snel op. Hij genoot van de aandacht, vrijheid en het huiselijke wat hij lang had moeten missen. Vrijdag 6 maart echter merkten we dat hij terug rustiger werd en minder at. Eerst dachten we dat het een normale reactie was gezien hij nu tot rust was gekomen in zijn nieuwe omgeving en het nieuwe eraf was. We hielden weliswaar ook rekening met het feit dat hij nog wel een slag zou kunnen krijgen van gans zijn avontuur en helaas was dit nu het geval. Plots was de lieverd blind en kon hij nog amper lopen.
De dierenarts constateerde een bloeddruk van maar liefst 22 terwijl een hoge bloeddruk voor een poes 18 is. Dit kon zijn dood betekenen. Nu hij eindelijk terug kan genieten, gebeurt dit. We hebben alles op alles gezet om hem erdoor te krijgen en wonder boven wonder zijn de cruciaalste dagen achter de rug. Hij zal weliswaar nog tijd nodig hebben om verder te recupereren maar zijn bloeddruk is alleszins al gezakt. We hopen dat ook de blindheid nu zal verdwijnen.
Hij krijgt, net als Nose, dagelijks een vijftal zakjes “Souprise” tussendoor zodat hij zeker genoeg vocht opdoet. Het spreekt voor zich dat hij voorlopig niet geplaatst kan worden hoewel we het hem zeker nog wel gunnen. Maar eerst moeten we zeker zijn dat hij terug goed gestart is. We hopen dat hij deze dip helemaal teboven kan komen, ook al is hij zestien jaar oud. Het is mogelijk! Hij geniet van de aandacht, knuffels en het lekkers. Als de wil er is om te genieten dan geven ze heus niet snel op! Ook Boncuk is zo’n doorzetter; anders was hij nu al niet meer onder ons.
Wat zou Boncuk blij zijn met een meter of peter!
============================================================
Boncuk is een gecastreerde kater, geboren 08/09/2003. Hij werd afgestaan bij onze collega’s van Het Blauwe Kruis te Wommelgem wegens te weinig tijd. Zijn naam betekent “Parel” in het Turks en die naam heeft hij terecht. Niettegenstaande zijn respectabele leeftijd straalt deze lieverd. Hij zou nooit samen geleefd hebben met soortgenoten maar hij kan het verbazingwekkend goed stellen met anderen alsook met honden.
Boncuk zou gewend zijn om buiten te gaan maar hier vraagt hij daar niet naar. Het zou weliswaar best zijn dat hij wel de mogelijkheid heeft om een wandelingetje te maken als hij daar toch terug zin in krijgt. Uiteindelijk heeft Boncuk (uitgesproken: Bontsjoek) vier maanden in het asiel doorgebracht voordat hij hierheen kwam dus is het normaal dat hij terug wat moet open bloeien.
Wie een senior een thuis wil geven, is heel welkom om met hem kennis te komen maken. Hij kan zijn nieuwe leventje niet snel genoeg starten!
