Miera maakte deel uit van een grote groep poezen die toekwam nadat hun verzorgster op leeftijd opgenomen werd in het ziekenhuis door een gecompliceerde beenbreuk. In totaal verzorgde de vrouw zo’n 35 poezen. Hoezeer de dame ook goede bedoelingen had, het kwam niet ten goede van de poezen die op jonge leeftijd uit het veld geplukt waren om vervolgens de rest van hun leven opgesloten te worden in huis. Velen van hen kwamen zelfs niet verder dan de zolder.
Miera die inmiddels 13 jaar was, had tijd nodig om te wennen maar uiteindelijk werd ze samen met haar zus Mieke geadopteerd. Alles bleek volgens de berichten van de adoptant goed te gaan tot we zo’n drie jaar later zowel Mieke als Miera terugkregen, helaas mits inbeslagname gezien gans de situatie bij de adoptant ontspoord was.
De twee seniorpoesjes die inmiddels 16 jaar zijn, genieten nu verder van een zorgeloos leven bij Het dierenthuisje. Deze lieverds hebben al genoeg meegemaakt zodat we nu liever voor het zekere kiezen en dan moeten we helaas besluiten dat Het dierenthuisje de beste optie voor hen is. Ze genieten nu van een propere en knusse omgeving, knuffels, vrij binnen en buiten gaan, spelen… het leven zoals we hoopten dat ze bij de adoptant zouden krijgen en dat ze nu met drie jaar vertraging eindelijk hebben.
Een glazen bol zou héél welkom zijn!
Wie wil Miera (of zus Mieke) steunen aub door haar meter/peter te worden?
