19/03/2013: Barry heeft het tot onze grote spijt niet gehaald; vannacht is hij gestorven. Nochtans voelde hij zich veel beter en at hij als de beste. Gisterenavond nog stond hij me mauwend op te wachten in zijn tijdelijke ziekenverblijf.
Barry was weer zo’n typisch voorbeeld van een gedumpte eigenaarspoes die de winter heeft trachten te overleven zonder onderdak. De sukkelaar was te erg uitgeput door de parasieten, koude en honger. Hij kikkerde helemaal op en genoot met volle teugen, maar niet voor lang helaas. Amper na negen dagen genieten van warmte, lekker eten en aandacht sloeg het noodlot toe.
EĂ©n grote troost: Barry heeft niet afgezien en is dan toch gelukkig niet eenzaam op straat moeten sterven. Maar het verdriet als dierenvriend blijft intens. Dit had niet gehoeven als de eigenaar zijn verantwoordelijkheid had genomen. Weeral een slachtoffer van de absurde redenering dat een kat zijn plan trekt!!!!
============================================Â
Op zaterdag 9 maart kregen we rond 18 uur telefoon van een vrijwilligster die enkele zwerfgroepen van eten voorziet en opvolgt. Ze had aan Ă©Ă©n van die voederplekken een zwart-witte poes opgemerkt die trachtte te schuilen onder een auto. “Ze was er erg aan toe, kwijlde uit de mond en zag er niet uit… ” klonk de mededeling. Ze liet zich makkelijk pakken en werd bij ons binnen gebracht.
Inderdaad: hij zag er niet uit, maar gelukkig was hij handelbaar zodat we hem alleszins al eens goed konden bekijken. De sukkelaar zat onder de teken, vlooien Ă©n luizen. Enkele ferme wonden op de tong verklikten dat hij Calicivirus had. Een ronde buik gaf dan weer aan dat er ook nog wormen in het spel waren.
We plaatsten hem apart en zorgden voor de eerste verzorging: iets tegen de parasieten, dat moest al dadelijk zijn werk doen én antibiotica om hem zo snel mogelijk van die pijn in zijn mond te verlossen. Eens hij daar gerust zat in een warme omgeving kon de lieve stinkerd zijn geluk niet meer op: kopjes geven, spinnen en erg uitbundig eten niettegenstaande de pijn die de zweren op zijn tong veroorzaakten.
Enkele dagen later doopten we hem Barry en gaven we hem een kambeurt om al die dode vlooien en luizen uit zijn vacht te verwijderen. Het bleef komen! Wat had hij daar genot van. Ondertussen ziet zijn mond er al veel beter uit en kunnen we starten met de volgende cleaningbeurt: proberen om de mengeling van zand en etterig kwijl van zijn poten te wassen. Dat zal hem alvast een pak frisser doen ruiken.
We hopen dat Barry binnen een week een ganse metamorfose heeft ondergaan zodat hij opnieuw een nette poes mag worden. Dan staat hem nog een castratie te wachten want deze jongen is ongecastreerd gevonden. Aan de hand van de toestand van zijn tanden wordt hij geschat op een jaar of zes.
Wie weet kan Barry binnenkort verhuizen van vaste bewoner naar “ter adoptie”. In tussentijd hopen we op een liefdevolle meter of meter die hem wil steunen en zo zijn verzorging financieren.
Â
Â